Στρατηγός Βάσσος Μαυροβουνιώτης (1797-1847)

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
ΒΑΣΣΟΥ ΜΑΥΡΟΒΟΥΝΙΩΤΗ *

Ο Βάσσος Μαυροβουνιώτης– Μπράγιοβιτς (1797 – 1847), χριστιανός σλάβος από το Μπιελοπάβλιτσι της επαρχίας Μπρντά του Μαυροβουνίου υπήρξε μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της επαναστατικής και της καποδιστριακής περιόδου, καθώς και της πρώτης περιόδου της οθωνικής βασιλείας και ιδρυτής μίας σημαντικής στρατιωτικής οικογένειας με αξιοσημείωτη συμμετοχή καθ’ όλη τη διάρκεια του «μακρού» ιστορικού Ελληνικού 19ου αιώνα (1821-1922) στους στρατιωτικούς, κυρίως, αγώνες του Ελληνικού κράτους.

Ο Μαυροβούνιος στρατιωτικός υπήρξε μία ιδιαίτερη σημαντική μορφή της περιόδου που έζησε. Αποτελεί τυπικό παράδειγμα μίας ομάδας χριστιανών βαλκάνιων καπεταναίων που αναδύθηκε μέσα από τον Αγώνα για την Ελληνική Ανεξαρτησία και επέτυχε να ενταχθεί, μέσω μίας κοινής χριστιανικής ταυτότητας, στην χώρα που ο ίδιος επέλεξε ως νέα του πατρίδα και περαιτέρω, να ευδοκιμήσει στο νεότευκτο Ελληνικό Βασίλειο (ως υποστράτηγος – διοικητής του Σώματος της Οροφυλακής, βασιλικός υπασπιστής και ως ο ισχυρότερος πολιτικός παράγοντας της Ανατολικής Στερεάς) υπηρετώντας πάντοτε το κράτος.

Η στρατιωτική δράση του Βάσσου Μαυροβουνιώτη ήταν σημαντική καθόσον συμμετείχε σε μάχες στην Εύβοια, σε μία εκ των οποίων τραυματίστηκε, ενώ επίσης συμμετείχε σε μάχες κατά του Ιμπαήμ στην Πελοπόννησο, κατά του Κιουταχή στη Ρούμελη, και τέλος κατά του Κεχαγιάμπεη στην Ανατολική Στερεά. Τον Ιούλιο του 1826 τέθηκε υπό τις διαταγές του Γ. Καραϊσκάκη και συμμετείχε σε μάχες στα Λιόσια, στην Ελευσίνα και στο Χαϊδάρι ενώ ξανασυγκρούστηκε με τον Κιουταχή στο Καματερό, στις Θήβες και στο Κερατσίνι. Τέλος, επί Καποδίστρια συμμετείχε δραστήρια στην ανακατάληψη της Στερεάς Ελλάδας.

Το 1834 διορίσθηκε Συνταγματάρχης – Νομοεπιθεωρητής Αττικής και Βοιωτίας και το 1836 διοικητής του Σώματος Οροφυλακής Φθιώτιδας. Το 1843 προήχθη σε Υποστράτηγο και ανέλαβε διοικητής Οροφυλακής Λοκρίδας ενώ το 1846 διορίσθηκε υπασπιστής του Όθωνα.

Το 1841 ο Βασιλιάς Όθωνας τον ονόμασε Ανώτερο Ταξιάρχη του Βασιλικού Τάγματος του Σωτήρος, το 1845 η γαλλική κυβέρνηση του απένειμε το παράσημο του OfficierdelaLégiond’ Honneur καθώς και το παράσημο του CommandeurdelaLégiond’ Honneur. Το 1847 ο Βασιλιάς της Βαυαρίας του απένειμε το σταυρό του Τάγματος αξίας του βαυαρικού θρόνου.

Ο Βάσσος Μαυροβουνιώτης απεβίωσε την 9η Ιουνίου του 1847 σε ηλικία 50 ετών από πνευμονία.

Οι γιοί του Στρατηγοί Τιμολέων και Αλέξανδρος Βάσσος, καθώς και οι εγγονοί του, επίσης Στρατηγοί, Νικόλαος Τιμ. Βάσσος και Κωνσταντίνος Τιμ. Βάσσος, ακολούθησαν την αντίστοιχη πορεία και συμμετείχαν στους πολέμους του ελληνικού κράτους από το 1897 έως τους Βαλκανικούς Πολέμους, τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο (Μακεδονικό Μέτωπο) και την Μικρασιατική εκστρατεία.

Ο Βάσσος Μαυροβουνιώτης συνιστά εξέχον παράδειγμα και απόδειξη για την υπερεθνική εμβέλεια και το κύρος της ελληνικής επανάστασης, καθώς και για την έλξη που είχε ασκήσει η επανάσταση των Ελλήνων στους χριστιανικούς πληθυσμούς της Βαλκανικής και, περαιτέρω, η περίπτωσή του αναδεικνύει τις στενές ιστορικές σχέσεις και τις βαθιές πολιτισμικές συγγένειες των βαλκανικών λαών, όπως αυτές σφυρηλατήθηκαν κατά την διάρκεια του κοινού οθωμανικού παρελθόντος τους.

* Παράρτημα Β στην Πάγια Διαταγή 4-4/2021 του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας

Στρατηγός Βάσσος Μαυροβουνιώτης
3 Εικόνες