Τις τελευταίες μέρες ακραία συντηρητικοί ευρωπαϊκοί κύκλοι, επιχειρούν να στοχοποιήσουν την Ελλάδα παρουσιάζοντάς την ως πηγή του προσφυγικού προβλήματος. Στο πλαίσιο αυτό εγκαλούν το ελληνικό λιμενικό διότι δήθεν δεν "προστατεύει" τα θαλάσσια σύνορα, αναχαιτίζοντας τις προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές με στρατιωτικά μέσα.
Είμαστε απολύτως σαφείς.
Η Ελλάδα φυλάσσει τα εθνικά και ευρωπαϊκά σύνορα. Αυτό που δεν μπορεί να πράξει και δεν θα πράξει ούτε αύριο, είναι να βυθίζει βάρκες και να πνίγει γυναικόπαιδα, γιατί το απαγορεύουν οι διεθνείς και ευρωπαϊκές συνθήκες και οι αξίες του πολιτισμού μας. Η Ελλάδα είναι φύλακας του ευρωπαϊκού πολιτισμού και το ίδιο ισχύει για τις χώρες που συμπαραστέκονται στους πρόσφυγες, όπως για παράδειγμα η Γερμανία, η Αυστρία, η Σουηδία κ.ά. Ως αυτή τη στιγμή, η Ελλάδα έχει διασώσει 104.000 χιλιάδες παιδιά και ενηλίκους από τα νερά του Αιγαίου.
Η πίεση προς την Ελλάδα να αλλάξει τους όρους ελέγχου στο Αιγαίο (Πώς άραγε; σπρώχνοντας και βυθίζοντας πλαστικές βάρκες;) συνεπάγεται τον κίνδυνο αύξησης του ήδη μεγάλου αριθμού θανάτων: μόλις προχτές θρηνήσαμε άλλες 42 ζωές, οι 17 μικρών παιδιών. Συνεπώς όποιος ζητά κάτι τέτοιο θα πρέπει να έχει την πολιτική ειλικρίνεια να μην το απαιτεί εμμέσως αλλά ευθέως, προσυπογράφοντας την παράνομη πολιτική των επαναπροωθησεων. Τα υπόλοιπα είναι πολιτικός οπορτουνισμός.
Για να ξεμπερδεύουμε με μερικά ψέματα ακόμα: Η Ελλάδα ζήτησε από τον Ιούλιο ήδη μεγαλύτερη βοήθεια σε στελέχη, σκάφη, εξοπλισμό και μηχανήματα Εurodac από τη Frontex, καθώς και αναβάθμιση της επιχείρησης Ποσειδών στο Αιγαίο. Η βοήθεια αυτή άργησε να έρθει. Παρ’ όλα αυτά, έστω και με μειωμένες δυνάμεις, η Frontex, ένας ευρωπαϊκός θεσμός, συνεπιχειρεί εδώ και χρονια στο Αιγαίο και έχει συνευθύνη για τη διασφάλιση των ευρωπαϊκών συνόρων. Όποιος εχει να ασκήσει κριτική στους κανόνες βάσει των οποίων επιχειρεί ας το θέσει ανοιχτά στο πλαίσιο της ΕΕ.
Επιπλέον, η Ελλάδα, παρά τις όποιες καθυστερήσεις, ολοκληρώνει εντός των ημερών τα κέντρα καταγραφής, τα λεγόμενα Hot Spots που ούτως ή άλλως είναι ήδη λειτουργικά. Ωστόσο, ας μας απαντήσουν οι ανωτέρω επικριτές: Όταν τα hotspots ολοκληρωθούν θα έχει λυθεί το πρόβλημά τους, ή τότε θα θυμηθούν ότι είναι ο αριθμός των προσφύγων που τους απασχολεί;
Τι οφείλει να κάνει η Ευρώπη; Να εφαρμόσει ταχέως το συναποφασισμένο από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο πρόγραμμα της μετεγκατάστασης 160.000. Ένα πρόγραμμα που αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα επειδή πολλά κράτη-μέλη της ΕΕ είτε καθυστερούν και κωλυσιεργούν να ανταποκριθούν στις εκατονταδες αιτήσεις μετεγκατάστασης από την Ελλάδα είτε -πολύ χειρότερα- απορρίπτουν εντελώς αυτή τη διαδικασία. Μήπως φταίει και για αυτό η Ελλάδα; Μια χώρα που ήδη φιλοξενεί από το 1990 σε απόλυτα αρμονικές συνθήκες περίπου ένα εκατομμύριο μετανάστες -ήτοι το 10% του πληθυσμού της- και βεβαίως η ίδια αποδέχεται τη μετεγκατάσταση προσφύγων. Μήπως φταίει η Ελλάδα που δεν έχει καταστεί δυνατή η άσκηση πίεσης από την ΕΕ για επιστροφή μεταναστών στις χώρες προέλευσής τους;
Είναι απαραίτητο να λειτουργήσει η συμφωνία της Ε.Ε. με την Τουρκία, το λεγόμενο Joint Action Plan, με το οποίο η Ελλάδα είχε από την πρώτη στιγμή συμφωνήσει και το οποίο προβλέπει δραστική μείωση ροών, ασφαλή επανεγκατάσταση προσφύγων από το τουρκικό έδαφος και εκτενή επανεισδοχή μεταναστών στην Τουρκία στο πλαίσιο και της συμφωνίας επανεισδοχής Ελλάδας-Τουρκίας.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει παράλληλα να σκύψει πάνω από το πραγματικό πρόβλημα, τον πόλεμο στη Συρία και την ανθρωπιστική κρίση σε Λίβανο, Ιορδανία, Τουρκία, αναλαμβάνοντας με τα όργανά της και την Ολλανδική Προεδρία, από κοινού με τον ΟΗΕ, το ρόλο του ειρηνοποιού που της αρμόζει. Μόνο έτσι θα λύσουμε όλοι οι Ευρωπαίοι μαζί, τόσο τη σημερινή, όσο και την επόμενη κρίση, που στον κόσμο που ζούμε, έρχεται αναπόφευκτα.
24 Ιανουαρίου, 2016