Η εξωτερική μας πολιτική ασκείται με υπευθυνότητα και σοβαρότητα, στο πλαίσιο της συμμετοχής μας στην ευρωπαϊκή οικογένεια και τους ευρω-ατλαντικούς θεσμούς, αξιοποιώντας πλήρως το θεσμικό τους οπλοστάσιο, και δημιουργώντας παράλληλα τις περιφερειακές συμμαχίες που είναι απαραίτητες για την αντιμετώπιση των προκλήσεων σε ένα εξαιρετικά ρευστό γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό περιβάλλον.
Η προσπάθειά μας αυτή αποβλέπει στην ενίσχυση και διαφύλαξη της ευημερίας και του ρόλου της χώρας μας. Τούτο περνά ασφαλώς και μέσα από την προάσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο, κινούμενοι πάντα με βάση τους διεθνείς κανόνες και τις αρχές που απορρέουν από τον Καταστατικό Χάρτη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
Εργαζόμαστε συστηματικά για την εμπέδωση σταθερότητας και ασφάλειας στην ευρύτερη περιοχή μας και επιδιώκουμε σχέσεις συνεργασίας και καλής γειτονίας με όλες τις γειτονικές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας. Σχέσεις όμως που θα αναπτύσσονται με γνώμονα το διεθνές δίκαιο και τον σεβασμό της εθνικής κυριαρχίας.
Η ειλικρινής και έμπρακτη ανταπόκριση και της άλλης πλευράς, στη βάση των ίδιων αρχών, συνιστά προϋπόθεση για την πραγματική και ουσιαστική βελτίωση των διμερών μας σχέσεων και αυτό το καθιστούμε σαφές στους Τούρκους συνομιλητές μας χωρίς περιστροφές και με κάθε ευκαιρία.
Όπως έχω επανειλημμένως δηλώσει, το ζήτημα της κήρυξης αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (ΑΟΖ) από την Ελλάδα δεν εξετάζεται μεμονωμένα, αλλά στο ευρύτερο πλαίσιο της θέσπισης θαλασσίων ζωνών και της εφαρμογής της Σύμβασης των ΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας (1982).
Ήδη από το 1995, κατά την επικύρωση της Σύμβασης, η Ελλάδα κατέθεσε την εξής δήλωση: «Η Ελλάδα, επικυρώνοντας τη Σύμβαση των Η.Ε. για το Δίκαιο της Θάλασσας διασφαλίζει όλα τα δικαιώματά της και αναλαμβάνει όλες τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τη Σύμβαση. Η Ελλάδα θα αποφασίσει πότε και πως θα ασκήσει τα εν λόγω δικαιώματα σύμφωνα με την εθνική της στρατηγική. Τούτο δεν σημαίνει ούτε κατ’ ελάχιστον απεμπόληση εκ μέρους της Ελλάδας των δικαιωμάτων αυτών».
Βάσει του Διεθνούς Δικαίου, δεν απαιτείται η κήρυξη ΑΟΖ για την εκμετάλλευση των υποθαλάσσιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Τα κυριαρχικά δικαιώματα του παράκτιου κράτους επί της υφαλοκρηπίδας υφίστανται σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο εξ υπαρχής ("ab initio") και αυτοδικαίως ("ipso facto"), ανεξαρτήτως κατοχής ή ρητής διακήρυξης. Συνακόλουθα, το δικαίωμα εκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικών πόρων της υφαλοκρηπίδας δεν εξαρτάται ούτε επηρεάζεται από την κήρυξη ΑΟΖ.
Εν κατακλείδι, η θέσπιση ΑΟΖ στον ελληνικό θαλάσσιο χώρο αποτελεί κυριαρχικό δικαίωμα το οποίο η χώρα μας θα ασκήσει στον κατάλληλο χρόνο, συνεκτιμώντας τις γενικότερες συνθήκες καθώς και τις εν εξελίξει διαπραγματεύσεις με τις όμορες χώρες.
Ουδέποτε ετέθη από πλευράς μας θέμα συνεκμετάλλευσης, πόσο μάλλον «συγκυριαρχίας στο Αιγαίο» και ουδεμία συζήτηση περί συνεκμεταλλεύσεως του Αιγαίου έχει γίνει ή γίνεται με την τουρκική πλευρά, σε οποιοδήποτε επίπεδο.
Τέλος, η έννοια της «ευρωπαϊκής ΑΟΖ» δεν μπορεί να έχει άλλο περιεχόμενο από την κήρυξη ΑΟΖ από τα κράτη μέλη της ΕΕ και την εφαρμογή των συναφών διατάξεων του διεθνούς και του κοινοτικού δικαίου, ενδεχομένως με συντονισμένη ενέργεια, δεδομένου ότι η απόφαση κήρυξης ΑΟΖ ανήκει στην αποκλειστική αρμοδιότητα κάθε κράτους μέλους.
12 Απριλίου, 2013