Απάντηση Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και ΥΠΕΞ, Ευ. Βενιζέλου στην υπ’ αριθμ. 573 από 27/6/2014 Ερώτηση του Βουλευτού κ. Χρυσοβαλάντη Αλεξόπουλου, Σχετικά με τη χορήγηση αποζημιώσεων στις οικογένειες των εκτελεσθέντων θυμάτων στην Κατοχή

1.    Σχετικά με τη χορήγηση αποζημιώσεων στις οικογένειες των εκτελεσθέντων θυμάτων στη Κατοχής, όσον αφορά την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, με βάση το ν.δ. 4178/1961 (ΦΕΚ Α΄133) με το οποίο κυρώθηκε η μεταξύ της Ελλάδος και Γερμανίας σύμβαση «περί παροχών υπέρ Ελλήνων υπηκόων θιγέντων υπό εθνικοσοσιαλιστικών μέτρων διώξεων και άλλων τινών συναφών διατάξεων», η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία κατέβαλε στη χώρα μας το ποσό των 115 εκ. Γερμανικών Μάρκων υπέρ των ελλήνων υπηκόων θυμάτων των ως άνω μέτρων διώξεως. Στο άρθρο 9 του ν.δ. προβλέπεται ότι αρμόδιο για την εφαρμογή του ήταν το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους.
2.    Σε σχέση με τη Βουλγαρία, η χώρα μας έλαβε με βάση τη Συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών της 9ης Ιουλίου 1964, που κυρώθηκε με το ν.δ. 4393/1964 (ΦΕΚ Α΄ 193), το ποσό των 7 εκ. δολαρίων ΗΠΑ. Ένα μέρος του ποσού αυτού διανεμήθηκε σε συγγενείς εκτελεσθέντων από τα βουλγαρικά στρατεύματα με βάση το άρθρο 1 του α.ν. 408/1968 (ΦΕΚ Α΄105). Αρμόδιος για να κρίνει τα σχετικά αιτήματα ορίσθηκε ο Πρόεδρος Πρωτοδικών του τόπου κατοικίας του θύματος (βλ. άρθρο 3 α.ν. 408/1968), ενώ το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους επιφορτίσθηκε με τη συγκέντρωση των αναγκαίων εγγράφων. Επίσης, στο Υπουργείο Οικονομικών κοινοποιείτο η απόφαση του Πρωτοδικείου όταν δίκαζε, κατά τα ανωτέρω, προσφυγές κατά της αποφάσεως του Προέδρου Πρωτοδικών, ενώ είχε δικαίωμα να ασκήσει μέσω του Οικονομικού Εφόρου προσφυγές υπέρ του δημοσίου. Ως εκ τούτου αρμόδιο για την εφαρμογή της σχετικής νομοθεσίας ήταν το Υπουργείο Οικονομικών και, συγκεκριμένα, το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους.
3.    Ως προς την Ιταλία, η αρμόδια Ειδική Νομική Υπηρεσία του Υπουργείου Εξωτερικών δεν διαθέτει στοιχεία σχετικά με την καταβολή αποζημιώσεων σε συγγενείς εκτελεσθέντων από τα ιταλικά στρατεύματα κατοχής. Για δική σας ενημέρωση σημειώνουμε ότι η Συνθήκη Ειρήνης με την Ιταλία (ν.δ. 423/1947, ΦΕΚ Α΄ 226) προέβλεπε: α. στο άρθρο 74 την καταβολή επανορθώσεων αξίας 105 εκ. δολαρίων ΗΠΑ στην Ελλάδα με τη μορφή παροχών (προϊόντων και υπηρεσιών) που εξειδικεύθηκαν με τη Συμφωνία Οικονομικής Συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών της 31ης Αυγούστου 1949 (ν.δ. 1264/1949, ΦΕΚ Α΄ 290), β. στο άρθρο 78 την καταβολή αποζημιώσεων σε ορισμένες κατηγορίες προσώπων που υπέστησαν ζημίες σε περιουσιακά τους δικαιώματα στην Ιταλία, στη Δωδεκάνησο και στις Ιταλικές κτήσεις (ζητήματα που ρυθμίσθηκαν ειδικότερα με τη Συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών της 5ης Αυγούστου 1953 –ν.δ. 2730/1953, ΦΕΚ Α΄ 326), και γ. στο άρθρο 79 τη διάθεση, ρευστοποίηση ή εκκαθάριση των ιταλικών περιουσιών στις Συμμαχικές χώρες (ζητήματα που ρυθμίσθηκαν σε σχέση με τη χώρα μας με την προαναφερθείσα Συμφωνία της 31ης Αυγούστου 1949, και το Πρωτόκολλο της 30ης Σεπτεμβρίου 1953 περί Εκκαθαρίσεως των Μερών ΙΙ και ΙΙΙ της ως άνω Συμφωνίας του 1949, που κυρώθηκε με το ν. 3120/1955, ΦΕΚ Α΄ 8).

26 Αυγούστου, 2014