Χαιρετισμός του Α.Ε Πρέσβεως της Ελλάδος στα Τίρανα κ. Λεωνίδα Ροκανά, στις εορταστικές εκδηλώσεις για την 75η Επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940, στους Βουλιαράτες

Σεβασμιότατε, κύριοι βουλευτές, κυρία υφυπουργέ, κύριε αρχηγέ του ΚΕΑΔ, κυρίες και κύριοι, αγαπητά παιδιά, νέοι και νέες της περιοχής, θα ήθελα ιδιαιτέρως να χαιρετίσω σήμερα την παρουσία μετά τις τελευταίες δημοτικές εκλογές του νέου Περιφερειάρχη Φλαμούρ Μπίμε και της νέας δημάρχου της ιστορικής πόλης του Αργυροκάστρου κ. Ζαμίρας Ράμι, οι οποίοι μας τιμούν ιδιαιτέρως με την παρουσία τους.

Επίσης θα ήθελα να χαιρετίσω τους νέους μας δημάρχους της ιστορικής Δρόπολης Αχιλλέα Ντέτσικα και της ιστορικής Φοινίκης Λεωνίδα Χρήστου, για την παρουσία τους εδώ καθώς και όλους τους νέους Έλληνες δημάρχους που εξελέγησαν στις τελευταίες εκλογές. Η εκλογή τους είναι σημαντική και η Ελλάδα την οποία εδώ εκπροσωπώ, θα είναι πλάι τους πάντα.

Κυρίες και Κύριοι για μια ακόμα φορά, γιορτάζουμε με μεγάλη υπερηφάνεια και συγκίνηση, τη σεπτή μνήμη των παλληκαριών αυτών τα οποία έπεσαν στα χώματα αυτά υπερασπίζοντας την πατρίδα μας. Δυστυχώς τα οστά τους, τα λείψανα δεν έχουν ακόμα αξιωθεί μιας τίμιας ταφής, όπως τους αξίζει.

Τιμούμε τη μνήμη των ηρώων του ΄40, τιμούμε την μνήμη των προγόνων μας, οι οποίοι τίμησαν το όνομα των Ελλήνων, αλλά αναδείχθηκαν άξιοι και του ονόματος του ανθρώπου, γιατί πολέμησαν για κάποιο ιδανικό το οποίο είναι ανώτερο από την ύπαρξη μας, το ιδανικό της Ελευθερίας. Και επίσης πολέμησαν και για ένα άλλο ιδανικό ανώτερο από μας, το ιδανικό της Ειρήνης. Υπέστησαν απρόκλητη και ιταμή επίθεση και ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των αιώνων, στο κάλεσμα της ιστορίας, με τον τρόπο που μόνον οι Έλληνες ξέρουν να ανταποκρίνονται.

Τιμούμε σήμερα στη σεμνή αυτή τελετή, τη σεπτή ιερή μνήμη τους.

Θα ήθελα να αναφερθώ, για να θυμηθούμε λίγο την ιστορία την οποία συχνά ξεχνάμε, στο διάγγελμα το οποίο έγραψε ο Γιώργος Σεφέρης για το βασιλιά Γεώργιο Β΄ και το οποίο απαγγέλθηκε από το βασιλιά μόλις κηρύχθηκε ο πόλεμος και αμέσως μετά την ιστορική αρνητική απάντηση της Ελλάδος στην ιταλική πρόκληση.

Το διάγγελμα αυτό που έγραψε ο Γιώργος Σεφέρης έλεγε: '' Με πίστη στον Θεό και εις τα Πεπρωμένα της φυλής, το Έθνος σύσσωμο και πειθαρχούν ως εις άνθρωπος θα αγωνισθεί υπέρ βωμών και εστιών μέχρι της τελικής νίκης''.

Σας παρακαλώ να θυμάστε αυτό το λακωνικό, το πάρα πολύ σύντομο, στρατιωτικό θα έλεγα στην απλότητα του μήνυμα, το οποίο ήταν και προφητικό.

Ως Πρέσβης της Ελλάδος οφείλω να θυμίσω απ΄ αυτό το μικρό αλλά εμπνευσμένο γραπτό του Σεφέρη, θέλω να προβάλω κυρίως τη φράση που λέει: '' το Έθνος σύσσωμο και πειθαρχούν ως εις άνθρωπος θα αγωνισθεί ''.

Έχω την εντύπωση ότι είναι μία από τις πλευρές του Ελληνοϊταλικού πολέμου και μία από τις πλευρές αυτής της ιστορικής μάχης με το φασισμό, την οποία έχουμε ξεχάσει και η οποία μας χρειάζεται να την θυμόμαστε, πολύ περισσότερο τώρα που η πατρίδα μας περνάει δύσκολες ώρες. Που η πατρίδα μας υφίσταται μια μεγάλη ανθρωπιστική κρίση, μια πολύ μεγάλη δοκιμασία. Ίσως τη μεγαλύτερη μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο. Την εποχή που πολλοί αμφισβητούν την Ελλάδα, αλλά και την Ευρώπη και νομίζουν ότι η Ελλάδα έχει πέσει στα γόνατα.

Θέλω λοιπόν να τους θυμίσω ότι το '' πειθαρχούν ως εις άνθρωπος'' είναι αυτό που εμείς κάναμε στην επίθεση του ΄40. Ένα τεράστιο επίτευγμα του ελληνικού λαού. Όλη η κοινωνία, νέοι, γέροι, μορφωμένοι, αγράμματοι. Σύσσωμο το Έθνος, οι πάντες κυριολεκτικά με το χαμόγελο στα χείλη, πήραν ένα όπλο και ανέβηκαν νηστικοί και άγρυπνοι στην πρώτη γραμμή και σκοτώθηκαν για την πατρίδα.

Αυτά θα πρέπει να τα θυμόμαστε πάντοτε. Είναι καλό να τιμούμε τα αγαθά της ομοψυχίας και της ομόνοιας. Να θυμόμαστε τι έχουμε κάνει ως λαός και τι έχουμε κάνει ως Έθνος αλλά και ως Γένος, όλα αυτά τα χρόνια της μακραίωνης ιστορίας μας και ειδικά της νεώτερης ελληνικής ιστορίας. Τι έχουμε κάνει όταν βρισκόμαστε ενωμένοι ως μία γροθιά και κυρίως όταν υπερασπιζόμαστε τα μεγάλα ιδανικά και τα μεγάλα αγαθά, τα οποία εμείς οι ίδιοι δώσαμε στην ανθρωπότητα.

Τα λέω για να τα ακούσουν και τα παιδιά μας, διότι είναι πολύ σημαντικό να θυμόμαστε ότι η Ελλάδα ίσως και λιγότερο από διακόσια χρόνια, από τη φτωχότερη γειτονιά, την πιο εγκαταλελειμμένη, την πιο ταπεινή γειτονιά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, έγινε η πλουσιότερη, η πιο ευημερούσα, η πιο υπερήφανη, η πιο προοδευμένη και η πιο πολιτισμένη χώρα , τολμώ να πω, σ ολόκληρη την περιοχή της και παράδειγμα για όλους τους υπολοίπους.

Σε μόλις διακόσια χρόνια καταφέραμε να αντιμετωπίσουμε και να υπερβούμε τεράστιες προκλήσεις. Ειδικά μετά το τέλος του εμφυλίου η χώρα ήταν εντελώς κατεστραμμένη, στις στάχτες και αναστηθήκαμε μέσα σε πολύ λίγα χρόνια. Νομίζω είναι ένα παράδειγμα το οποίο πρέπει να μας φρονηματίσει όλους όπως και το Έπος του ΄40 που πρέπει να μας φρονηματίσει. Άλλωστε η ιστορία δεν διδάσκει τίποτε όπως είπε και ο Χένγκελ, αλλά διδάσκει όμως ως παράδειγμα. Η ιστορία διδάσκει ως παράδειγμα υψηλού ήθους και προασπίσεως των μεγάλων αξιών που εμπνέουν τον άνθρωπο. Η ιστορία δεν διδάσκει σοφία δεν δίνει σοφία και ουδέποτε διδάχτηκε κανείς τίποτα σε αυτόν τον τομέα, αλλά υπήρξε, όμως, ειδικά κάποιες λαμπρές στιγμές της, παράδειγμα υψηλού ήθους.

Αυτό ας μας μείνει και επίσης το δίδαγμα το οποίο πιστεύω ότι είναι χρήσιμο και για τους φίλους μας, με τους οποίους έχουμε συμβιώσει εδώ όλα αυτά τα χρόνια, τους Αλβανούς. Είναι ένα πολύ μεγάλο παράδειγμα τι μπορεί να πετύχει ένας λαός μέσα σε πολύ λίγα χρόνια έναντι τεράστιων προκλήσεων όταν είναι ενωμένος και όταν αγωνίζεται για υψηλά ιδανικά.

Θέλω να κλείσω και λυπάμαι που πρέπει να επανέλθω, απευθύνοντας μία έκκληση στο φίλο αλβανικό λαό και στη φίλη αλβανική κυβέρνηση.

Η Αλβανία ξέρει πολύ καλά και ο αλβανικός λαός ακόμα καλύτερα, πόσο εμείς οι Έλληνες, έχουμε δείξει όχι απλώς αλληλεγγύη και εμπιστοσύνη αλλά κυριολεκτικά αγάπη και πόσο έχουμε συμπαρασταθεί στις δύσκολες στιγμές της Αλβανίας. Αυτό κάνουμε και θα κάνουμε και στο μέλλον.

Η Ελλάδα θα συνεχίσει να είναι στο πλευρό αυτής της χώρας και στην πορεία της προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, που είναι το μεγαλύτερο και το πιο στρατηγικό, αν θέλετε, διακύβευμα των τελευταίων ετών, που θα κρίνει και το μέλλον αυτής της χώρας.

Έχω όμως μια βαθιά παράκληση, από καρδιάς, για τη φίλη αλβανική κυβέρνηση και το φίλο αλβανικό λαό. Οι νεκροί μας, να είναι ακόμα άταφοι κάτω από το έδαφος αυτής της χώρας. Οι μεγαλύτεροι αριθμοί των νεκρών που έπεσαν κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο ευρίσκονται, ακόμη, στα εδάφη αυτής της χώρας.

Απευθύνω έκκληση στην αλβανική κυβέρνηση για μία ακόμα φορά, να επιτρέψει τις εργασίες για την εκταφή των οστών των παλληκαριών μας, την αναγνώριση και επιτέλους την τίμια ταφή τους, σε έναν τάφο και με τις τιμές που τους αξίζουν. Διότι αυτή η κατάσταση, την οποία βιώνουμε τώρα, και το λέω με πολύ θάρρος, δεν τιμά τον πολιτισμό μας. Από την εποχή του Σοφοκλή και της Αντιγόνης όλοι οι άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη τιμούν τους νεκρούς.

Αυτή η κατάσταση, επαναλαμβάνω, δεν τιμά τον πολιτισμό μας και, επίσης, δεν τιμά καθόλου τις άριστες σχέσεις, τις βαθιές και μακραίωνες σχέσεις που συνδέουν τους δύο λαούς μας.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.