Μήνυμα του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Προκόπιου Παυλόπουλου με την ευκαιρία της εθνικής εορτής της 25ης Μαρτίου προς τον Aπόδημο Eλληνισμό

Εορτάζουμε την κορυφαία στιγμή της σύγχρονης ιστορίας μας, η οποία οδήγησε στην απελευθέρωση του Γένους και στην ίδρυση του νεώτερου Ελληνικού Κράτους. Σήμερα η επέτειος της Εθνεγερσίας αποκτά για όλους του Έλληνες, όπου κι αν βρίσκονται ή κατοικούν, έναν ιδιαίτερο και εξαιρετικά διδακτικό συμβολισμό:

Την 25η Μαρτίου 1821, το Έθνος των Ελλήνων εξεγέρθηκε κατά του τουρκικού ζυγού και αγωνίσθηκε μέχρις εσχάτων για την κατάκτηση της ελευθερίας του, της ανεξαρτησίας του και, συνακόλουθα, της κυριαρχίας του. Στον ηρωικό αυτόν αγώνα του είχε την συμπαράσταση Λαών της Ευρώπης και πρωτίστως φωτισμένων πνευματικών ανθρώπων τους, οι οποίοι συμμερίσθηκαν, κατά κανόνα ανιδιοτελώς, κοινά οράματα και ιδανικά.

Το απαράμιλλο παράδειγμα των προγόνων μας Αγωνιστών του 1821 πρέπει να μας εμπνέει και να μας καθοδηγεί στο διηνεκές. Ιδίως δε κατά την τρέχουσα κρίσιμη συγκυρία για την Πατρίδα. Όλοι οι Έλληνες, απανταχού         της γης, οφείλουμε να εκπληρώσουμε από κοινού αυτό το μέγιστο εθνικό   χρέος, διασφαλίζοντας έτσι την πορεία του ελληνισμού προς το ιστορικό πεπρωμένο του στο πλαίσιο της ειρηνικής άμιλλάς του με τα άλλα έθνη ανά την υφήλιο.

Γι ‘αυτό, και ιδίως κατά την επέτειο της 25ης Μαρτίου του 1821, πρέπει να διατηρούμε ζωντανή στην μνήμη μας, με την ανάλογη ευγνωμοσύνη, την ανεκτίμητη προσφορά των Ελλήνων της διασποράς, οι οποίοι συνεισέφεραν, θυσία στον βωμό του αγωνιζόμενου Γένους, τις περιουσίες τους αλλά πολλές φορές και την ίδια την ζωή τους. Στους τωρινούς χαλεπούς καιρούς για την πατρίδας ο Ελληνικός Λαός στρέφεται ξανά στους απόδημους Έλληνες, σ‘      αυτό το ανεκτίμητης αξίας τμήμα του Έθνους, που διαχρονικώς μεγαλουργεί και μας καθιστά υπερήφανους. Και του απευθύνει ελπιδοφόρο προσκλητήριο κοινού αγώνα, ώστε η Ελλάδα ν’ αντιμετωπίσει, αμέσως και αποτελεσματικώς, την βαθιά οικονομική κρίση που μαστίζει την κοινωνία μας και η οποία, δυστυχώς, έχει μετατραπεί πια σε πραγματική ανθρωπιστική κρίση.

Κάθε φορά που τιμάμε τον Ελληνισμό και τους αγώνες του έχουμε χρέος, εντός και εκτός Ελλάδας, να μην ξεχνάμε την Κύπρο. Η οποία, ακόμη και ως πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εξακολουθεί ν’ αγωνίζεται εναντίον ξένης, προκλητικώς παράνομης, στρατιωτικής κατοχής και ν’ αντιμετωπίζει εξίσου προκλητικώς απαράδεκτες αξιώσεις επί των αδιαμφισβήτητων κυριαρχικών της δικαιωμάτων καθώς και επί του κατά το διεθνές δίκαιο πλήρως θεμελιωμένου δικαιώματος της να εκμεταλλεύεται ελευθέρως τους φυσικούς της πόρους. Ιδίως ο απόδημος Ελληνισμός είναι ανάγκη να εκπέμψει, προς πάσαν κατεύθυνση και προτεραιότητα προς τα διεθνή fora, το μήνυμα ότι η Κύπρος πρέπει να δικαιωθεί, το ταχύτερο δυνατό.