«Είναι δύσκολο, αλλά ιστορικά και πολιτικά υποχρεωτικό για την Ευρωπαϊκή Ένωση, ως πολιτική οντότητα, να διαμορφώνει την δική της πολιτική, σε συνεργασία πάντα με τις ΗΠΑ, με το ΝΑΤΟ -στο πλαίσιο των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ- για όλα τα ανοιχτά θέματα, τα οποία αυτή τη στιγμή πιέζουν πανταχόθεν την Ευρώπη και ειδικότερα τη Νοτιοανατολική Ευρώπη και τη Μεσόγειο.
Συζητάμε λοιπόν, σήμερα, για όλα αυτά τα θέματα. Για την κρίση ανατολικά, για την Ουκρανία άρα και για τη Ρωσία. Για την κρίση νότια, κυρίως για την απειλή του ISIS, του λεγόμενου ισλαμικού κράτους. Για την αδυναμία διαλόγου στη Μέση Ανατολή, για την διάλυση των κρατικών οντοτήτων στη Συρία, στη Λιβύη, για τις απειλές που δέχεται ο Λίβανος.
Άρα, πρέπει ο κοινός παρονομαστής της ευρωπαϊκής πολιτικής να είναι η αποκατάσταση της σταθερότητας στην περιοχή και η ανάδειξη του ιδιαίτερου ευρωπαϊκού ρόλου, κάτι που δεν είναι καθόλου αυτονόητο και κάτι που δεν είναι καθόλου απλό».
17 Νοεμβρίου, 2014