Συνέντευξη Έλληνα Πρέσβυ κ. Νικόλαου Π. Πλεξίδα σε σλοβακική ημερήσια εφημερίδα "Hospodarske Noviny" (16.2.2015)

Παρατίθεται κατωτέρω συνέντευξη (σε ελληνική μετάφραση) που παραχώρησε ο Έλληνας Πρέσβυς στη Σλοβακία κ. Νικόλαος Π. Πλεξίδας την 16η Φεβρουαρίου 2015 στην ευρείας κυκλοφορίας έγκριτη σλοβακική ημερήσια οικονομική εφημερίδα "Hospodarske Noviny" με τίτλο "Σας βοηθήσαμε. Τώρα χρειαζόμαστε βοήθεια εμείς."

Η συνέντευξη μπορεί να αναζητηθεί σε ηλεκτρονική μορφή εδώ. Ακολουθεί το μεταφρασμένο κείμενο:

ΣΑΣ ΒΟΗΘΗΣΑΜΕ. ΤΩΡΑ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΒΟΗΘΕΙΑ ΕΜΕΙΣ.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΨΗ | Ο Πρέσβυς της Ελλάδος στη Σλοβακία κ. Νικόλαος Πλεξίδας μιλάει στην HN.

"Επιδιώκουμε την ανάσχεση της ανθρωπιστικής κρίσης και την επανεκκίνηση της οικονομίας"

Κορυφώνονται οι συζητήσεις ανάμεσα στην Ελλάδα και στις Βρυξέλλες σχετικά με την ελάφρυνση των όρων του προγράμματος διάσωσης της Ελλάδας. Ποιες είναι οι κύριες προτεραιότητες των Αθηνών;

Η βασική προτεραιότητα της νέας κυβέρνησης της χώρας μου είναι ν' απαλλάξει τον ελληνικό λαό από ένα "μείγμα" οικονομικής πολιτικής που αφήνει στο πέρασμά του βαθιές πληγές στην κοινωνία, οδηγεί ένα μεγάλο κομμάτι του λαού στη φτώχεια και στην απόγνωση και δεν δίνει την πλέον κολακευτική εικόνα για μία σύγχρονη Ευρώπη. Αναμφίβολα, η μεγαλύτερη αιτία του κακού στην παρούσα φάση είναι το δυσβάσταχτο χρέος. Καταντήσαμε να ζούμε μόνο για ν' αποπληρώνουμε χρέη. Είναι σαν να πάσχουμε από μία χρόνια εκφυλιστική ασθένεια και να προσπαθούμε να κρατηθούμε διασωληνομένοι στη ζωή. Η νέα ελληνική κυβέρνηση αυτό που λέει καθαρά είναι: δεν αλλάζουμε νοσοκομείο το οποίο άλλωστε κι εμείς οι ίδιοι κτίσαμε, δεν αλλάζουμε ιατρική ομάδα, ζητάμε μόνον ν' αλλάξει η θεραπεία γιατί με τον τρόπο που αυτή μέχρι σήμερα χορηγείται, μαζί με την ασθένεια σκοτώνουμε και τον ασθενή.

Απ' ό,τι ακούμε η κυβέρνησή σας θα απαιτήσει, στο πλαίσιο των συζητήσεων, τη διαγραφή του χρέους. Η πλειοψηφία όμως των μελών της Ευρωζώνης αντιτίθεται σε κάτι τέτοιο. Μπορείτε να φανταστείτε την Ελλάδα να συναινεί σε μία συμφωνία ακόμη και στην περίπτωση που δεν θα συμπεριλαμβάνεται σ' αυτήν έστω και διαγραφή τμήματος του χρέους;

Δεν διαπραγματευόμαστε τη διαγραφή του χρέους, αλλά τους όρους και τις διαδικασίες αποπληρωμής του ώστε να είμαστε σε θέση να εκπληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας. Είναι ένα θέμα τεχνικό αλλά συνάμα και πολιτικό που μπορεί να επιλυθεί με την κατάλληλη πολιτική βούληση. Μιλάμε για κάποιου είδους "New Deal" στη βάση μιας αναπτυξιακής προοπτικής, με ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, αναγκαίες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις με έμφαση στη δημόσια διοίκηση και μεγιστοποίηση της φοροεισπρακτικής ικανότητας της χώρας. Μόνο τότε, μέσω της ανάπτυξης, θα μπορέσουμε ν' αντιμετωπίσουμε το χρέος με τρόπο βιώσιμο, διαφορετικά είναι σαν να κολυμπάμε διαρκώς στο ίδιο σημείο χωρίς να προσεγγίζουμε ποτέ την ακτή.

Τι ζητάτε, λοιπόν, από την Ευρωζώνη;

Η Ελλάδα έχει σχέδιο. Το έχει καταθέσει στους εταίρους της στην Ευρωζώνη. Είναι συγκεκριμένο σχέδιο για την άρση του σημερινού αδιεξόδου που δεν θα επιβαρύνει ούτε ένα ευρώ τους Ευρωπαίους φορολογούμενους. Δεν ζητάμε πρόσθετα χρήματα από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ή κάποιο νέο μηχανισμό διάσωσης, αλλά συγκεκριμένες διευκολύνσεις, τεχνικής φύσεως για την ανάσχεση της ανθρωπιστικής κρίσης και την επανεκκίνηση της οικονομίας.

Τι συγκεκριμένα προτείνετε;

Για παράδειγμα, μια χαλάρωση των δημοσιονομικών στόχων μέσω μιας μείωσης του στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα από 3% τη φετινή χρονιά και 4,5% την επόμενη διετία, στο 1,5%. Στόχος μας είναι να σταματήσει ο "φαύλος κύκλος" να ζητάμε δανεικά μόνο και μόνο για να ξεπληρώνουμε δανεικά.

Αναφέρατε ότι δεν ζητάτε τη διαγραφή χρέους. Σημαίνει αυτό ότι οι Έλληνες δέχονται το ύψος του;

Το χρέος, όμως, στη σημερινή του μορφή, κακά τα ψέματα, δεν παύει να αποτελεί έναν σοβαρό ανασταλτικό παράγοντα στην όλη προσπάθεια. Κι αν η οριστική του διαγραφή δεν φαίνεται εφικτή τότε μια αναδιάρθρωσή του, ένα ιδιαίτερο καθεστώς αποπληρωμής του θα μας απήλασε συνεχώς από έναν μόνιμο "βρόχο" στο λαιμό μας.

Οι Σλοβάκοι όμως το βλέπουν διαφορετικά. Έπρεπε να υποστούν τον επώδυνο μετασχηματισμό προς μία οικονομία της αγοράς, τη διάσωση των τραπεζών, την εκποίηση σημαντικών επιχειρήσεων σε δυτικούς "αποικιοκράτες". "Θρέφουμε" κι εμείς ολιγάρχες. Αλλά κανείς δεν μας χάρισε χρέη. Γιατί λοιπόν θα έπρεπε να προσφέρουμε βοήθεια, με τον τρόπο αυτό, σε ένα πλουσιότερο από εμάς έθνος;

Παρακολουθούμε με θαυμασμό όλα αυτά τα χρόνια τον μετασχηματισμό της χώρας σας σε μία σύγχρονη δημοκρατία και μία ισχυρή οικονομία. Και σεβόμαστε τη συνεισφορά - όχι μόνο την οικονομική - όλων και κάθε ενός Σλοβάκου χωριστά σ' αυτή τη διαδικασία. Νιώθουμε ότι στην προσπάθεια αυτή έχουμε κι εμείς κάποιο μερίδιο συνεισφοράς. Η Ελλάδα πρωτοστάτησε στις προσπάθειες για ένταξη στους κόλπους της ΕΕ των ευρωπαϊκών λαών που η Ιστορία αδίκησε στο πέρασμά της και έδειξε απεριόριστα την αλληλεγγύη της στην προσπάθεια αυτή της Σλοβακίας. Ποτέ όμως χώρα στη σύγχρονη ιστορία δεν βρέθηκε στη θέση της δικής μας χώρας. Μέσα σε 5 χρόνια το ΑΕΠ συρρικνώθηκε κατά 27% (η μεγαλύτερη συρρίκνωση ΑΕΠ παγκοσμίως σε μία χώρα από την Παγκόσμια Ύφεση του ’29) το ποσοστό του λαού που ζει στα όρια της φτώχειας άγγιξε το 30%, η ανεργία το 27%, η ανεργία στους νέους το 70%. Κάποιο δικαίωμα στην αλληλεγγύη από τους Ευρωπαίους ετέρους μας, πιστεύω, ότι το δικαιούμαστε.