Κύριε Βουλευτά, ευχαριστώ για την ερώτηση. Γνωρίζετε ότι σε δύο ημέρες από τώρα κλείνουν ενενήντα εννέα χρόνια από την 19η Μαΐου του 1919 και χθες η Βουλή τίμησε σε ειδική συνεδρίαση τα θύματα της Γενοκτονίας των Ποντίων. Πέρασαν δηλαδή ενενήντα εννέα χρόνια από την ημέρα που τέθηκε σε εφαρμογή το σχέδιο για την τελειωτική εξόντωση των Ελλήνων σε όλον τον Πόντο, σε μια ατελείωτη πορεία θανάτου.
Κύριε Βουλευτά, η Ελλάδα αποτέλεσε την πρώτη χώρα που αναγνώρισε τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας, με τα ψηφίσματα και με τους νόμους2193/1994 και 2645/1998.Βεβαίως, η 19η Μαΐου και η 14η Σεπτεμβρίου έχουν καθιερωθεί σαν ημέρες μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, όπως και του ελληνισμού της Μικράς Ασίας. Και ήταν βέβαια ο ελάχιστος φόρος τιμής και ο ελάχιστος οφειλόμενος σεβασμός απέναντι στα θύματα αυτών των αποτρόπαιων γεγονότων.
Οι εν λόγω ημέρες μνήμης τιμώνται, όπως αρμόζει πιστεύω, σε πραγματικό επίπεδο από πλήθος ποντιακών και μικρασιατικών συλλόγων και οργανώσεων και από την ελληνική Βουλή και από την Κυβέρνηση, καθώς βέβαια και από μεγάλο αριθμό ομογενειακών σωματείων στο εξωτερικό.
Η Γενοκτονία των Ποντίων είναι ένα παραδεκτό διεθνώς ιστορικό γεγονός. Αναγνωρίστηκε από την Κύπρο στις 19 Μαΐου του 1994, στη Σουηδία το 2010, στην Αρμενία το 2015, μαζί με τη Γενοκτονία των Ασσυρίων, στην Ιρλανδία το 2015, μαζί με τη Γενοκτονία των Αρμενίων και Ασσυρίων, αλλά και σε πολλές πολιτείες των ΗΠΑ και της Αυστραλίας και σε πόλεις του Καναδά.
Θέλω να σας θυμίσω ιδιαίτερα ότι υπήρχε και το ψήφισμα, γιατί αυτά είναι ενέργειες της πολιτείας και διαχρονικά, που εξέδωσε η Ερευνητική Ακαδημαϊκή Επιστημονική Κοινότητα της Διεθνούς Ενώσεως Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών, με το οποίο αναγνωρίζεται η Γενοκτονία Αρμενίων, Ασσυρίων και Ελλήνων, Ποντίων, Θρακών και Ιώνων το 2007 και μάλιστα με μια συντριπτική πλειοψηφία του 83% των ψήφων.
Η Γενοκτονία των Ποντίων προβάλλεται σεδιπλωματικό και πολιτικό επίπεδο καταλλήλως από το Υπουργείο Εξωτερικών.
Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα την ανοχή σας, γιατί νομίζω ότι είναι ένα σημαντικό και επίκαιρο γεγονός.
Η διαφύλαξη της ιστορικής μνήμης αποτέλεσε και θα συνεχίσει να αποτελεί πρωταρχικό καθήκον της ελληνικής πολιτείας. Με αυτόν τον γνώμονα, καλούμαστε να αποτελέσουμε αρωγό στην προσπάθεια για την ανάδειξη και ευρύτερη αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας, στα πλαίσια της διεθνούς κοινότητας.
Θέλω να σας αναφέρω ενέργειες της Γενικής Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού, η οποία στηρίζει τις Ημέρες Μνήμης οι οποίες γίνονται ανά τον κόσμο, όπως επίσης και τις πρωτοβουλίες της Παγκόσμιας Συντονιστικής Επιτροπής Ποντιακής Νεολαίας υπό το σύνθημα «Θυμόμαστε» και δραστηριότητες οι οποίες έχουν στόχο την ευαισθητοποίηση της διεθνούς κοινότητας και οι οποίες στηρίζονται από τη Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού.
Υπάρχουν πρωτοβουλίες οι οποίες λαμβάνονται από τους αιρετούς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην Ευρώπη όσο και από τις ποντιακές ομοσπονδίες εξωτερικού για την προώθηση της αναγνώρισης του αιτήματος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η σειρά επαφών με τοπικές κυβερνήσεις, αλλά και με εκπροσώπους της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης στη Γερμανία, τις οποίες έχει ξεκινήσει η ΟΣΕΠΕ, η Ομοσπονδία Συλλόγων Ελλήνων Ποντίων στην Ευρώπη. Στήριξης από τη Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού έχουν τύχει, άλλωστε και διεθνή επιστημονικά συνέδρια που διοργανώνονται από ποντιακές ομογενειακές οργανώσεις, όπως το Διεθνές Συνέδριο με θέμα «1916-1923» στις 25 και 26 Φεβρουαρίου 2016 σε συνδιοργάνωση με το Ινστιτούτο Διασποράς των Γενοκτονιών του Μπόχουμ και της Ομοσπονδίας Συλλόγων Ελλήνων Ποντίων Ευρώπης.
Εδώ να προσθέσω την εξαγγελία δημιουργίας μουσείου στο Στρατόπεδο «Παύλου Μελά» στη Θεσσαλονίκη αφιερωμένου στον ποντιακό και μικρασιατικό ελληνισμό στον χώρο που παραχωρήθηκε εκεί, όπως και τη στήριξη που έχει η εκμάθηση της ποντιακής γλώσσας από Πόντιους εκπαιδευτικούς και από τον Σύνδεσμο Ποντίων Εκπαιδευτικών, ιδιαίτερα στη Θεσσαλονίκη. Είναι προγράμματα τα οποία έχουν τύχει της στήριξης της ελληνικής Κυβέρνησης.
Στη δευτερολογία μου θα σας αναφέρω και άλλα στοιχεία τα οποία νομίζω ότι δείχνουν ότι η ελληνική πολιτεία διαχρονικά και ιδιαίτερα η δική μας Κυβέρνηση είναι ευαίσθητη στο σημείο και στο ζήτημα αυτό.
Δευτερολογία
Κύριε Βουλευτά, αυτό που ανέφερα στην πρωτολογία μου ότι προβάλλουμε κατάλληλα σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο τη Γενοκτονία των Ποντίων από το Υπουργείο Εξωτερικών, δεν έχει καμία σχέση με το ποια πολιτική ασκείται αυτήν τη στιγμή από την Τουρκία ή με τις διαθέσεις της Τουρκίας, ή ανάλογα με το αν πλησιάζει ή είναι κοντά στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή είναι μακριά ή έχει ή δεν έχει διενέξεις.
Μπορεί να είναι, αλλά αυτό δεν επηρεάζει την πολιτική μας. Η πολιτική μας είναι αυτή που σας είπα, ότι με τον κατάλληλο τρόπο και με διπλωματικά μέσα και σε πολιτικό επίπεδο προβάλλουμε και στηρίζουμε τις ενέργειες αυτές. Αναφέρθηκα στην ομογένεια και στη Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού. Είναι άλλωστε το δεύτερο ερώτημα το οποίο είχατε υποβάλει και νομίζω ότι σας έχω απαντήσει.
Η χώρα μας σε στενή συνεργασία με χώρες που έχουν υπάρξει και θύματα γενοκτονίας στο παρελθόν, όπως το Ισραήλ και η Αρμενία, καλλιεργούμε συστηματικά τη συζήτηση για την ανάγκη διαφύλαξης της ιστορικής αλήθειας σχετικά με αυτά τα γεγονότα και πρωτοστατούμε στις προσπάθειες των Ηνωμένων Εθνών για την πλήρη εφαρμογή της Σύμβασης για την Πρόληψη και την Καταστολή του Εγκλήματος της Γενοκτονίας του 1948.
Δικό μας χρέος, έτσι όπως το αισθανόμαστε -και το λέω γιατί σε αυτό το πλαίσιο κινούμαστε διαχρονικά στη χάραξη της πολιτικής μας-, είναι να διαφυλάξουμε την ιστορική αλήθεια, να διατηρήσουμε την ιστορική μνήμη και να μην σταματήσουμε τον αγώνα για την καθολική αναγνώριση από τη διεθνή κοινότητα της συστηματικής εξολόθρευσης και του βίαιου ξεριζωμού των Ελλήνων του Πόντου και της Ιωνίας από το 1914 έως το 1923, προκειμένου να μην επαναληφθούν.
Κύριε Βουλευτά, επιτρέψτε μου να εκφράσω και δύο, τρεις σκέψεις, οι οποίες νομίζω ότι έχουν την αξία τους, γιατί εχθές ακούστηκε και ρατσιστικός λόγος στην Αίθουσα αυτή και θα ήθελα να δώσω μία απάντηση.
Η ιστορία του ελληνισμού, όπως γνωρίζετε, είναι πρώτιστα ιστορία επιβίωσης, διάκρισης, προσφοράς και ευθύνης. Ταυτόχρονα, όμως, και τόλμης και εθνικής ομοψυχίας απέναντι σε κινδύνους και προκλήσεις. Στο δύσκολο αυτό έργο του τερματισμού της μη αποδοχής της ιστορικής αλήθειας από τη γείτονα χώρα, το οποίο για μένα αναμφισβήτητα θα πρέπει να συμπορευθεί με τη συγχώρεση, μπορούν να βοηθήσουν και οι ίδιες κοινωνίες σε απευθείας γόνιμο και εποικοδομητικό διάλογο, έτσι ώστε μια ειλικρινής προσέγγιση να αποκλείσει το ενδεχόμενο να επαναληφθούν παρόμοιες καταστάσεις και πράξεις οπουδήποτε στον κόσμο.
Ο διάλογος αυτός σε συνδυασμό με την αναγνώριση και εξάλειψη του ταμπού για την ποντιακή γενοκτονία πιστεύω ότι θα συμβάλουν στην αυγή μιας νέας εποχής. Οφείλουμε περισσότερο από ποτέ τόσο στα θύματα της γενοκτονίας, στους συγγενείς, αλλά και στους σύγχρονους, εμάς, να διαφυλάξουμε στη μνήμη μας το ιστορικό αυτό γεγονός και να δημιουργήσουμε εκείνες τις προϋποθέσεις που θα οδηγήσουν στη δικαίωση, στην ειρηνική συνύπαρξη και στη συνεργασία των λαών.
Η ιστορική μνήμη, που προσπαθούμε με όλες μας τις δυνάμεις να μείνει ζωντανή, είναι όχι μόνον για να μας θυμίζει, αλλά και για να μας καθοδηγεί. Όχι για να καλλιεργήσουμε τη μισαλλοδοξία, την ξενοφοβία και τον όποιας μορφής ρατσισμό. Θέλουμε την ιστορική μνήμη για να κρατήσουμε το δεσμό, τη φωνή μας, για να βάλουμε σημάδια στον δρόμο μας, να μην χαθούμε σε αυτήν την ατέλειωτη οδύσσεια της πορείας μας. Όπως χαρακτηριστικά είχε πει ο καθηγητής κ. Φωτιάδης, «η μνήμη είναι δύναμη, είναι το μόνο υγιές πράγμα που μας κρατάει δυνατούς πάνω στη γη».
Οι γενιές που έρχονται, θα αισθανθούν ασφαλείς πιστεύω όχι μόνον όταν θα πάψουν οι γενοκτονίες, αλλά όταν πάψουν να υπάρχουν και οι αιτίες που τις προκαλούν: ο σεβασμός του διεθνούς δικαίου, η εξασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλους τους πολίτες κάθε κράτους χωρίς φυλετικές, εθνοτικές, πολιτισμικές ή θρησκευτικές διακρίσεις είναι αυτά που μπορούν να αποτρέψουν συγκρούσεις και διενέξεις που οδηγούν σε εθνοκαθάρσεις και γενοκτονίες.(ΜΤ)
Κύριε Βουλευτά, νομίζω ότι υπάρχει και μια άλλη θετική εξέλιξη στο ποντιακό ζήτημα. Πέρυσι στη Βουλή είχα ευχηθεί το εξής: «Στα εκατό χρόνια από τη Γενοκτονία των Ποντίων, δηλαδή του χρόνου, όλοι μαζί οι Πόντιοι να κάνουμε κοινές εκδηλώσεις. Η δύναμη των Ποντίων είναι η ενότητά μας».
Φέτος για πρώτη φορά πληροφορήθηκα ότι έναν χρόνο πριν από την συμπλήρωση των εκατό χρόνων από τη Γενοκτονία, ο οργανωμένος ποντιακός χώρος, δηλαδή η Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος, η ΠΟΕ, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων, η ΠΟΠΣ και η Πανελλήνια Ομοσπονδία των Ελληνοποντίων Παλιννοστούντων από την πρώην Σοβιετική Ένωση, η ΠΟΣΕΠ, μαζί βέβαια και με πολυάριθμα σωματεία και ιδρύματα, θα βρεθούν για πρώτη φορά μαζί,θα κάνουν κοινό εορτασμό στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα. Στη Θεσσαλονίκη θα γίνει στις 18.30΄ το απόγευμα στις 19 Μαΐου και θα είναι από κοινού ο εορτασμός με κοινές εκδηλώσεις που γίνονται για πρώτη φορά.
Πιστεύω ότι είναι ένα θετικό βήμα για την προώθηση του ποντιακού ζητήματος. Είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτό, γιατί νομίζω ότι κάνουμε πράξη το δυνατό μήνυμα από τον λόγο του Μακρυγιάννη που είναι πολύτιμο κληροδότημα για τον λαό μας. Θα μου επιτρέψετε να κλείσω με αυτό, μαζί με τη διαβεβαίωση ότι προσπαθούμε και οι ενέργειές μας θα συνεχιστούν, κύριε Βουλευτά.
«Τούτη τη πατρίδα την έχουμε όλοι μαζί, και σοφοί και αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχουμε να ζήσομεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί, να τη φυλάμε και όλοι μαζί και να μη λέγει ούτε ο δυνατός «εγώ» ούτε ο αδύνατος. Είμαστε εις το εμείς και όχι εις το εγώ». Με αυτά τα λόγια θα ήθελα να κλείσω.
17 Μαΐου, 2018