Μήνυμα του επιτετραμμένου κ. Παναγιώτη Αντωνάτου στην τηλεόραση του ΡΙΚ για την επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821

Αγαπητοί Έλληνες της Κύπρου,

1.    Γιορτάζουμε αύριο τη μεγάλη επέτειο της Εθνικής Παλιγγενεσίας. Και πάλι θα έρθουν στη μνήμη μας ιστορίες ηρωισμού και αυτοθυσίας, όπως τις ακούσαμε στα σχολικά μας χρόνια. Θα παρακολουθήσουμε ίσως τους εορτασμούς σε Ελλάδα και Κύπρο, τις δοξολογίες, τις παρελάσεις.

2.    Πόσο όμως μπορούν να μας συγκινήσουν όλα αυτά το έτος Δύο Χιλιάδες Δεκαπέντε; Σήμερα, βρισκόμαστε μέσα σε μια βαθειά οικονομική κρίση, η οποία έχει αφήσει το στίγμα της στην καθημερινή μας ζωή και επικρατεί στην πολιτική και οικονομική επικαιρότητα. Το κυρίαρχο ερώτημα είναι για μας πώς θα καταφέρουμε να ανατάξουμε την εθνική μας οικονομία, πώς θα εφαρμοστούν οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, ώστε να μπούμε σε τροχιά παραγωγικής ανασυγκρότησης, πώς θα σταματήσουμε να έχουμε ανάγκη χρηματοδότησης από το εξωτερικό και θα στηριχθούμε και πάλι στις δικές μας οικονομικές δυνάμεις. Και από την άλλη, ζούμε σήμερα σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, όπου βρισκόμαστε σε συνεχή αλληλεπίδραση με άλλους πολιτισμούς, με άλλες ιδέες, με άλλες κοσμοθεωρίες. Με αποτέλεσμα να μοιάζουν να αμβλύνονται οι εθνικές και ιστορικές διαφορές.

3.    Σε αυτή λοιπόν τη συγκυρία - ίσως ιδιαίτερα σε αυτή τη συγκυρία -  πιστεύω ότι το έπος του Εικοσιένα παραμένει επίκαιρο.

4.    Επίκαιρο, γιατί μας θυμίζει τις μεγάλες αξίες, για τις οποίες πολέμησαν οι πρόγονοί μας πριν από Εκατόν Ενενήντα Τέσσερα χρόνια, και που βρίσκονται στον πυρήνα της ελληνικής ψυχής.

5.    Μας θυμίζει πρώτα απ’ όλα το ιδανικό της Ελευθερίας, που καθοδηγεί πάντοτε το έθνος μας και εξηγεί γιατί εμείς οι Έλληνες διαλέξαμε για εθνικό μας ύμνο τον «Ύμνον εις την Ελευθερίαν» του Διονυσίου Σολωμού. Αλλά μας εξηγεί και γιατί σχεδόν πάντα αγωνιζόμασταν ενάντια σε υπέρτερους αντιπάλους, και μάλιστα χωρίς να σκεφθούμε καν αν το διεθνές περιβάλλον ήταν κατάλληλο. Ας αναλογιστούμε μόνο ότι την εποχή που ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση, η προσοχή όλων των Μεγάλων Ευρωπαϊκών Δυνάμεων ήταν εστιασμένη στο πώς θα συσπειρωθούν για να καταπνίξουν από κοινού νέα κινήματα, τα οποία θα έθεταν σε κίνδυνο την τότε διεθνή τάξη πραγμάτων.  

6.    Επίσης, το Εικοσιένα μας θυμίζει ότι οι πρόγονοί μας πολέμησαν από αγάπη για την πατρίδα, η οποία υπερέβαινε το ατομικό συμφέρον και τη σκοπιμότητα. «Είμαστεν εις το εμείς, και όχι εις το εγώ», έλεγε ο μεγάλος Μακρυγιάννης, περιγράφοντας τη νοοτροπία που ωθούσε τους Υδραίους και τους Σπετσιώτες εφοπλιστές να προσφέρουν τα καράβια τους για την ενίσχυση της πολεμικής προσπάθειας. Ή τους αδελφούς Υψηλάντη, που αντί να διαδεχθούν τον πατέρα τους στην ηγεμονία της Μολδοβλαχίας, διάλεξαν να τεθούν στην πρώτη γραμμή του εθνικού ξεσηκωμού. Ή ακόμη τον Ιωάννη Καποδίστρια, ο οποίος θυσίασε το αξίωμα του Υπουργού Εξωτερικών της Ρωσίας, μίας από τις Υπερδυνάμεις εκείνης της εποχής, για να ηγηθεί ενός νεοσύστατου και φτωχού ελληνικού κράτους. Προσφέροντας μάλιστα την προσωπική του περιουσία και θυσιάζοντας, στο τέλος, ακόμη και τη ζωή του για την πατρίδα.

7.    Αλλά η εθνική επέτειος μάς υπενθυμίζει και ότι κάποιοι πριν από μας, χρειάστηκε να αγωνιστούν σκληρά για να διαφυλάξουν την εθνική τους ταυτότητα και τις παραδόσεις τους: τη γλώσσα τους, την ορθόδοξη πίστη τους, τα ήθη και έθιμά τους. Μας το δείχνει, άλλωστε, τόσο γλαφυρά ο μεγάλος ζωγράφος Νικόλαος Γύζης, ο οποίος  στα Αρραβωνιάσματά του, περιγράφει πώς οι Έλληνες αρραβώνιαζαν τα παιδιά τους από την  παιδική τους ηλικία, προκειμένου να μην υποστούν το παιδομάζωμα και την απώλεια της ελληνικής τους συνείδησης. Μας το λέει και ο Γέρος του Μωριά, όταν εξηγεί από την Πνύκα στη νεολαία του καιρού του ότι «έκαμαν ό,τι ημπορούσαν, δια να αλλάξη ο λαός την πίστιν του. Έκοψαν γλώσσες εις πολλούς ανθρώπους, αλλ' εστάθη αδύνατο να το κατορθώσουν. Τον ένα έκοπταν, ο άλλος το σταυρό του έκαμε».  

8.    Όμως, φίλες και φίλοι, στην Κύπρο η Εικοστή Πέμπτη Μαρτίου επανέρχεται στο προσκήνιο και με έναν άλλο, ιδιαίτερο τρόπο.

9.    Εδώ στη Μεγαλόνησο, η τουρκική κατοχή δεν έχει τελειώσει. Αποτελεί θλιβερό παρόν που, ακόμη κι αν θέλουμε να το λησμονήσουμε, δεν μας το επιτρέπει η τουρκική σημαία. Εκείνη που δεσπόζει μέρα και νύχτα στην πλαγιά του Πενταδάκτυλου. Και μας θυμίζει το χρέος μας να μην εγκαταλείψουμε την προσπάθεια που συνεχίζουν οι διαδοχικές κυβερνήσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας εδώ και τέσσερεις δεκαετίες. Μέσα από πολιτικές διαδικασίες, διαπραγματευόμενες με έναν δύσκολο συνομιλητή, έχοντας απέναντί τους μία κατοχική δύναμη σαράντα χιλιάδων στρατιωτών, αγωνίζονται να επανενώσουν την Κύπρο και να την αποδώσουν και πάλι ελεύθερη στους νόμιμους πολίτες της.

10.    Γνωρίζω ότι το έργο αυτό μοιάζει πολλές φορές σισύφειο. Ιδίως σε περιόδους όπως τούτη εδώ, όπου η τουρκική προκλητικότητα κρατάει την διαπραγματευτική διαδικασία στο τέλμα.

11.    Όμως, σε αυτό τον δύσβατο δρόμο, η Λευκωσία δεν είναι μόνη. Η Αθήνα βρίσκεται - και θα βρίσκεται πάντοτε - στο πλευρό της.

12.    Το δήλωσε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ο Πρωθυπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας από το βήμα της Βουλής των Αντιπροσώπων πριν από μερικές εβδομάδες.

13.    Αλλά το υλοποιούμε καθημερινά και όλοι εμείς που εμπλεκόμαστε στον μηχανισμό της εξωτερικής και της αμυντικής πολιτικής και δίνουμε μάχες από κοινού με τους Κυπρίους συναδέλφους μας όπου κι αν βρεθούμε:

14.    Για να μην επιτρέψουμε το Κυπριακό να πέσει στη διεθνή λήθη.

15.    Για να το συντηρήσουμε στην Ημερήσια Διάταξη των Διεθνών Οργανισμών.

16.    Για να συνεχίσουμε να πιέζουμε την Διεθνή Κοινότητα να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες για την δίκαιη και βιώσιμη επίλυση του προβλήματος.

17.    Για να ανατρέψουμε τις τουρκικές μεθοδεύσεις νομιμοποίησης των τετελεσμένων της εισβολής, μέσω της αναγνώρισης του ψευδοκράτους.

18.    Για να επιβληθεί το διεθνές δίκαιο και η Τουρκία να υποστεί τις συνέπειες των παράνομων πράξεών της.

19.    Για να θωρακιστεί η Μεγαλόνησος απέναντι σε οποιαδήποτε εξωτερική απειλή.

20.    Αλλά και για να αναβαθμιστεί η διεθνής θέση της Κυπριακής Δημοκρατίας, με την παγίωση του ρόλου της στην Ανατολική Μεσόγειο.

21.    Αυτόν τον δρόμο λοιπόν θα τον βαδίσουμε μαζί. Με συντονισμένες προσπάθειες, με μεθοδικότητα και υπομονή, θέτοντας πάνω από όλα το εθνικό συμφέρον, θα δίνουμε τον αγώνα τον καλό μέχρι να ξαναδούμε την Κύπρο ενωμένη και ελεύθερη.

22.    Και αν καμιά φορά μας φαίνεται ανέφικτη η πραγματοποίηση αυτού του οράματος, ας σκεφτούμε πόσο ανέφικτο φάνταζε πριν δύο αιώνες το να ξαναγεννηθεί η Ελλάδα από τις στάχτες της.

23.    Χρόνια πολλά λοιπόν σε όλους, με όραμα και με αυτοπεποίθηση!