Η Συμφωνία για τον καθορισμό των ορίων θαλασσίων ζωνών μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας στηρίζεται στις διατάξεις της Σύμβασης του Δικαίου της Θάλασσας (UNCLOS 1982).
Βασίζεται στη Συμφωνία καθορισμού της υφαλοκρηπίδας του 1977 μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας, οι συντεταγμένες της οποίας καθορίστηκαν στη λογική της μέσης γραμμής. Έτσι, επιβεβαιώνεται τόσο το δικαίωμα των νήσων σε θαλάσσιες ζώνες, όσο και η επήρειά τους. Στις ελάχιστες περιπτώσεις μικρών νήσων, στις οποίες δεν αποδόθηκε πλήρης επήρεια, η διαφορά ουσιαστικά αντισταθμίσθηκε με υπέρ της χώρας μας μετακινήσεις της μέσης γραμμής σε άλλα σημεία οριοθέτησης. Η Συμφωνία αυτή, 43 χρόνια μετά τη συμφωνία οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας, έχει τεράστια σημασία όχι μόνο γιατί έρχεται να εδραιώσει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα σε ΑΟΖ – δικαιώματα που πριν τη σύναψη της συμφωνίας δεν υπήρχαν - αλλά και διότι δημιουργεί το πρώτο νομικό προηγούμενο συμφωνίας ΑΟΖ της χώρας μας, γεγονός χρήσιμο προφανώς για τη διαπραγμάτευση και σύναψη ανάλογων συμφωνιών και με τις υπόλοιπες γειτονικές μας χώρες.
Επιπλέον, αποτελεί έμπρακτη απάντηση στην παραβατική πρακτική και την παρερμηνεία του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας, στην οποία επίμονα και συστηματικά επιδίδεται η Τουρκία, προς εξυπηρέτηση των παράνομων στοχεύσεών της.
Η προσήλωσή μας στη διεθνή νομιμότητα, που επιβεβαιώνεται και με τη Συμφωνία αυτή, σε συνδυασμό με τις άοκνες προσπάθειές μας για την ανάδειξη της τουρκικής παραβατικότητας, έχουν συμβάλει στην αποδοκιμασία της από τη διεθνή κοινότητα και δη την Ευρωπαϊκή Ένωση, με πλέον πρόσφατη τη σχετική δήλωση των Υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε. της 15ης Μαΐου 2020.
Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ
ΝΙΚΟΣ ΔΕΝΔΙΑΣ
1 Ιουλίου, 2020