«Φέραμε εις πέρας μια εξαιρετικά δύσκολη επιχείρηση. Χθες ήταν μια δύσκολη μέρα γιατί τα γεγονότα στην Λιβύη διαρκώς μεταβάλλονται. Ξεκινήσαμε δίνοντας το μήνυμα στις αρχές της Λιβύης ότι το ζήτημα της απελευθέρωσης των τριών ένστολων Ολλανδών ομήρων ήταν κρίσιμης σημασίας για την ΕΕ.
Δεν επρόκειτο για ελληνικό ζήτημα. Επρόκειτο για Ευρωπαϊκό. Η Ελλάδα διέθετε μέσα τα οποία θα χρησιμοποιούσε επί τόπου. Ετοιμάσαμε το στρατιωτικό αεροπλάνο και περιμέναμε την έγκριση, χωρίς την οποία, δεν θα μπορούσαμε να πραγματοποιήσουμε το εγχείρημα.
Οι διαπραγματεύσεις έγιναν με μόνο αντικείμενο την απελευθέρωσή τους. Δεν υπήρχε τίποτα να δοθεί σε αντάλλαγμα και βέβαια δεν δόθηκε. Δεν υπήρξε καμία άλλη διαπραγμάτευση εκτός του αιτήματος άμεσης απελευθέρωσής τους.
Αυτοί οι άνθρωποι αιχμαλωτίστηκαν, πραγματοποιώντας ανθρωπιστική αποστολή, κάνοντας το καθήκον τους. Το βασικό επιχείρημα ήταν ότι κρατώντας τους δεν θα κέρδιζαν τίποτα, ενώ δίνοντας τους θα ήταν μια σαφής ένδειξη καλής θέλησης.
Οι διαπραγματεύσεις άρχισαν στην Αθήνα και συνεχίσθηκαν έως αργά το βράδυ που πήραμε την έγκριση.
Ελληνικές οικογένειες με μικρά παιδιά περίμεναν επίσης στην Λιβύη για να γυρίσουν μαζί μας.
Το μήνυμα ήταν ότι είμαστε εδώ εκπροσωπώντας όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά και την ΕΕ.
Στο τέλος της ημέρας μεταφέραμε πίσω στην Αθήνα τρεις γενναίους και περήφανους ανθρώπους, οι οποίοι φορώντας την στολή τους θα επιστρέψουν πίσω στην πατρίδα τους.
Το βασικό πράγμα ήταν να προστατευθούν οι ανθρώπινες ζωές».
14 Μαρτίου, 2011