Ομιλία Υπουργού Εξωτερικών Ν. Κοτζιά στο Πανεπιστήμιο της Τεχεράνης για την ελληνική εξωτερική πολιτική (Τεχεράνη, 29.11.2015)

Παρατίθεται κείμενο ομιλίας, του Υπουργού Εξωτερικών κ. Νίκου Κοτζιά, στο Πανεπιστήμιο της Τεχεράνης για την ελληνική εξωτερική πολιτική.

«Ελλάδα και Ιράν συνδέονται με τουλάχιστον 4.000 χρόνια κοινή ιστορία και ανταλλαγή στοιχείων πολιτισμού. Είναι δύο χώρες και λαοί που συμπορεύτηκαν μέσα στην ιστορία. Δοκίμασαν όλες τις μορφές συνύπαρξης και μη συνύπαρξης. Δεν έγιναν φυλακισμένες της ιστορίας. Δεν ζουν στο παρελθόν, αλλά διδάσκονται από αυτό, είναι αισιόδοξες για το μέλλον.

Στοιχείο του κοινού μας μέλλοντος στην εποχή της παγκοσμιοποίησης είναι η αξιοποίηση της ιστορίας ως καραβίσιο πανί που θα μας πάει στο αύριο.

Ο κόσμος αλλάζει. Τίποτα δεν είναι όπως ήταν. Για αυτό η εξωτερική πολιτική πρέπει να είναι ενεργητική. Να μπορεί έγκαιρα να αναγνωρίζει τα προβλήματα. Να τα μελετά και να διαμορφώνει εναλλακτικές λύσεις. Να έχει τη δυνατότητα να επιλέξει την καλύτερη δυνατή στρατηγική και ταυτόχρονα να διασφαλίζει την υλοποίησή της.

Όσοι φοβούνται το κόστος από δράσεις και ενέργειες, θα πρέπει να σκέφτονται το κατά κανόνα μεγαλύτερο κόστος της αδράνειας. Οι σωστές ενέργειες με αποτελεσματική υλοποίηση είναι κέρδος. Η αναμονή είναι η μέγιστη ζημιά. Διότι όσο κάποιος αδρανεί, τόσο κάποιοι άλλοι καταλαμβάνουν θέσεις και αποκτούν επιρροή στα σημεία του ορίζοντα στα οποία δεν υπάρχει δράση.

Η μελέτη των διεθνών σχέσεων, της πείρας από την εξωτερική πολιτική μικρότερων κρατών, ιδιαίτερα ευρωπαϊκών κρατών, με οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι όπως στο διεθνή καταμερισμό εργασίας κάθε κράτος πρέπει να βρει τη φωλιά (niche) του στην οποία θα έχει τη μέγιστη παραγωγικότητα και παρουσία, ανάλογα στη διεθνή διπλωματία κάθε κράτος πρέπει να αναπτύξει τις μέγιστες δυνατότητές (possibilities) και ικανότητες (capabilities). Μια ειδίκευση. Η ειδίκευση που θέλουμε για την χώρα μας είναι αυτή που ονομάζω ως τρία «δέλτα»: διαπραγμάτευση, διαμεσολάβηση, διαιτησία. Με αυτό τον τρόπο γινόμαστε, ταυτόχρονα, χρήσιμοι στο παγκόσμιο σύστημα.

Η εξωτερική πολιτική μιας χώρας όπως είναι η Ελλάδα οφείλει να προωθεί όλες τις πλευρές ανάπτυξής της, όπως είναι η δημόσια διπλωματία, σε αυτήν εντάσσεται και η σημερινή ομιλία, η οικονομική διπλωματία, σε αυτά τα πλαίσια ακολουθούν την διπλωματική μας αποστολή δεκάδες επιχειρηματίες. Μεγάλη σημασία έχει να εξασφαλίζεται ότι η εξωτερική πολιτική θα αναδεικνύει τον γεωπολιτικό ρόλο της χώρας μας, στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων, Ασίας, Αφρικής και Ευρώπης. Θα εξισορροπεί την απώλεια ισχύος που έχουμε στον οικονομικό τομέα. Θα στηρίζει την μάχη που δίνουμε για λύση του χρηματοπιστωτικού προβλήματος της χώρας, που διέρχεται το έβδομο έτος μιας βαρύτατης κρίσης.

Η ελληνική εξωτερική πολιτική, οι φορείς της, αντιλαμβάνεται τον εαυτό της ως ένα θεσμικό σύστημα στην υπηρεσία της ανακούφισης του πληθυσμού από την φτώχεια. Της εξασφάλισης, δηλαδή, νέων δυνατοτήτων για την οικονομική και κοινωνική πολιτική. Την ανάπτυξη της κατανόησης της αγωνίας για το αύριο ενός ολόκληρου λαού. Τη διαμόρφωση ενός νέου κινήματος αλληλεγγύης με τον δεινά υποφέροντα ελληνικό λαό. Οι νέες αυτές δυνατότητες αποτελούν εργαλεία και εν δυνάμει συμφωνίες, ήδη από σήμερα, για την ενδυνάμωση της οικονομικής συνεργασίας με τρίτες χώρες, όπως είναι το Ιράν. Εμπεριέχουν τη δυνατότητα (α) της αναγνώρισης προβλημάτων, παγκόσμιων, περιφερειακών, στο άμεσο περιβάλλον. (β) της διαμόρφωσης και διατύπωσης εναλλακτικών λύσεων και σχεδίων, δράσεων και συμμαχιών, και (γ) της συγκέντρωσης των μέγιστων δυνατών πνευματικών δυνάμεων και πόρων. Στόχος να διασφαλιστεί η αποτελεσματική υλοποίηση του επιλεχθέντος σχεδίου εξωτερικής πολιτικής.

Ιδιαίτερες είναι οι δυνατότητες μας να συνεργαστούμε με τις αναδυόμενες χώρες στο σημερινό κόσμο. Τόσο για την κάλυψη αναγκών μας, όσο προκειμένου να λειτουργήσουμε ως γέφυρα ανάμεσα στη δύση/ΕΕ όπου ανήκουμε και σε αυτές τις χώρες. Η Ελλάδα αντιλαμβάνεται ότι στο σημερινό κόσμο σε πολλές περιοχές υπάρχουν σωροί από πέτρες. Δεν επιλέγει να πετροβολά με αυτές. Ούτε να υψώνει τοίχοι διαχωρισμού, αλλά να φτιάχνει γέφυρες κατανόησης και συνεννόησης, συνεργασίας και προοπτικής.

Ζούμε σε μια εποχή μεταβατική. Με μια έννοια κάθε εποχή εμπεριέχει τα στοιχεία της μεταβατικότητας. Ο κόσμος βιώνει μεγάλες αλλαγές, ενώ το κέντρο βάρος μετακινείται από τη Δύση στην Νοτιανατολική Ασία. Από τη «λίμνη» του Ατλαντικού σε εκείνη του Ειρηνικού. Νέα προβλήματα εμφανίζονται στον ορίζοντα. Νέες χώρες κάνουν την εμφάνισή τους στη διεθνή πολιτική σκηνή, ενώ παλαιότερες επανακάμπτουν.

Η Ελλάδα είναι μια χώρα που έκανε έναν μεγάλο θετικό κύκλο μετά τον Παγκόσμιο Πόλεμο και τον εσωτερικό εμφύλιο, αλλά αυτός ο κύκλος διαταράχθηκε από την επτάχρονη χούντα των στρατιωτικών στο 1967 (-1974), αλλά και τώρα από την οικονομική κρίση. Η Ελλάδα που έγινε το δέκατο κράτος μέλος της ΕΕ που εντάχθηκε στην τότε ΕΟΚ, σήμερα ΕΕ, οργάνωσε τις δύο ευρωπαϊκές διευρύνσεις που την κατέστησαν μια ένωση 28 κρατών.

Η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα ενός της ΕΕ, με μεγάλη ιστορία και πολιτισμό. Βιώνει την αντίφαση να είναι κομμάτι ενός από τα τρία κέντρα του σημερινού κόσμου, αλλά ταυτόχρονα, να μην είναι η μεγάλη δύναμη εντός της. Για αυτό βλέπει τον ειδικό της ρόλο ως ένα ρόλο διαμεσολάβησης ανάμεσα στην ΕΕ και τον αναδυόμενο κόσμο. Σε αυτό βοηθά το γεγονός ότι στην περίοδο της κυριαρχίας της Δύσης και του καπιταλισμού δεν διεξήγαγε ποτέ άδικους-επιθετικούς πολέμους. Δεν κατάκτησε τρίτες χώρες. Δεν υπήρξε αποικιακή δύναμη, όπως η πλειοψηφία των κρατών της ΕΕ (19 από τα 28) και δεν ασκεί με κανένα τρόπο (νέο-)αποικιακή πολιτική. Έχουμε όλα τα χαρακτηριστικά μιας χώρας που μπορεί και οφείλει κανείς να εμπιστεύεται.

Παρά το μικρό του μεγέθους μας, παίρνουμε διεθνείς πρωτοβουλίες, όπως ήταν η πρόσφατη στην Αθήνα διεθνή διάσκεψη για την προστασία των πολιτισμών και όλων των θρησκειών στη Μέση Ανατολή, καθώς και της πολιτισμικής κληρονομιάς όλης της ανθρωπότητας που βρίσκεται σε αυτήν.

Παίρνουμε πρωτοβουλίες, όταν χρειαστεί ακόμα και ενάντια στο ρεύμα της βούλησης των εταίρων μας. Πρόσφατο παράδειγμα η άρνηση μας να ψηφίσουμε στον ΟΗΕ σχέδιο απόφασης για «τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Συρία» όπου στην παράγραφο 14 χαρακτηριζόντουσαν η ιρανική επαναστατική φρουρά ως τρομοκρατική οργάνωση, τι στιγμή που κάτι τέτοιο δεν συμπεριλαμβάνεται στην ειδική λίστα που έχει διαμορφώσει η ΕΕ. Το ψήφισμα είχε κατατεθεί από την Σαουδική Αραβία και το Μπαχρέιν. Εμείς αρνηθήκαμε και δεν το στηρίξαμε. Τόσο διότι δεν μας το επιτρέπει η μεγάλη μας φιλία με τον ιρανικό λαό και την ηγεσία του, όσο και διότι την ώρα που γίνονται διαβουλεύσεις στη Γενεύη και πιο πρόσφατα στη Βιέννη για μια πολιτική λύση στο Συριακό πρόβλημα κάποιοι θέλουν να υβρίζουν μερίδα εκείνων με τους οποίους διαπραγματεύονται.

Η περιοχή χρειάζεται ειρήνη. Να σιγήσουν τα όπλα του πολέμου και να ηχήσουν τα όπλα της ειρήνης και της διπλωματίας. Είμαστε πεπεισμένοι, και εργαζόμαστε σε μια τέτοια κατεύθυνση. Ασφαλώς επεισόδια όπως αυτό με την κατάρριψη ρωσικού αεροπλάνου πάνω από συριακό έδαφος κάθε άλλο παρά συμβάλλει σε αυτή την αναγκαία κατεύθυνση.

Προκειμένου να το κάνει η ΕΕ οφείλει να επιστρέψει στις ρίζες, τις αξίες και τις αρχές της. Η ΕΕ, δυστυχώς, τείνει σήμερα να περιορίζει τις δράσεις της μόνο σε ορισμένα εργαλεία διεθνούς πολιτικής που κατά κανόνα έχουν αρνητικό πρόσημο. Αυτό αλλοιώνει τα ίδια τα χαρακτηριστικά της. Η ΕΕ θα πρέπει να ξανασχεδιάζει τη θέση της στον 21ο αιώνα και το ποια θέλει να είναι η θέση της. Να διαμορφώσει το όραμά της. Όσο προτάσσει την «τιμωρία» τρίτων, τις κυρώσεις σε βάρους τους και τα εμπάργκο, τόσο θα χάνει σε διεθνή επιρροή. Για αυτό επιμένουμε ως Ελλάδα να ξαναδούμε το που βαδίζει ο 21ος αιώνας, ποια θα είναι η θέση μας σε αυτό. Ποιο είναι το όνειρό και η προσδοκία μας.

Η ανάλυση μου για το τρίγωνο σταθερότητας και αστάθειας έχει κάνει πια μια ιδιότυπη διεθνή καριέρα και αποτελεί σταθερά στην ανάλυση που κάνουμε στην ΕΕΠ για την κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή μας.

Σε αυτή την περιοχή συγκρούονται δύο διαφορετικές δυνάμεις: εκείνες της αστάθειας και αποσταθεροποίησης και εκείνες της (δημοκρατικής) σταθερότητας. Η περιοχή μας έχει τη μορφή ενός τριγώνου. Στην κορυφή του τριγώνου βρίσκεται η Ανατολική Ουκρανία και στη βάση της, δυτικά η Λιβύη και Αριστερά η Μέση Ανατολή. Παλιές μορφές κρατικότητας, πέραν του εθνικού κράτους, κάνουν εκ νέου την εμφάνισή τους με τη χρήση σύγχρονων τεχνολογιών, μέσων πολεμικών και ενημέρωσης. εικόνας: κυριαρχία φυλών, όπως στη Λιβύη και χαλιφάτου στη Μέση Ανατολή. Όνειρα ανασύστασης αυτοκρατοριών για κάποιος άλλους. Δημιουργούνται και κενά που ορισμένοι επιθυμούν να καλύψουν με τρομοκρατία, με ανομία. Πρόκειται για περιοχές στις οποίες ταυτόχρονα κινούνται εκατομμύρια προσφύγων και θύματα πολέμου.

Οι πρόσφυγες και οι χώρες που πρέπει να χειριστούν τα προβλήματα των ροών τους, όπως είναι η δική μου, δεν έχουν ευθύνη για τις αιτίες που γεννούν αυτές τις ροές. Άλλοι προκαλούν πολέμους και άλλοι, ως συνήθως, τους πληρώνουν. Άλλοι αποφασίζουν και άλλοι υποφέρουν. Στην Ελλάδα πέρασαν τους τελευταίους 7 μήνες 640.000 πρόσφυγες, μέσα από 6 νησιά που έχουν 92.000 πληθυσμό. Δηλαδή επτά φορές λιγότερο πληθυσμό. Υπάρχουν και μικρά νησιά όπως η Σύμη και το Αγαθονήσι στα οποία οι πρόσφυγες που πέρασαν ήταν αντίστοιχα 17 και 19 φορές περισσότεροι του ντόπιου πληθυσμού.

Παλαιότερα, από τη Λιβύη που τόσο απασχόλησε πέρσι τη διεθνή κοινότητα κινούνταν 1,4 εκατομμύρια πρόσφυγες. Από τη Συρία 12 εκατομμύρια. Πίσω ακολουθούν εκατομμύρια από Αφγανιστάν και Πακιστάν (μόνο φέτος στην Ελλάδα ήρθαν 300.000 από Αφγανιστάν και Πακιστάν). Μπορεί κανείς να φανταστεί τη θα συμβεί στη μεσόγειο και στην Ευρώπη αν τυχόν αποσταθεροποιηθεί η Αίγυπτος των 95.000.000 κατοίκων με πάνω από 65 εκατομμύρια νέων και κατά κανόνα ανέργων! Όπου από πίσω υπάρχει ο εμφύλιος του Σουδάν και το μη κράτος της Σομαλίας.

Παίρνουμε όλα τα δυνατά μέτρα να στηρίξουμε μια πολιτική σταθερότητας και ασφάλειας στην Ανατολική Μεσόγειο. Λαμβάνομαι ειδικά μέτρα συνεργασίας με τα κράτη της περιοχής. Αναπτύσσουμε την πολιτική στήριξης της Παλαιστίνης με κάθε δυνατό τρόπο. Υποστηρίζουμε τη δημιουργία Παλαιστινιακού Κράτους.

Το προσφυγικό είναι ένα πρόβλημα κλειδί για την Ελλάδα, για όλη την ΕΕ. Είναι ανάγκη να βρούμε άμεσα λύσεις. Το πιο αποφασιστικό βήμα είναι η ειρήνευση στην ίδια τη Συρία και το Ιράκ. Η ανοικοδόμηση αυτών των δύο κρατών για τα οποία θα απαιτηθούν πολλά δισεκατομμύρια δολαρίων. Η σταθερότητα του θεσμικού συστήματος με την συμφωνία για ένα νέο δημοκρατικό σύνταγμα, τις συνομιλίες ανάμεσα στις διαφορετικές πλευρές, τη διεξαγωγή έντιμων εκλογών.

Δεύτερο σημαντικό βήμα είναι η ενίσχυση της υλικοτεχνικής υποδομής και της χρηματοδότησης των προσφυγικών καταυλισμών στην Ιορδανία και το Λίβανο.
Η ανάπτυξη των επενδύσεων και η εξασφάλιση εργασίας. Η καλύτερη και πιο συστηματική εκπαίδευση.

Τρίτο είναι η εφαρμογή των διακρατικών και διεθνών συμφωνιών επανεισδοχής, όπως αυτής ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, την Τουρκία και το Πακιστάν. Η δημιουργία κέντρων συγκέντρωσης προσφύγων στην ίδια την Τουρκία προκειμένου να προωθηθούν οι πρόσφυγες από αυτά, απευθείας στις ευρωπαϊκές χώρες που έχει συμφωνηθεί να τους παραλάβει.

Αυτό που πρέπει να σταματήσει άμεσα, είναι η μετατροπή της Θάλασσας του Αιγαίου σε τάφο νέων ψυχών, μικρών παιδιών, σε ζώνη ντροπής του πολιτισμού μας.

Για αυτό, τέταρτο, θα πρέπει άμεσα να κτυπηθούν τα κυκλώματα διακίνησης και εμπορίας των φόβων και αναγκών των προσφύγων. Να κτυπηθούν σε όλες τις χώρες παραθεσμικοί παράλληλοι μηχανισμοί που αξιοποιούν τον πόνο, την αγωνία και τον φόβο των προσφύγων. Στη ζωή μου έμαθα να μη φοβάμαι τα προβλήματα, τις αγωνίες, τις πιέσεις. Το μόνο που πρέπει να φοβάται κανείς είναι τον φόβο, τη δειλία, τους φοβισμένους.

Τολμηρά, κάνουμε ανοίγματα στα κράτη της Βαλκανικής. Προωθούμε τη συνεργασία των κρατών της Βαλκανικής που είναι μέλη της ΕΕ και αυτών με τα υπόλοιπα κράτη που είναι στα Δυτικά Βαλκάνια. Δεν θεωρούμε επιτυχημένο το σχέδιο ορισμένων εταίρων μας να κυβερνούν την περιοχή από τα απέξω, ή να δημιουργούν ορισμένες συνεργασίες με τα Δυτικά Βαλκάνια, αφήνοντας τα κ-μ της ΕΕ της περιοχής εκτός.

Στα Βαλκάνια έχουμε ένα ειδικό πρόβλημα. Είναι αυτό της ΦΥΡΟΜ. Ένα κράτος δύο κοινοτήτων: Αλβανικής και Σλάβων που αρέσκονται να αυτοχαρακτηρίζονται ως «Μακεδόνες». Σλάβοι που εκφράζουν έναν αναχρονιστικό και παράνομο αλυτρωτισμό έναντι της Ελλάδας, τόσο ιστορικά, όσο και γεωγραφικά.

Είμαστε μια φιλειρηνική δύναμη που παίρνουμε τα ρίσκα μας σε καλές και δύσκολες στιγμές για τα δίκαια των ανθρώπων. Για την επιβολή του διεθνή νόμου. Για να λειτουργούν όλα τα κράτη στη βάση της αρχής του κανόνα του δικαίου και της κουλτούρας συμβιβασμών. Αυτές οι δύο αρχές απουσιάζουν από την συμπεριφορά του Πρόεδρου της fYROM και από την πρακτική ορισμένων άλλων πολιτειακών παραγόντων της fYROM. Σε αυτό έχουν ευθύνη και εκείνοι στη Δύση που σε κάθε κρίση σε αυτή τη χώρα τις κάνουν νέα χατίρια σε βάρος των γειτόνων της. Αυτό δυσκολεύει την ικανότητα της ηγεσίας αυτής της χώρας να κάνει συμβιβασμούς και να πολιτεύεται με μέτρο.

Εμείς εργαζόμαστε για μία fYROM ζώσα σε ειρήνη και σταθερότητα. Συμφωνήσαμε και επεξεργαζόμαστε πρακτικά ένα κοινό πρόγραμμα ΜΟΕ. Κάνουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση για τον τρόπο, τη διαδικασία του ζητήματος της ονομασίας της γείτονας χώρας. Το κύριο είναι να ξεπεράσει τον αλυτρωτισμό και σοβινιστικά σχέδια.

Η Ελλάδα είναι η χώρα που φιλοξενεί τους περισσότερους αλβανούς στον κόσμο. Μεγάλο ποσοστό του ΑΕΠ της γείτονας χώρας προέρχεται από αυτούς. Είμαστε τυχεροί που τους έχουμε στην κοινωνία μας.

Με την Αλβανία μας συνδέει ένα μεγάλο και πλούσιο κοινό παρελθόν, κοινά όνειρα και προοπτικές. Υπάρχουν και πολλά προβλήματα από το παρελθόν, αλλά και από ανώριμες συμπεριφορές τμήματος της ηγεσίας της. Η μη εφαρμογή συμφωνηθέντων. Η άρνηση εφαρμογής προβλέψεων του διεθνούς δικαίου. Η καταπάτηση των δικαιωμάτων της γηγενούς ελληνικής μειονότητας. Εμείς έχουμε την πρόθεση και θέληση να τα λύσουμε και να ξεπεράσουμε κάθε δυσκολία. Σχεδιάζουμε να προτείνουμε λύση πακέτων σε όλα τα προβλήματα. Ρεαλιστική. Ελπιδοφόρα και συμφέρουσα και τους δύο λαούς μακριά από βαλκανικού τύπου εθνικισμούς και συμπεριφορές με τις οποίες παράγεται περισσότερη ιστορία από εκείνη που μπορεί να καταναλώσει η περιοχή.

Με τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία συνεχίζουμε αμείωτα τις καλές σχέσεις μας. Την προώθηση της τριμερούς συνεργασίας μας ως άγκυρα σταθερότητας στην περιοχή. Το ίδιο συμβαίνει με τις σχέσεις μας με την Ιταλία με την οποία έχουμε έτοιμη την πρώτη συμφωνία για την ΑΟΖ.

Κομβική είναι η σχέση που έχει η Ελλάδα με την Κύπρο. Πιστεύουμε, επιθυμούμε και στηρίζουμε μια Κύπρο πραγματικά ανεξάρτητη και κυρίαρχη. Μια Κύπρο ομοσπονδιακή χωρίς το βάρος της ντροπής τρίτη δύναμη να κατέχει εδάφη της μεγαλονήσου και κατά προέκταση της ΕΕ.

Στηρίζουμε και θα στηρίξουμε μια έντιμη λύση του Κυπριακού, χωρίς έξωθεν πιέσεις. Μια λύση που θα δίνει τη δυνατότητα στους τουρκοκύπριους να νιώθουν το νησί ως το σπίτι τους και τους ελληνοκυπρίους ασφαλείς. Το γενεσιουργικό πρόβλημα του Κυπριακού προβλήματος είναι η παράνομη κατοχή του Βόρειου τμήματος από την Τουρκία. Η παρουσία 39.000 τουρκικών στρατιωτών, ένας για κάθε οικογένεια στην κατεχόμενη Κύπρο.

Θέλουμε μια ολική και πραγματική λύση του κυπριακού. Με κανένα, όμως, τρόπο δεν θέλουμε μια εικονική λύση για να κοροϊδευόμαστε. Ούτε από την άλλη θέλουμε να γίνουμε φυλακισμένοι της ιστορίας. Για αυτό στηρίζουμε μια πραγματική, ουσιαστική λύση. Υποστηρίζουμε τις δικοινοτικές συνομιλίες. Επιθυμούμε να τελειώνουμε με το στάτους των εγγυητριών δυνάμεων. Σε μια Κύπρο μέλος της ΕΕ δεν χρειάζονται ξένοι στρατοί. Εξάλλου τι σόι λύση είναι αυτή που τάχα επιβάλλει την εξακολούθηση της παρουσίας τους;

Στις συναντήσεις με τους τούρκους ομολόγους μου τους προτείνω πάντα να εργαστούμε συστηματικά για λύση του κυπριακού και αυτό σημαίνει τερματισμό της κατοχής και των παραβιάσεων των εγγυητριών δυνάμεων.

Η Τουρκία είναι η μεγάλη γείτονά μας στα ανατολικά μας. Μια χώρα με πολλά κοινά στην κουλτούρα και την πρόσφατη ιστορία. Καλά και αδύναμα. Πρέπει να συμβιώσουμε. Να διαμορφώσουμε συνθήκες συνεργασίας. Η λύση του Κυπριακού και ο τερματισμός κάθε διάθεσης παρεμβάσεων ή απειλών θα απελευθερώσει πολλαπλές δυνάμεις συνεργατικές ανάμεσα στους δύο λαούς.

Προκειμένου να διαμορφώσουμε μια καλύτερη ατμόσφαιρα εμπιστοσύνης συμφωνήσαμε να προωθήσουμε ορισμένα από τα ΜΟΕ που πρότεινε η Ελλάδα στην Τουρκία και να προετοιμαστούμε να αρχίσουμε τις διερευνητικές διαβουλεύσεις. Ταυτόχρονα λαμβάνονται μέτρα ανάπτυξης των οικονομικών και πολιτιστικών σχέσεων παρά τις πολλαπλές τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο και τις συνεχιζόμενες τουρκικές παραβιάσεις σε αέρα και θάλασσα. Θέλουμε να ζήσουμε σε ειρήνη με την Τουρκία στη βάση των αρχών της καλής γειτνίασης, του διεθνούς δικαίου, της κατανόησης των λαών, της προόδου.

Συνολικά η Εξωτερική μας πολιτική είναι μια δημοκρατική πολιτική. Με θετική ενέργεια και πρωτοβουλίες. Η ΕΕΠ είναι μια πολιτική ενεργητική, υπεύθυνη. Δεν θέλει να χωρίζει αλλά να ενώνει. Δεν θέλει να υποτάσσεται στο παρελθόν αλλά να το αξιοποιεί για το αύριο.

Είναι μεγάλη η χαρά μου για την τιμή που μου γίνεται να μιλήσω σε αυτό το ιστορικό πανεπιστήμιο. Να συνομιλήσω με τους νέους ιρανούς. Εμείς είμαστε δύο λαοί περήφανοι. Δύο ιστορικά έθνη. Γνωρίζουμε ότι η ιστορία δεν είναι μια ευθεία χωρίς δυσκολίες. Η ζωή έχει τα ζιγκ-ζαγκ της. Όποιος και να θέλει να ανέβει σε ένα ψηλό βουνό πρέπει να αναζητήσει το σωστό μονοπάτι. Να αναζητήσει συνεργάτες. Να δείξει αντοχές και υπομονή. Αποφασιστικότητα και πίστη σε αρχές και αξίες. Να δημιουργήσει φιλίες. Να μεσολαβήσει ανάμεσα σε διαφωνούντες. Να συγκροτήσει σχέσεις εμπιστοσύνης. Ελπίζω σήμερα, με την εκδήλωσή μας να κάνουμε ένα βήμα μπροστά.

Σας Ευχαριστώ πολύ».