Η θέσπιση Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) στον ελληνικό θαλάσσιο χώρο αποτελεί κυριαρχικό δικαίωμα, η άσκηση του οποίου ανήκει στην ευχέρεια της χώρας μας στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου, το οποίο η χώρα μας θα ασκήσει στον κατάλληλο χρόνο, συνεκτιμώντας τις γενικότερες συνθήκες και με γνώμονα πάντα το εθνικό συμφέρον. Το κυριαρχικό δικαίωμα της υφαλοκρηπίδας που συμπίπτει ως έκταση με την ΑΟΖ υπάρχει ούτως ή άλλως ab initio (εξ υπαρχής) και ipso facto (αυτοδικαίως). Εξ άλλου, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, η οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ κρατών με έναντι ή προσκείμενες ακτές πραγματοποιείται κατόπιν συμφωνίας. Για το λόγο αυτό η χώρα μας έχει αρχίσει εδώ και χρόνια διαπραγματεύσεις με γειτονικά κράτη (Αλβανία, Ιταλία, Αίγυπτος, Λιβύη) με σκοπό την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών κατόπιν συμφωνίας. Όπως αναφέρετε και εσείς στην ερώτησή σας, τα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και μελλοντικής ΑΟΖ έχουν σαφώς προσδιορισθεί στο άρθρο 2(1) του ν. 2289/1995, όπως τροποποιήθηκε με τον νόμο 4001/2011, ο οποίος προβλέπει ρητά ότι: «Ελλείψει συμφωνίας οριοθέτησης με γειτονικά κράτη των οποίων οι ακτές είναι παρακείμενες ή αντικείμενες με τις ελληνικές ακτές, το εξωτερικό όριο της υφαλοκρηπίδας και της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (αφ’ ής κηρυχθεί) είναι η μέση γραμμή, κάθε σημείο της οποίας απέχει ίση απόσταση από τα εγγύτερα σημεία των γραμμών βάσης (τόσο ηπειρωτικών όσο και νησιωτικών) από τις οποίες μετράται το εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης».
Η χώρα μας διατηρεί το αναφαίρετο δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων πέραν των 6 ν.μ., σε χρονική στιγμή που θα κριθεί κατάλληλη για τα εθνικά συμφέροντα.
Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ
ΝΙΚΟΣ ΔΕΝΔΙΑΣ
5 Φεβρουαρίου, 2020