Α. Ομιλία Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Εξωτερικών κ. Ευάγγελου Βενιζέλου
Κύριε Πρόεδρε της Βουλής των Ελλήνων, κύριε Πρόεδρε της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.
Σας υποδέχομαι με πολύ μεγάλη χαρά εκ μέρους της Ελληνικής Κυβέρνησης στην Αθήνα και σας ευχαριστώ διότι η παρουσία σας εδώ, η οποία βεβαίως είναι θεσμική λειτουργεί ενισχυτικά για την Ελληνική Προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το εξάμηνο αυτό.
Η Ελληνική Προεδρία του Συμβουλίου έχει πλήρη συνείδηση του ενισχυμένου και κρίσιμου θεσμικού ρόλου των Εθνικών Κοινοβουλίων των κρατών μελών στη λειτουργία του οικοδομήματος της Ε.Ε. Έχουμε πλήρη συνείδηση της σημασίας που έχουν οι αρχές της επικουρικότητας και της αναλογικότητας στη λειτουργία των θεσμών και των διαδικασιών της Ε.Ε., αλλά και στον καθορισμό του ρυθμού της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Αποδίδουμε ως Προεδρία ιδιαίτερη σημασία στη συνεργασία μας, όχι μόνο με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τους σχηματισμούς του, τις Επιτροπές του, αλλά και με τα Εθνικά Κοινοβούλια όλων των κρατών-μελών πολλά από τα οποία έχουν, βεβαίως, όχι μία, αλλά δύο συνελεύσεις, δύο Σώματα. Ανήκουν στην παράδοση δικαμεραλισμού σε αντίθεση με την Ελληνική Κοινοβουλευτική παράδοση της μονήρους όπως λέμε Βουλής, του μονοκαμεραλισμού.
Χαίρομαι πραγματικά διότι απευθύνομαι στους Προέδρους ή τους Εκπροσώπους των Επιτροπών Ευρωπαϊκών Υποθέσεων των Κοινοβουλίων των κρατών μελών, καθώς γνωρίζω τη μακρά παράδοση της COSAC, αλλά και το νέο θεσμικό ρόλο που η Συνθήκη της Λισαβόνας και τα προσαρτημένα σε αυτήν Πρωτόκολλα αποδίδουν και στις Επιτροπές Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και στα Κοινοβούλια των κρατών μελών.
Το γεγονός ότι αποδίδουμε ως Προεδρία ιδιαίτερη σημασία στα Κοινοβούλια των κρατών μελών φαίνεται και από το ότι τόσο εγώ όσο και οι Υφυπουργοί των Εξωτερικών, ανταποκρινόμαστε με πολύ μεγάλη προθυμία στις προσκλήσεις των Επιτροπών Ευρωπαϊκών Υποθέσεων ή Εξωτερικών Υποθέσεων Κοινοβουλευτικών Σωμάτων κρατών μελών, να ενημερώσουμε απευθείας τα ξένα Κοινοβούλια. Το έκανα προσωπικά ήδη με πολύ μεγάλη χαρά στις Επιτροπές Εξωτερικών και Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Γαλλικής Γερουσίας, ο κ. Υφυπουργός Εξωτερικών το έκανε στο Βελγικό Κοινοβούλιο και στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση.
Κυρίες και κύριοι, η παρούσα Ελληνική Προεδρία του Συμβουλίου της Ε.Ε. είναι ιστορικά η πέμπτη μετά την ένταξη της Ελλάδας στις τότε Ευρωπαϊκές Κοινότητες, το 1981. Διατηρούμε μια πολύ ισχυρή θεσμική μνήμη από τις προηγούμενες τέσσερις Ελληνικές Προεδρίες, κυρίως από τις δύο τελευταίες αυτήν του 1994 και αυτή του 2003, που συνδέονται με ένα πάρα πολύ σημαντικό ευρωπαϊκό κεκτημένο. Καταρχάς συνδέονται με τα δύο τελευταία πολύ μεγάλα κύματα της διεύρυνσης της Ε.Ε..
Η Ελληνική Προεδρία του πρώτου εξαμήνου του 1994, ολοκληρώθηκε με τη Σύνοδο Κορυφής της Κέρκυρας και με την υπογραφή της Συνθήκης Ένταξης των τριών τότε νέων χωρών, που μετέτρεψαν την Ευρώπη των δώδεκα, σε Ευρώπη των 15 και παραλίγο σε Ευρώπη των 16, εάν η Νορβηγία, που υπέγραψε και πάλι στην Κέρκυρα, δεν απέρριπτε για δεύτερη φορά στο σχετικό δημοψήφισμα την ένταξή της. Σε μια πολύ σημαντική ιστορική στιγμή στην Αθήνα το 2003, υπεγράφη η Συνθήκη Ένταξης, η Συνθήκη των Αθηνών για τις δέκα χώρες που οδήγησαν στην Ευρώπη των είκοσι επτά.
Η Προεδρία μας, μάλιστα το 2003, όπως γνωρίζετε, που κορυφώθηκε με τη Σύνοδο Κορυφής της Θεσσαλονίκης στη Χαλκιδική, ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το ανολοκλήρωτο και ατελέσφορο ζήτημα του Ευρωπαϊκού Συντάγματος, που δεν υιοθετήθηκε τελικά, αλλά που «άνοιξε» το δρόμο για τη μεταρρυθμιστική Συνθήκη της Λισαβόνας και για το υπάρχον Ευρωπαϊκό θεσμικό οικοδόμημα.
Ακούω πάρα πολύ συχνά την ένσταση άλλοτε ευθέως και άλλοτε έμμεσα, πώς είναι δυνατόν η Ελλάδα της κρίσης, η Ελλάδα του Μνημονίου, η Ελλάδα που διαπραγματεύεται με τους εταίρους της στην ευρωζώνη και με την Τρόικα που είναι ένα θεσμικό υβρίδιο μη προβλεπόμενο από τις Συνθήκες, να ασκεί την Προεδρία του Συμβουλίου της Ε.Ε. και να ενεργεί και να ομιλεί εξ ονόματος όλων των κρατών μελών; Γνωρίζετε πολύ καλά ότι η ανάληψη της περιοδικής Προεδρίας δεν είναι μια επιλογή, αλλά είναι μια θεσμική υποχρέωση που προβλέπεται από τις Συνθήκες.
Ως θεσμός η περιοδική Προεδρία συμβολίζει μια θεμελιώδη αρχή της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης που είναι η αρχή της θεσμικής ισοτιμίας όλων των κρατών μελών. Η κρίση που διέρχεται η Ε.Ε. και ιδίως η ευρωζώνη τα τελευταία χρόνια έχει υποβαθμίσει στην πράξη την Αρχή της Θεσμικής Ισοτιμίας. Τώρα πια δεν έχουμε την παλιά παραδοσιακή διαίρεση ανάμεσα σε καθαρούς πληρωτές και καθαρούς λήπτες, σε σχέση τους ίδιους πόρους της Ε.Ε. και την κατανομή των κοινοτικών κονδυλίων και των διαφορετικών προγραμμάτων.
Τώρα έχουμε χώρες, οι οποίες είναι δημοσιονομικά ενάρετες, λίγες, κι αυτές υπαγορεύουν πάρα πολύ συχνά όρους στις δημοσιονομικά «άσωτες» χώρες, που με τον Α ή Β τρόπο εντάσσονται σε προγράμματα προσαρμογής και πρέπει να υπακούουν σε κανόνες αυξημένης και αυστηρής επιτήρησης.
Η Προεδρία, όμως, είναι για την Ελλάδα μια πολύ καλή θεσμική ευκαιρία, να προβάλλουμε ένα άλλο πρόσωπο, το πρόσωπο μιας κανονικής ευρωπαϊκής χώρας, το πρόσωπο της Ελλάδας μετά την κρίση. Γιατί, πραγματικά, το εξάμηνο αυτό δεν έχει μόνο ευρωπαϊκή σημασία λόγω της προεδρίας, έχει και πολύ μεγάλη εθνική σημασία, γιατί για εμάς το εξάμηνο αυτό είναι το εξάμηνο της επιβεβαίωσης, της οριστικής εξόδου από το μνημόνιο για την κρίση, λόγω των πολύ μεγάλων δημοσιονομικών επιτευγμάτων που έχουμε να επιδείξουμε μετά από τέσσερα χρόνια σκληρών θυσιών του ελληνικού λαού και το δημοσιονομικό στοιχείο που συμβολίζει αυτή την επιτυχία, είναι ότι η Ελλάδα το 2013 εμφανίζει - ένα χρόνο νωρίτερα απ' ό,τι είχε προγραμματισθεί - πρωτογενές πλεόνασμα στην εκτέλεση του προϋπολογισμού της, που είναι μια ένδειξη αποκατάστασης των δημοσιονομικών ανισορροπιών κι αν μάλιστα αναγνώσουμε το πρωτογενές πλεόνασμα όχι ονομαστικά, αλλά διαρθρωτικά, εάν δούμε το πρωτογενές πλεόνασμα κυκλικά προσαρμοσμένο και λάβουμε υπόψη μας και τα εφάπαξ μέτρα, τότε έχουμε ένα διαρθρωτικό πλεόνασμα 6,5% του ΑΕΠ, το καλύτερο διεθνώς, καλύτερο κι απ’ αυτό που εμφανίζει η Σιγκαπούρη.
Κυρίες και κύριοι, η περιοδική Προεδρία του Συμβουλίου έχει συνείδηση του περιορισμένου σχετικά ρόλου της Προεδρίας τώρα με τη Συνθήκη της Λισσαβόνας, καθώς υπάρχουν πολύ σημαντικές μόνιμες Προεδρίες και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων υπό την Αντιπρόεδρο της Επιτροπής και η Ύπατη Εκπρόσωπο της Ε.Ε., αλλά θα έλεγα στο επίπεδο της ευρωζώνης και με την μόνη Προεδρία του Eurogroup. Έχουμε πολύ καλή και στενή συνεργασία με τις μόνιμες Προεδρίες, τη Γενική Γραμματεία του Συμβουλίου και, φυσικά, την Επιτροπή και πάρα πολύ στενή και πρακτική συνεργασία με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και την Ολομέλειά του και όλες τις Επιτροπές του.
Οι συνάδελφοί μου έχουν ενημερώσει τις καθ' ύλην αρμόδιες Επιτροπές. Προσωπικά ενημέρωσα την Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων. Έχουμε συνεργαστεί στον προγραμματισμό του νομοθετικού έργου, γιατί το εξάμηνο αυτό είναι ένα εξάμηνο σύντομο κοινοβουλευτικά, καθώς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο διαλύεται ενόψει των ευρωπαϊκών εκλογών, άρα έχουμε μικρότερο ωφέλιμο χρόνο κοινοβουλευτικά. Αυτό αφορά και τα εθνικά κοινοβούλια, που έχουν λόγο στις διαδικασίες αυτές με βάση τις Αρχές της Επικουρικότητας και της Αναλογικότητας, αλλά υπάρχει ένα αντάλλαγμα. Το εξάμηνο αυτό, που είναι συντομότερο απ' ό,τι συνήθως κοινοβουλευτικά, είναι πυκνότερο και εντονότερο πολιτικά, γιατί είναι το εξάμηνο της προετοιμασίας των ευρωπαϊκών εκλογών και άρα το εξάμηνο του μεγάλου πανευρωπαϊκού διαλόγου για το μέλλον της Ευρώπης. Γιατί όλοι έχουμε ανάγκη από μια νέα αφήγηση για την Ευρώπη.
Δεν μπορεί στη συνείδηση των Ευρωπαίων πολιτών σε πολλές κοινωνίες της Ευρώπης, δεν μπορεί στη συνείδηση των νέων Ευρωπαίων πολιτών η Ευρώπη να ταυτίζεται με τη λιτότητα, την ανεργία, με την κρίση. Πρέπει να ξαναμιλήσουμε για τις μεγάλες αξίες, να μιλήσουμε ξανά για την Ευρώπη της δημοκρατίας, δικαιωμάτων, του κράτους δικαίου, της πολυφωνίας, της ανεκτικότητας, για την Ευρώπη της καινοτομίας, της ανταγωνιστικότητας, του κράτους δικαίου και του κοινωνικού κράτους που πρέπει να ξεπεράσει μια διπλή κρίση, κρίση δημοσιονομική και δημογραφική. Όλα αυτά το κάθε μεγάλο ευρωπαϊκό πολιτικό ρεύμα, το κάθε μεγάλο ευρωπαϊκό πολιτικό Κόμμα, το κάθε ρεύμα ιδεών και απόψεων μέσα στην Ευρώπη το λέει με τα δικά του λόγια, αλλά ο κοινός παρονομαστής είναι η ανάγκη ν’ αναδείξουμε ξανά μια Ευρώπη που έχει στόχο, που έχει ένα πολιτικό δόγμα το οποίο μπορεί να προβάλει, δίνοντας απάντηση στις νέες μορφές ευρωσκεπτικισμού που πληθαίνουν σε πάρα πολλές χώρες.
Στο μέτρο που η αφήγηση αυτή - ενόψει και των ευρωπαϊκών εκλογών - αφορά πρωτοβουλίες του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και στο μέτρο που το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο προετοιμάζεται απ’ το Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων η Ελλάδα, ως Προεδρία του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων, επιφυλάσσεται να διαδραματίσει το ρόλο της συντονιστικά και συναινετικά, προκειμένου το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, τελικά, πριν τις εκλογές να πει πράγματα που δεν είναι συνήθη, δεν είναι γραφειοκρατικά, που δεν είναι τετριμμένα, αλλά που είναι δελεαστικά και συγκεκριμένα για τους πολίτες και τις κοινωνίες της Ευρώπης.
Οι γενικές προτεραιότητες της Προεδρίας μας το εξάμηνο αυτό είναι οι προτεραιότητες των ευρωπαϊκών κοινωνιών και της συντριπτικής πλειονότητας των κρατών-μελών, γιατί κανείς δεν μπορεί ν’ αμφισβητήσει πως το πρώτο μεγάλο ζήτημα είναι η επάνοδος σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης για την Ευρώπη και για κάθε χώρα, η αντιμετώπιση του οξύτατου προβλήματος της ανεργίας και ιδίως της ανεργίας των νέων, η αποφυγή του κινδύνου μιας ανάπτυξης χωρίς χρηματοδοτήσεις και χωρίς και χωρίς θέσεις εργασίας («creditless & jobless growth») και, βέβαια, η αποκατάσταση της κοινωνικής συνοχής, η επαναθεμελίωση του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους στο μέτρο του εφικτού, γιατί αυτό στην πραγματικότητα μας πηγαίνει στο πρόβλημα των ιδίων πόρων, του κοινοτικού προϋπολογισμού, της αναδιανομής των πλεονασμάτων στο ιστορικό της Ε.Ε..
Οι αποφάσεις που έχει ήδη λάβει και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στα θέματα αυτά είναι πολλές. Ο βαθμός υλοποίησης είναι περιορισμένος. Άρα έχουμε πάρα πολλά να κάνουμε, όχι εισάγοντας νέες ιδέες ή νέες εξαγγελίες, αλλά διαμορφώνοντας προϋποθέσεις για πρακτικά μέτρα άμεσης εφαρμογής με τη βοήθεια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, της Ευρωπαϊκής Τράπεζας για την Ανασυγκρότηση και την Ανάπτυξη και όλων των άλλων «εργαλείων» που έχουμε στη διάθεσή μας.
Η δεύτερη προτεραιότητά μας είναι η εμβάθυνση της οικονομικής διακυβέρνησης μέσα από τις εμπειρίες της κρίσης και στο επίπεδο της Ευρώπης των 28 και στο επίπεδο της Ευρωζώνης των 18 πλέον - με την ένταξη της Λετονίας. Γνωρίζουμε πόσο σημαντική είναι η τραπεζική ένωση από την εμπειρία μας σε σχέση με την κρίση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος και την αναδιάρθρωση και ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών.
Γνωρίζουμε, πάρα πολύ καλά πόσο σημαντικό είναι να λειτουργούν οι ενιαίοι μηχανισμοί εποπτείας και εκκαθάρισης (resolution), πόσο σημαντικό είναι να ολοκληρωθεί ο μηχανισμός αυτός, που είναι νέος μηχανισμός εκκαθάρισης σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Υπάρχουν επιφυλάξεις και από τη διεθνή τραπεζική αγορά και από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Για μας, τραπεζική ένωση, βέβαια, χωρίς έναν τρίτο μηχανισμό που είχε προτείνει εδώ και πολύ καιρό ο Mario Monti, έναν ενιαίο ευρωπαϊκό μηχανισμό εγγύησης καταθέσεων, δεν μπορεί να λειτουργήσει και να υπάρξει, γιατί μπορεί τα μεγαλύτερα επιτόκια σε κάποιες χώρες να είναι δελεαστικά για τους καταθέτες, αλλά το τελικό κριτήριο για κάθε καταθέτη είναι η ασφάλεια των καταθέσεων του. Και δεν αρκεί η ασφάλεια να έχει τη μορφή μιας Κοινοτικής Οδηγίας κι ενός εθνικού μηχανισμού, πρέπει να υπάρχει και μια ως ευρωπαϊκός μηχανισμός. Σε τελική ανάλυση, τουλάχιστον, για τις 130 μεγάλες συστημικές τράπεζες, μέσα στις οποίες μετέχουν και οι τέσσερις ανά συγκροτημένες και ανακεφαλαιοποιημένες ελληνικές τράπεζες - οι τέσσερις μεγάλες ελληνικές τράπεζες- για τις οποίες έχουμε δαπανήσει από το δάνειο που έχουμε λάβει από τους εταίρους μας 50 δισ. ευρώ.
Η τρίτη μεγάλη προτεραιότητά μας, οριζόντια προτεραιότητά μας, είναι η προστασία των ευρωπαϊκών συνόρων, τα ζητήματα της κινητικότητας, η διαχείριση των μεταναστευτικών όρων, υπό το φως μιας ανθρωπιστικής κρίσης με δραματικές διαστάσεις. Δεν μπορεί η συνείδηση του Ευρωπαίου πολίτη να αντέξει δράματα όπως στην Λαμπεντούζα ή άλλα μικρότερα που αντιμετωπίζουμε και στη χώρα μας, δυστυχώς, γιατί είμαστε μια χώρα με τεράστια έκταση ακτών, μια χώρα που βρίσκεται στα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης και υφιστάμεθα τις πιέσεις αυτές, μαζί με την Ιταλία, τη Μάλτα, την Κύπρο, άρα αυτό συνιστά μια προτεραιότητα του Συμβουλίου και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.
Υπάρχει ένα εντατικό πρόγραμμα γύρω από το ζήτημα της μετανάστευσης. Συγκροτήσαμε προσφάτως, ξανά τη Μεσογειακή Ομάδα των κρατών- μελών με την Κύπρο, την Ισπανία, την Πορτογαλία, τη Μάλτα, τη Γαλλία και την Ελλάδα. Είναι σημαντικό ότι υπεγράφη η Συμφωνία Επανεισδοχής της Ε.Ε. με την Τουρκία, είναι δυσάρεστο το γεγονός ότι αυτό συνοδεύτηκε από δήλωση για την μη αναγνώριση ενός κράτους- μέλους της Ε.Ε., και την μη εφαρμογή της στο έδαφος ενός κράτους -μέλους, αλλά, εν πάση περιπτώσει, η λειτουργία αυτής της Συμφωνίας Επανεισδοχής και άλλων παρόμοιων, είναι καταλυτικής σημασίας για την διαχείριση των μεταναστευτικών όρων, αλλά ακόμα σημαντικότερο, είναι να συνδέσουμε το ζήτημα αυτό με την κρίση στη νότια γειτονία, με την κρίση σε όλες τις χώρες της Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, γιατί η Ευρώπη είναι πάρα πολύ κοντά και εάν δεν παρέμβει στα αίτια της κρίσης, στις πηγές της κρίσης, και, άρα, στις πηγές των προσφυγικών και μεταναστευτικών ρευμάτων, δεν θα μπορέσει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα ουσιαστικά και οριστικά, αλλά γι' αυτό θα σας μιλήσω λίγο, σε σχέση με τα μεγάλα εκκρεμή ζητήματα.
Η τέταρτη και τελική, προτεραιότητά μας, που αφορά τη φυσιογνωμία μας, την γεωγραφική και την ιστορική ως χώρας, είναι η ολοκληρωμένη θαλάσσια πολιτική. Η Ελλάδα της Ναυτιλίας, η Ελλάδα του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου δεν θα μπορούσε να έχει μικρότερο ενδιαφέρον για τα ζητήματα αυτά, ιδίως, μετά την Κυπριακή Προεδρία και την Διακήρυξη της Λεμεσού. Έχουμε συμφωνήσει πλήρως με την επομένη από εμάς, την Ιταλική Προεδρία, με την οποία συγκροτούμε το 2014 ένα Μεσογειακό Έτος με δύο εξαμηνιαίες Προεδρίες μεσογειακών χωρών, για τη συνέχιση αυτής της πολιτικής που περιλαμβάνει τα πάντα, από ζητήματα Ενέργειας, Ανανεώσιμων, κυρίως, Πηγών, προστασίας του περιβάλλοντος, θαλάσσιας χωροταξίας, αλιείας, μέχρι ζητήματα εφαρμογής του Διεθνούς Δικαίου της θάλασσας και οριοθέτησης των θαλάσσιων ζωνών στη Μεσόγειο, οριοθέτηση που η σχετική μελέτη της ευρωπαϊκής επιτροπής έχει δείξει ότι έχει πολύ μεγάλο οικονομικό ενδιαφέρον για όλες τις χώρες-μέλη. Αλλά, βεβαίως, έχουμε και μικρότερους πιο πρακτικούς στόχους, όπως είναι να ανακηρύξουμε την περιοχή του Ιονίου και της Αδριατικής σε «μεγάλη περιοχή» της Ε.Ε. και να προωθήσουμε τον Αγωγό, τον λεγόμενο TAP (Trans Adriatic Pipeline), σε έναν Αγωγό περνάει μέσα από την περιοχή αυτή, ο ένας κλάδος του.
Φυσικά, υπάρχουν οι προτεραιότητες για κάθε μία σύνθεση του Συμβουλίου. Αυτές οι προτεραιότητες αφορούν, κυρίως, στις συνθέσεις που χειρίζεται το Υπουργείο Εξωτερικών, τη σύνθεση, κυρίως, του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων χωρίς να έχουμε την Προεδρία και του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων. Οι συνάδελφοί μου, έχουν παρουσιάσει τις προτεραιότητες αυτές στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, και νομίζω ότι υπάρχει διάθεση πολύ μεγάλης συνεργασίας με την Ελληνική Προεδρία, ήδη έχουν ξεκινήσει οι τρίλογοι με την Επιτροπή και το Κοινοβούλιο, και νομίζω, θα έχουμε σημαντικά αποτελέσματα στις νομοθετικές διαδικασίες.
Στο επίπεδο της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας, και της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας, είχα την ευκαιρία και την τιμή να ενημερώσω για τα συμπεράσματα του τελευταίου Ευρωπαϊκού Συμβούλιου της περασμένης Δευτέρας την επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων του Κοινοβουλίου. Τους τελευταίους μήνες, στην ημερήσια διάταξή μας είναι συνεχώς τα μεγάλα προβλήματα της Νότιας Γειτονίας η Συρία, η Αίγυπτος, η ειρηνευτική διαδικασία στη Μέση Ανατολή, η interim συμφωνία της Γενεύης με το Ιράν για το πυρηνικό πρόγραμμα, τώρα, βεβαίως, έχουν προστεθεί και πολλά, αλλά θέματα, παρακολουθούμε πάντα την οξεία κρίση στην Ουκρανία, στη μετά Βίλνιους εποχή.
Για μας, είναι προφανές, ότι γεωγραφικά προτεραιότητα έχει η Νότια Γειτονία, αλλά ως Προεδρία θα εφαρμόσουμε πιστά τα συμπεράσματα του Vilnius σε σχέση με την ανατολική γειτονία. Αντιλαμβανόμαστε, πόσο μεγάλη σημασία έχει η διαχείριση νέων προκλήσεων όπως αυτή στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία. Η απόφασή μας να υπάρξει αποστολή στο πλαίσιο της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας είναι πολύ σημαντική. Η Ελλάδα σε συνεργασία με την Γαλλία θα φιλοξενήσει στην πόλη της Λάρισας, σε ένα από τα πέντε στρατηγεία που υπάρχουν διατεθειμένα για επιχειρήσεις ΚΕΠΑ, την εκπαίδευση της ευρωπαϊκής μονάδας που θα παρέμβει στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία.
Εφαρμόζουμε τα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 19ης και 20ης Δεκεμβρίου 2013, σε σχέση με την Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας. Αποδίδουμε πολύ μεγάλη σημασία στη συνεργασία με το ΝΑΤΟ με ίσους όρους (Οργανισμός με Οργανισμό) έχει για μας πολύ μεγάλη σημασία η Ευρώπη πάντα να θυμίζει ότι έχει 28 κράτη-μέλη, συμπεριλαμβανομένης και της Κυπριακής Δημοκρατίας. Έχει για μας πολύ μεγάλη σημασία η διατήρηση της Ευρωπαϊκής Αμυντικής Βιομηχανικής και Τεχνολογικής Βάσης, θέλουμε να διατηρήσουμε και την Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία, σε πείσμα πολλές φορές, της τρόικας. Μία από τις πρωτοβουλίες μας είναι η πραγματοποίηση στις αρχές Ιουνίου στην Αθήνα σε συνεργασία με την Ύπατη Εκπρόσωπο της Κοινής Συνόδου Υπουργών Εξωτερικών Ε.Ε. και Αραβικού Συνδέσμου, ικανοποιώντας σχετική πρόταση του Αραβικού Συνδέσμου, και έχουμε πολύ στενή συνεργασία με την Ρουμανική Προεδρία στη συνεργασία των χωρών της νοτιοανατολικής Ευρώπης. Με τη Βουλγαρική Προεδρία του Οργανισμού για τη Συνεργασία του Ευξείνου Πόντου, αλλά και με την Ελβετική Προεδρία του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη συνεργασία στην Ευρώπη κατά το εξάμηνο αυτό.
Στις αρμοδιότητές μας εντάσσεται αυστηρότερα η πολιτική Διεύρυνσης. Για εμάς, είναι πολύ σημαντικό κείμενο, το Κείμενο των Συμπερασμάτων του τελευταίου Ευρωπαϊκού συμβουλίου και του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων της 19ης και 20ης Δεκεμβρίου 2013 για τη διεύρυνση. Είμαστε πραγματικά εξωτερικά ευτυχής, γιατί είχαμε την ευκαιρία να προεδρεύσουμε της Διακυβερνητικής Διάσκεψης για την έναρξη των διαπραγματεύσεων ένταξης της Σερβίας στην Ε.Ε.. Ως Πρόεδρος της Διακυβερνητικής Διάσκεψης, εξέφρασα την διπλή ικανοποίηση και της Προεδρίας αλλά και της Ελληνικής Κυβέρνησης για μια εξέλιξη που είναι πολύ σημαντική για τη Σερβία, αλλά και για το Κόσοβο και την ευρωπαϊκή του προοπτική και για όλα τα δυτικά Βαλκάνια.
Θα επισκεφθώ όλες τις πρωτεύουσες της περιοχής, συμπεριλαμβανομένων, φυσικά, και των Σκοπίων, γιατί το ζήτημα της ένταξής τους δεν έχει να κάνει με ένα διμερές ζήτημα. Έχει να κάνει με την εκπλήρωση των γενικών κριτηρίων που πρέπει να καλύπτουν όλες οι υποψήφιες χώρες, σύμφωνα με την Κοπεγχάγη και σύμφωνα με τα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στα οποία προαναφέρθηκα. Η καλή γειτονία και ο σεβασμός του Διεθνούς Δικαίου, δεν είναι ένα διμερές ζήτημα σε σχέση με ένα όνομα, είναι θεμελιώδες κριτήριο που πρέπει να εκπληρεί κάθε κράτος-μέλος.
Μας ενδιαφέρει πάρα πολύ η εσωτερική πολιτική, η οικονομική και κοινωνική σταθερότητα στην Τουρκία. Χαιρόμαστε που άνοιξε μετά από χρόνια ένα ακόμη κεφάλαιο και θέλουμε να βλέπουμε την Τουρκία σε ένα σταθερό ευρωπαϊκό δρόμο, που είναι όμως, δρόμος δημοκρατίας, δικαιωμάτων και κράτους δικαίου.
Στην Ανατολική Γειτονία αναφέρθηκα συνοπτικά, αλλά θέλω να τονίσω ότι αποδίδουμε πολύ μεγάλη σημασία στην ανασυγκρότηση των σχέσεων Ε.Ε. - Ρωσίας, μέσα και από την επικείμενη σύνοδο κορυφής. Αποδίδουμε εξίσου μεγάλη σημασία στον ευρωατλαντικό διάλογο και στην ολοκλήρωση του TTIP. Δεν ξεχνούμε στη νότια γειτονία υφιστάμενους θεσμούς, όπως η Ένωση για την Μεσόγειο, αλλά φυσικά, θέλουμε να είμαστε πρακτικοί και προσανατολισμένοι σε συγκεκριμένα αποτελέσματα και όχι σε ατέρμονες διαδικασίες.
Οργανωτικά, η Προεδρία μας είναι λιτή, έχει περιορισμένο προϋπολογισμό, τον αναγκαίο αριθμό δραστηριοτήτων εδώ, στην Αθήνα, με επίκεντρο το Ζάππειο, ένα ιστορικό κτίριο που συνδέεται με την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων. Αποδίδουμε σημασία στις πολιτιστικές δράσεις της Προεδρίας, γιατί η Ελλάδα είναι ταυτισμένη με τον πολιτισμό. Θα έχετε ίσως την ευκαιρία και στις πρωτεύουσες σας να δείτε κάποιες λιτές πολιτιστικές δράσεις. Στις Βρυξέλλες, ήδη λειτουργεί μια πολύ σημαντική έκθεση με το όνομα «Ναυτίλος» για την Ελλάδα της θάλασσας και για το διαρκή διάλογο μεταξύ της αρχαίας και της σύγχρονης τέχνης, μεταξύ αρχαιολογικών ευρημάτων και έργων εμπνευσμένων από τη θάλασσα, που είναι έργα του σύγχρονου πολιτισμού.
Το έμβλημα της Προεδρίας είναι ένα καραβάκι που πλέει. Αυτό το καραβάκι είναι το κοινό μας σπίτι και γι' αυτό, το μότο της Προεδρίας μας είναι «η Ευρώπη, η κοινή μας αναζήτηση». Η κοινή αναζήτηση, μπορεί ιστορικά και πρέπει να γίνει μια κοινή κατάκτηση. Αυτό κρίνεται από τους πολίτες και τους λαούς, σε αυτούς απευθυνόμαστε, σε αυτούς απολογούμαστε και από αυτούς προσδοκούμε να δοθεί μια νέα ώθηση για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση μέσα από τις επικείμενες εκλογές για την ανάδειξη του νέου ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, αλλά φυσικά και των προσώπων που θα ασκήσουν τα σημαντικά θεσμικά αξιώματα της Ε.Ε.. Η Προεδρία μας θα κλείσει τον Ιούνιο με τη διαβούλευση και τη διαπραγμάτευση για τον νέο Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το νέο Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και τον νέο Ύπατο Εκπρόσωπο και Αντιπρόεδρο της Επιτροπής. Πρόκειται για μια διαβούλευση διαθεσμικού και διακυβερνητικού χαρακτήρα, αλλά πάντα απομένει ένας ρόλος, έστω περιορισμένος, για την περιοδική Προεδρία του Συμβουλίου, που θα ασκούμε ακόμα εμείς.
Με αυτά τα λόγια, θέλω να σας καλωσορίσω μια ακόμη φορά, να ευχηθώ καλή επιτυχία στους κοινοβουλευτικούς πολιτικούς και προσωπικούς σας στόχους, γιατί και εγώ είμαι μέλος του Ελληνικού Κοινοβουλίου και η πρώτη μου ιδιότητα, είναι η ιδιότητα του κοινοβουλευτικού, η οποία προτάσσεται όλων των άλλων. Θέλω να σας παρακαλέσω να στηρίξετε θεσμικά τον ρόλο όμως, ως Προεδρία, που τον αντιλαμβανόμαστε μέσα στο ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο, χωρίς να παραγνωρίζουμε φυσικά τις δικές μας ευαισθησίες και προτεραιότητες, όμως ξέρουμε να διαχωρίζουμε το εθνικό από το ευρωπαϊκό επίπεδο. Ευχαριστώ.
Β. Απαντήσεις Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Εξωτερικών κ. Ευάγγελου Βενιζέλου στις ερωτήσεις των Προέδρων των Επιτροπών Ευρωπαϊκών Υποθέσεων των Κοινοβουλίων της Ε.Ε.
Ευχαριστώ θερμά τους κ. συναδέλφους για τις ευχές τους προς την ελληνική προεδρία και για τους θετικούς σχολιασμούς σημείων της ομιλίας. Δεν θα αναφερθώ λοιπόν στις παρατηρήσεις που έγιναν, αλλά θα προσπαθήσω να απαντήσω σε όσο γίνεται περισσότερες από τις ερωτήσεις που διατυπώθηκαν.
Καταρχάς, να αποσαφηνίσω το ζήτημα της Διεύρυνσης της Ε.Ε. σε σχέση με τις προτεραιότητες της ελληνικής προεδρίας. Η ελληνική προεδρία αναδεικνύει θέματα που βρίσκονται σε εξέλιξη και για τα οποία δεν έχουν ακόμη οριστικοποιηθεί οι διαχρονικές θέσεις της Ε.Ε.. Είναι θέματα ανοιχτά προς συζήτηση στο επίπεδο του συμβουλίου και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Εισάγουμε και ορισμένες νέες ιδέες όπως η οριζόντια θαλάσσια πολιτική. Είναι αντιληπτό ότι το ζήτημα της διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών τρέχει άρα πρέπει να διαμορφώσουμε μια ολοκληρωμένη και αποτελεσματική πολιτική.
Είναι προφανές ότι το σύστημα της τραπεζικής ένωσης είναι υπό διαπραγμάτευση, άρα πρέπει να είμαστε παρόντες σε εξελίξεις οι οποίες είναι ακόμη υπό διαμόρφωση. Πρέπει να συζητήσουμε ξανά για το ευρωπαϊκό παραγωγικό μοντέλο και για το ζήτημα του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους. Άρα επιλέξαμε προτεραιότητες, οι οποίες έχουν πολιτική προστιθέμενη αξία και θα συνεχιστούν από την ιταλική Προεδρία του δευτέρου εξαμήνου, με την οποία έχουμε συζητήσει σε όλα τα επίπεδα του Πρωθυπουργού, της Υπουργού Εξωτερικών, του Υπουργού Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και έχουμε διαμορφώσει στην πραγματικότητα μια ενιαία ετήσια ατζέντα του μεσογειακού έτους.
Η Διεύρυνση είναι μια πολιτική η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη, αποφασισμένη, δρομολογημένη και εμείς εκτελούμε τις αποφάσεις των θεσμικών οργάνων της Ε.Ε.. Η Διεύρυνση είναι διακυβερνητικού χαρακτήρα πολιτική, ως εκ τούτου έχουν πάρα πολύ μεγάλη σημασία τα συμπεράσματα που διατυπώνει το ευρωπαϊκό συμβούλιο και το συμβούλιο, γιατί στην πραγματικότητα αυτά διαμορφώνουν ένα πλαίσιο που πρέπει να εφαρμόσει η εκάστοτε προεδρία. Δεν έχουμε ως Προεδρία ούτε πρέπει να πούμε κάτι διαφορετικό από αυτό που περιλαμβάνεται στα συμπεράσματα του Δεκεμβρίου και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων. Θέλουμε να εφαρμόσουμε αυτά τα συμπεράσματα.
Τα συμπεράσματα είναι ομόφωνα, είναι αποτέλεσμα μιας εσωτερικής διαβούλευσης και μιας ισορροπίας. Άρα λοιπόν το 2003 όταν επρόκειτο στην πραγματικότητα να σχηματιστεί η μεγάλη Ευρώπη των 27 είχε σημασία η ατζέντα της Διεύρυνσης. Τώρα η Διεύρυνση είναι η θεσμική ημερήσια διάταξη των οργάνων και εμείς προωθούμε τις αποφάσεις των οργάνων της Ε.Ε. και πρέπει να σας πω ότι είμαστε πραγματικά ευτυχείς γιατί αυτό αποδίδει καρπούς.
Εμείς θέλουμε όλα τα Δυτικά Βαλκάνια και η Τουρκία να μπουν μέσα στην Ε.Ε. και να ενσωματωθούν στους ευρωατλαντικούς θεσμούς. Βοηθήσαμε ιστορικά όσο μπορούσαμε περισσότερο την ένταξη της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας. Κάποτε ήταν πολύ σημαντικό να λύνεις θέματα δικαιωμάτων, κράτους δικαίου, διαφάνειας στις χώρες αυτές. Τώρα βλέπουμε τις χώρες αυτές με χαρά να είναι μέλη της Ε.Ε., βλέπουμε την Κροατία να είναι μέλος της Ε.Ε., το ίδιο θέλουμε να γίνει και με τις άλλες χώρες των δυτικών Βαλκανίων.
Η Ελλάδα τάχθηκε υπέρ του να αποδοθεί αμέσως τώρα το καθεστώς υποψήφιας χώρας στην Αλβανία. Υπήρχαν πολλά κράτη μέλη που διαφωνούσαν, συμβιβαστήκαμε να το επανεξετάσουμε αυτό τον Ιούνιο. Η Ελλάδα αντιλαμβάνεται ότι το Μαυροβούνιο είναι σε μια αρκετά προωθημένη θέση και ο διάλογος μπορεί να προχωρήσει με σχετική ταχύτητα. Θα το κάνουμε. Η Ελλάδα αντιλαμβάνεται ότι το θεσμικό οικοδόμημα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης είναι εξαιρετικά εύθραυστο, άρα δεν μπορούμε να μιλάμε πραγματικά για μια ευρωπαϊκή προοπτική πριν αξιολόγηση η διεθνής κοινότητα το θεσμικό σύστημα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης.
Χαιρόμαστε πάρα πολύ όπως είπα και προηγουμένως γιατί ξεκίνησε επιτέλους η διαπραγμάτευση με τη Σερβία. Αντιλαμβανόμαστε πάρα πολύ καλά τι επίπτωση έχει αυτό στο Κόσοβο, γιατί το διαπραγματευτικό πλαίσιο που παρουσίασα εκ μέρους των κρατών μελών προς τη Σερβία προβλέπει ρητά ότι η προϋπόθεση για την ένταξη είναι η ομαλοποίηση των σχέσεων μεταξύ Βελιγραδίου και Πρίστινας στη βάση ενός νομικά δεσμευτικού κειμένου. Αυτό είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό.
Εάν οι συνάδελφοι που μου υπέβαλαν ερωτήσεις έχουν στο μυαλό τους ότι η Ελλάδα παρεμποδίζει την ένταξη της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας επειδή δεν έχει λυθεί το ζήτημα του λεγομένου ονόματος, πρέπει να σας πω ότι αυτό είναι μια εσφαλμένη και επιφανειακή προσέγγιση. Διότι η Ελλάδα παρά την κρίση και κατά τη διάρκεια της κρίσης είναι ο πρώτος ξένος επενδυτής στην πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας.
Η Ελλάδα είναι πάντα ο πρώτος τουριστικός προορισμός για τους κατοίκους της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Το λιμάνι της Θεσσαλονίκης είναι η φυσική έξοδος της χώρας αυτής προς τη Μεσόγειο. Το πρόβλημα του ονόματος δεν είναι μια διμερής διαφορά, είναι μια διεθνής διαφορά που πρέπει να αντιμετωπιστεί όπως προβλέπουν οι σχετικές αποφάσεις του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Εμείς σεβόμαστε το Συμβούλιο Ασφαλείας, τον Γενικό Γραμματέα, τον προσωπικό εκπρόσωπο του που είναι ο πρέσβης κ. Νίμιτς. Η ελληνική θέση είναι εξαιρετικά απλή, εξαιρετικά δημιουργική, εξαιρετικά μετριοπαθής. Εμείς θέλουμε ένα σύνθετο όνομα με γεωγραφικό προσδιορισμό στον όρο Μακεδονία που να διαχωρίζει τις ελληνικές περιοχές που λέγονται Μακεδονία, αλλά θέλουμε ένα όνομα για κάθε χρήση. Ένα όνομα για εσωτερική και εξωτερική χρήση, μια οριστική διευθέτηση του ζητήματος αυτού. Δεν είναι όμως αυτό το θέμα για το οποίο η χώρα αυτή έχει προβλήματα ένταξης και στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε..
Υπήρξαν τα επεισόδια της 24ης Δεκεμβρίου του 2012, υπάρχουν προβλήματα ελευθερίας του τύπου, δημοκρατίας, θεμελιωδών δικαιωμάτων. Υπάρχουν ζητήματα τα οποία διευθετήθηκαν μεταξύ των δύο μεγάλων πολιτικών κομμάτων με τη συμφωνία της 1ης Μαρτίου του 2013 που πρέπει να εφαρμοστεί. Υπάρχουν οι σχέσεις καλής γειτονίας με άλλες χώρες όπως είναι η Βουλγαρία, η οποία έχει πολύ σοβαρά ζητήματα ιδεολογικής χρήσης της ιστορίας και αλυτρωτισμού με τη χώρα αυτή. Υπάρχουν ζητήματα τα οποία αφορούν όλες τις υποψήφιες χώρες σύμφωνα με τα γενικά κριτήρια ένταξης που ονομάζουμε κριτήρια της Κοπεγχάγης.
Το ίδιο ισχύει και στο ΝΑΤΟ πρέπει να σας πω και γι' αυτό υπάρχουν πολύ σοβαρές αντιρρήσεις πολλών χωρών σε σχέση με την προώθηση της πολιτικής ανοικτών θυρών στο ΝΑΤΟ, άρα δεν υπάρχει διμερές ζήτημα. Ούτε το ζήτημα είναι το όνομα, δηλαδή λύνεται το όνομα και παύουμε να ενδιαφερόμαστε για τα άλλα κριτήρια. Θέλουμε όμως να βοηθήσουμε και γι' αυτό έχω συναντήσει δύο φορές τον ομόλογό μου της πρώην γιουγκοσλαβικής δημοκρατίας της Μακεδονίας. Είμαστε σε επαφή με την αλβανική κοινότητα η οποία έχει μια διαφορετική προσέγγιση και τα κόμματα της. Θέλουμε να βοηθήσουμε ώστε να εφαρμοσθούν οι προϋποθέσεις που έθεσε το Συμβούλιο στα συμπεράσματα του Δεκεμβρίου του 2014.
Δηλαδή θέλουμε απτά βήματα σε σχέση με την Κοπεγχάγη και σε σχέση με την πολιτική συμφωνία της 1ης Μαρτίου του 2013. Φυσικά θέλουμε και πλήρη εφαρμογή της Συμφωνίας της Αχρίδας που είναι μια ιδιόρρυθμη συνθήκη και διεθνής και συνταγματική, η οποία διευθετεί τις διεθνοτικές σχέσεις ανάμεσα στην Σλαβική και την Αλβανική κοινότητα. Άρα θέλω να είμαι πάρα πολύ σαφής από την άποψη αυτή.
Θα πάω στα Σκόπια και θα μιλήσω ευθέως με την πολιτική ηγεσία εκ μέρους της Ε.Ε. και του Συμβουλίου για τα θέματα αυτά. Τώρα σε σχέση με τα ζητήματα της μετανάστευσης, τα ζητήματα της μετανάστευσης είναι η τρέχουσα προτεραιότητα της Ε.Ε.. Βεβαίως το θεσμικό πλαίσιο πρέπει να σας πω ανοικτά δεν μας ικανοποιεί.
Το νομικό καθεστώς του Δουβλίνου δεν είναι ικανοποιητικό για τις συνοριακές χώρες της Ε.Ε., που δέχονται μεγάλο αριθμό προσφύγων αιτούντων άσυλο, αλλά και μη νόμιμων μεταναστών. Ξέρετε ότι πίσω από το ανθρώπινο δράμα υπάρχουν άλλα προβλήματα, όπως είναι π.χ. τα προβλήματα του οργανωμένου εγκλήματος και της τρομοκρατίας. Εμείς θέλουμε να αξιοποιήσουμε όλες τις δυνατότητες και τις αξιοποιούμε. Την Frontex, το Eurosur, τα κοινοτικά κονδύλια, τη συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Πιστεύουμε ότι θα γίνουν πολύ συγκεκριμένα και πρακτικά βήματα αυτό το εξάμηνο και ότι θα συνεχίσει η Ιταλία, βέβαια, η οποία έχει να αντιμετωπίσει ακριβώς τα ίδια και ακόμη οξύτερα ζητήματα.
Φυσικά, όμως, αν δεν γίνουν συγκεκριμένα βήματα στη Συρία, αν δεν λυθεί το ζήτημα μιας χώρας η οποία κινδυνεύει να γίνει ασύντακτη όπως η Λιβύη, αν δεν λύσουμε τα προβλήματα στην πηγή τους, η Μεσόγειος θα αντιμετωπίζει διαρκώς κύματα ανθρώπων απελπισμένων, οι οποίοι γίνονται θύματα trafficking και εγκληματιών, οι οποίοι τους οδηγούν πολύ συχνά στο θάνατο για κάποιες εκατοντάδες ή χιλιάδες δολάρια. Αυτό είναι ένα δράμα, το οποίο πρέπει να αντιμετωπίσουμε επειγόντως.
Βλέπετε, όμως, ότι υπάρχουν δυσκολίες, γιατί κανείς δεν καταλαβαίνει τα μεγέθη. Θέλω να σας πω ένα μόνο μέγεθος. Η Ελλάδα έχει έναν πληθυσμό δέκα εκατομμυρίων. Αυτή τη στιγμή φιλοξενούμε μετανάστες, οι οποίοι είναι νόμιμοι ή παράνομοι, οι οποίοι προσεγγίζουν το 1,5 εκατομμύριο. Αντιλαμβάνεστε ότι έχουμε ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα να αντιμετωπίσουμε. Βεβαίως, η Ελλάδα τώρα δεν είναι η Ελλάδα του 2009 ή του 2008, είναι η Ελλάδα της οικονομικής κρίσης. Οι δυνατότητες απασχόλησης είναι πολύ μικρότερες. Υπάρχει, όμως, ένα θέμα, το οποίο δεν είναι θέμα αιτούντων άσυλο ή δυναμένων να υπαχθούν στο άσυλο, δεν είναι ζήτημα καθεστώτος πρόσφυγα σύμφωνα με τη Συνθήκη της Γενεύης. Μικροί αριθμοί προσώπων ανήκουν σε αυτές τις νομικές κατηγορίες. Οι μεγάλοι αριθμοί δεν ανήκουν σε αυτές τις κατηγορίες. Πρέπει να δούμε συνεργατικά, με μια κοινοτική αντίληψη αλληλεγγύης, πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτό το ζήτημα.
Ζητήματα που αφορούν την ενεργειακή αγορά, τα οποία τέθηκαν. Πρέπει να σας πω ότι για εμάς αυτό είναι μείζον ζήτημα. Μείζον ζήτημα είναι το κόστος ενέργειας για τις επιχειρήσεις μας και το κόστος δανεισμού. Η μικρομεσαία επιχείρηση στη Γερμανία δανείζεται με 5 έως 7 μονάδες μικρότερο επιτόκιο από ότι η μικρομεσαία επιχείρηση στην Ελλάδα. Δεν μπορούμε να ανταγωνιστούμε. Αντιλαμβανόμαστε πάρα πολύ τις ευαισθησίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στα θέματα ανταγωνισμού και ενιαίας αγοράς σε σχέση με την ενέργεια. Αντιλαμβανόμαστε πάρα πολύ τι σημασία έχει να υπάρχει μια κοινοτική θέση σε σχέση με τη Ρωσία και την Gazprom και τι θα γίνει με τον South Stream, αλλά το θεμελιώδες, το οποίο δεν γίνεται, είναι να γίνει μια ενιαία ευρωπαϊκή διαπραγμάτευση για την τιμή του φυσικού αερίου που εισάγεται από τρίτες χώρες.
Αυτό που είναι το θεμελιώδες, να έχουμε μια ενιαία ευρωπαϊκή διαπραγμάτευση και μια ενιαία ευρωπαϊκή τιμή, δεν τίθεται καν προς συζήτηση. Αυτό θα ήταν, όμως, μια ριζοσπαστική ευρωπαϊκή αντίληψη για την αγορά ενέργειας. Από εκεί και πέρα, η Ελλάδα προσπαθεί να συμβάλλει, ως χώρα, όχι ως Προεδρία, στη διαφοροποίηση των πηγών εφοδιασμού και στη διαφοροποίηση των οδών διέλευσης των αγωγών μέσα από αυτά που έχουμε κάνει όλο τον τελευταίο καιρό σε συνεργασία και με τις όμορες χώρες μας, όπως είναι η Ιταλία, ιδίως στα θέματα του φυσικού αερίου. Φυσικά, είναι πάρα πολύ σημαντική και η διασύνδεση των συστημάτων ηλεκτρικής ενέργειας, όπως και η τριγωνική σχέση που αναπτύσσουμε με άλλες χώρες, όπως η Κύπρος και το Ισραήλ ή η Κύπρος και η Αίγυπτος, σε σχέση με την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου.
Ζητήματα, τα οποία έχουν σχέση με την πολιτική ολοκλήρωση της Ε.Ε.. Η Ε.Ε. δεν συζητά για θέματα πολιτικής ολοκλήρωσης. Η Ε.Ε. είναι εγκλωβισμένη σε μια συζήτηση η οποία αφορά τη νομισματική ένωση, την ολοκλήρωση της τραπεζικής αγοράς, δηλαδή θέματα νομισματικά/χρηματοοικονομικά. Ας προσθέσουμε και δημοσιονομικές πτυχές, όχι ως μια ενιαία δημοσιονομική πολιτική, αλλά ως προς την εκπλήρωση ενιαίων δημοσιονομικών στόχων, κάτι που είναι διαφορετικό. Η Ε.Ε. ως πολιτική οντότητα εξακολουθεί να είναι περιορισμένων διαστάσεων και αυτό φαίνεται στον τρόπο με τον οποίο παρεμβαίνει η Ε.Ε. στις μεγάλες διεθνείς κρίσεις. Προχθές, στη Συνδιάσκεψη του Μοντρέ για τη Συρία, η Ε.Ε. ως Ε.Ε. ήταν, φυσικά, πίσω από τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Άρα, πίσω όχι μόνο από τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, που παίρνουν τις μεγάλες πρωτοβουλίες από κοινού για τη Συρία και το Ιράν, γιατί οι πρωτοβουλίες αυτές είναι πρωτοβουλίες Kerry–Lavrov και στα δύο αυτά μεγάλα θέματα, αλλά είναι και πίσω από τα ευρωπαϊκά μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, όπως είναι το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία. Αντιλαμβάνεστε ότι δεν είναι ένα ζήτημα πολιτικό ή συγκυριακό. Είναι ένα ζήτημα ιστορικό, διότι το ζήτημα της ευρωπαϊκής ασφάλειας - όπως έχω πει αρκετές φορές σε κοινοβουλευτικά Σώματα - άρα και της ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής, από τα μέσα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, δηλαδή από τότε που ο Πρόεδρος Wilson αποφάσισε την αμερικανική παρουσία στην Ευρώπη, και μετά και, φυσικά, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τη δημιουργία του ΝΑΤΟ, είναι ένα ζήτημα ευρωατλαντικό. Αυτό επηρεάζει, φυσικά, τα πάντα, γιατί όταν μιλάμε για κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας, στην πραγματικότητα μιλάμε, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς και πρακτικοί, για τα ζητήματα των ευρωατλαντικών σχέσεων και των σχέσεων Ε.Ε., ΚΕΠΠΑ δηλαδή, και ΝΑΤΟ.
Αυτό είναι μια πραγματικότητα, την οποία δεν μπορούμε να αγνοήσουμε. Δεν κάνουμε μια τέτοια συζήτηση με τους όρους που πρέπει να κάνουμε. Δεν παίζει, λοιπόν, η Ε.Ε. το ρόλο που πρέπει να παίζει στα διεθνή πράγματα ως Ευρώπη. Παίζει έναν καταλυτικό συμπληρωματικό ρόλο και αυτό το βλέπουμε σε όλες τις μεγάλες διευθετήσεις και διαδικασίες. Τον κεντρικό ρόλο τον παίζουν οι χώρες οι οποίες έχουν μια παράδοση σε αυτά τα θέματα. Αυτό είναι ένα ζήτημα το οποίο μας απασχολεί, όπως αντιλαμβάνεστε, όλους μας πάρα πολύ.
Επανέρχομαι στο θέμα της Διεύρυνσης, για να μιλήσω λίγο για την Κύπρο και την Τουρκία. Εμείς - όπως είπα και προηγουμένως - όχι ως Προεδρία, αλλά ως χώρα, θέλουμε μια ευρωπαϊκή Τουρκία, εσωτερικά, πολιτικά, κοινωνικά και θεσμικά σταθερή. Μια Τουρκία ευρωπαϊκή, αναπτυγμένη, σύγχρονη και ήρεμη είναι ένας εξαιρετικός συνομιλητής για εμάς στο Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο και την ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Ευρώπης. Έχουμε ζήσει πάρα πολλές φορές ιστορικά την εμπειρία της εξαγωγής της εσωτερικής πολιτικής κρίσης. Δεν θέλουμε να ζήσουμε την εξαγωγή της εσωτερικής πολιτικής ή κοινωνικής κρίσης στην Τουρκία. Θέλουμε τα πράγματα να είναι ομαλά και υπό έλεγχο. Έχουμε πολλούς ανοιχτούς διπλωματικούς διαύλους συνομιλιών, αλλά το καταλυτικό θέμα είναι πάντα το Κυπριακό.
Το Κυπριακό είναι ένα θέμα που αφορά την Ε.Ε.. Είναι ένα ανοιχτό διεθνές ζήτημα εισβολής και κατοχής. Είναι μια ανοιχτή προσβολή του Διεθνούς Δικαίου. Είναι μια ανοιχτή παραβίαση των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η Τουρκία έχει ευθύνη για την εισβολή και την κατοχή. Δεν το λέμε εμείς, το λέει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου σε σωρεία αποφάσεών του. Υπάρχει τώρα ένα momentum για συνομιλίες στην Κύπρο; Εμείς λέμε ότι υπάρχει, αν γίνουν δεκτές οι πρωτοβουλίες του Προέδρου Αναστασιάδη, ο οποίος προτείνει ένα κοινό ανακοινωθέν, για να υπάρχει ένα πλαίσιο αναφοράς, το οποίο λέει πολύ απλά πράγματα. Λέει ότι θέλουμε μια λύση σύμφωνη με το ευρωπαϊκό κεκτημένο, όπως την περιγράφουν οι αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και οι συμφωνίες υψηλού επιπέδου. Μια ομοσπονδιακή λύση, διζωνική, δικοινοτική, με μια ενιαία διεθνή νομική προσωπικότητα, μια ενιαία κυριαρχία, μια ενιαία ιθαγένεια. Το τυπικό φαινόμενο του ομοσπονδιακού κράτους. Υπάρχουν δύο κοινότητες, οι οποίες πρέπει να συμβιώσουν.
Έχω συμφωνήσει με τον κύριο Νταβούτογλου ότι, μόλις εκδοθεί το ανακοινωθέν και ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις, η Αθήνα θα συζητήσει με τον διαπραγματευτή της Τουρκοκυπριακής κοινότητας και η Άγκυρα με τον διαπραγματευτή της Ελληνοκυπριακής κοινότητας. Κοινότητας όμως, όχι δήθεν κράτους. Οι κοινότητες είναι οντότητες του ισχύοντος Συντάγματος του 1960. Φυσικά, έχει προτείνει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης μια σειρά από μέτρα οικοδόμησης της εμπιστοσύνης, που στην πραγματικότητα είναι η αποδοχή και η εφαρμογή εκ μέρους της Τουρκίας του προσθέτου πρωτοκόλλου, γιατί, πάρα πολύ απλά, η Τουρκία δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη της Κύπρου και δεν αποδέχεται τα αεροσκάφη και τα πλοία να πάνε στα λιμάνια της και στα αεροδρόμιά της.
Είναι τόσο τραγικά απλά τα πράγματα και θέλουμε, λοιπόν, να δημιουργηθεί αυτό το νέο momentum - και ελπίζουμε ότι θα δημιουργηθεί - αλλά ο κρίσιμος παράγοντας είναι πάντα η στάση της Τουρκίας από αυτή την άποψη.
Γ. Απαντήσεις Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Εξωτερικών κ. Ευάγγελου Βενιζέλου σε δεύτερο κύκλο ερωτήσεων
Ευχαριστώ και πάλι τους συναδέλφους, οι οποίοι έκαναν θετικές παρατηρήσεις για την ελληνική Προεδρία και διατύπωσαν τις ευχές τους για την επιτυχία της Προεδρίας.
Είχα παραλείψει να απαντήσω στην ερώτηση της πρώτης ομάδας των ερωτώντων συναδέλφων σε σχέση με την φοροδιαφυγή. Θέλω να τονίσω ότι για εμάς η μάχη κατά της φοροδιαφυγής αποτελεί εθνική και ευρωπαϊκή προτεραιότητα. Φαινόμενα οργανωμένης παραοικονομίας και φοροδιαφυγής στο διαδίκτυο μας απασχολούν πάρα πολύ και έχουμε κάνει πολύ αυστηρή νομοθετική παρέμβαση στην Ελλάδα για τα τυχερά παιχνίδια στο διαδίκτυο, τα οποία διέφευγαν φορολογικά και ήταν μία μεγάλη παραοικονομική δραστηριότητα.
Οι δύο πιο μεγάλες παρεμβάσεις που έχουμε κάνει την τελευταία περίοδο και λόγω της κρίσης ήταν, πρώτον η καθολική και απόλυτη άρση του τραπεζικού απορρήτου. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει κανένα τραπεζικό απόρρητο για τις αρμόδιες Ελεγκτικές Αρχές. Υπάρχει πλήρης δυνατότητα διασταύρωσης στοιχείων αυτόματα.
Το δεύτερο μεγάλο μέτρο ήταν στην πραγματικότητα η ακύρωση των offshore εταιρειών που κατέχουν ακίνητα, όταν δεν αποκαλύπτεται ο πραγματικός ιδιοκτήτης. Στην περίπτωση αυτή η φορολογία είναι 20% το χρόνο, δηλαδή είναι εξοντωτική. Άρα έχουμε διαμορφώσει νομοθετική βάση, προκειμένου να χτυπήσουμε αποφασιστικά τη φοροδιαφυγή.
Υπάρχει, όμως, μια ελληνική δραστηριότητα την οποία θα σας την αναφέρω ρητά για να μη δημιουργούνται παρεξηγήσεις. Πρόκειται για το ελληνικό ναυτιλιακό κεφάλαιο. Η ελληνική εμπορική ναυτιλία είναι η μεγαλύτερη στον κόσμο. Υπάρχουν ελληνικών συμφερόντων ναυτιλιακές επιχειρήσεις που δεν εφάπτονται με την Ελλάδα εδαφικά και έχουν την δυνατότητα να αποκτήσουν έδρα και σημαία άλλων χωρών με ειδικό φορολογικό καθεστώς. Αυτό είναι για εμάς πάντα ένα πρόβλημα, γιατί θέλουμε να διατηρήσουμε την επαφή μας με την ελληνική ναυτιλιακή κοινότητα. Θέλουμε να επενδύουν στην Ελλάδα σε μη ναυτιλιακές δραστηριότητες. Θέλουμε να έχουν την Ελλάδα επιχειρηματικό κέντρο των παγκόσμιων ναυτιλιακών τους δραστηριοτήτων. Εάν φορολογήσουμε με αυστηρούς όρους ή έστω με μέσους ευρωπαϊκούς όρους θα προτιμήσουν άλλες χώρες ως έδρα και άλλες σημαίες για τα εμπορικά πλοία. Αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα για εμάς πάντα, διότι πρέπει να κάνουμε μία δύσκολη στάθμιση συμφερόντων. Βεβαίως, προσπαθούμε να επιβάλλουμε την αυστηρότερη δυνατή φορολογία, την πιο δίκαιη δηλαδή σε σχέση με τις άλλες επιχειρήσεις και σε σχέση με τα φυσικά πρόσωπα.
Σε σχέση με τη δεύτερη ομάδα ερωτήσεων, καταρχάς σε σχέση με την Τουρκία το ζήτημα της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας εξαρτάται από την ίδια την Τουρκία. Ο κ. Ερντογάν ήταν την προηγούμενη Τρίτη στις Βρυξέλλες. Είχε την ευκαιρία να μιλήσει με τους Προέδρους όλων των θεσμικών οργάνων, με τον κ. Ρομπάι, με τον κ. Barosso, με τον κ. Σούλτς. Η ελληνική θέση δεν είναι καθόλου διαφορετική από τη θέση που διατύπωσαν οι επικεφαλής των θεσμικών οργάνων της Ε.Ε..
Όπως είπε και ο κ. Νεοφύτου προηγουμένως ο οποίος εκπροσωπεί την Κυπριακή Βουλή των Αντιπροσώπων είμαστε όλοι έτοιμοι στην Ε.Ε. να δούμε την πορεία ανοίγματος των κεφαλαίων στην διαπραγμάτευση της Τουρκίας με την Ε.Ε.. Γιατί φυσικά θέλουμε να ακολουθηθεί ένας δρόμος σταθερά Ευρωπαϊκός, ένας δρόμος δημοκρατικός, ένας δρόμος σεβασμού των δικαιωμάτων και των εγγυήσεων του κράτους δικαίου. Υπάρχουν, όμως, ορισμένα θεμελιώδη ζητήματα τα οποία πρέπει να λυθούν.
Η Τουρκία θέλει να μπει σε μία Ευρώπη που έχει 28 κράτη – μέλη. Δεν μπορούν να γίνονται δηλώσεις του είδους «δεν γνωρίζω να υπάρχει κράτος με το όνομα Κύπρος|» ή δεν μπορεί να έχουμε μία γενική επιφύλαξη σε σχέση με την εφαρμογή των διμερών συμφωνιών στην Κύπρο. Η Κύπρος είναι έτοιμη να συζητήσει για μία λύση βιώσιμη σύμφωνα με όσα είπα προηγουμένως, αλλά από την άλλη μεριά υπάρχει, είναι κράτος–μέλος της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης. Αυτό νομίζω είναι στοιχειώδες.
Σε σχέση με την παρατήρηση του αγαπητού φίλου από την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Εάν, μάλιστα, κατάλαβα καλά, το Κόμμα από το οποίο προέρχεται, έχει Αρχηγό τον κ. Αχμέτι, με τον οποίο είχα την ευκαιρία να συναντηθώ στην Αθήνα πριν από λίγους μήνες και διατηρούμε ανοιχτούς δίαυλους επικοινωνίας.
Ισχύουν όσα είπα προηγουμένως. Η Ελλάδα δεν έχει αντιρρήσεις, οι οποίες αφορούν κάτι το παράλογο ή κάτι το υπερβολικό. Εμείς θέλουμε να εκπληρούνται τα γενικά κριτήρια και να φτάσουμε σε μία συμφωνημένη λύση σχετικά με το όνομα. Ποιος δεν θέλει; Κάποιος δεν θέλει στα Σκόπια και αυτό πρέπει να το δείτε εσείς εσωτερικά. Θα έχουμε την ευκαιρία να το συζητήσουμε και επιτόπου, για να δούμε τι είναι αυτό, το οποίο δεν θέλουν, όταν εμείς λέμε, ότι εμείς είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε μία συμβιβαστική λύση, μία λύση με σύνθετο όνομα, μία λύση γενικής εφαρμογής, η οποία περιλαμβάνει γεωγραφικό προσδιορισμό στον όρο «Μακεδονία».
Βεβαίως, δεν είναι μόνο η Ελλάδα. Υπάρχουν αντιρρήσεις άλλων χωρών, οι οποίες είναι πάρα πολύ σοβαρές και οι οποίες δεν σχετίζονται με το όνομα, αλλά με τον αλυτρωτισμό, με το διεθνές δίκαιο, με τις σχέσεις καλής γειτονίας. Το διεθνές δίκαιο και οι σχέσεις καλής γειτονίας είναι ο παρονομαστής όλου αυτού του πράγματος.
Σε σχέση με τις συγκεκριμένες ερωτήσεις που μου έκανε η Πρόεδρος της Επιτροπής της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης. Στη σύγκρουση μεταξύ Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου και Συμβουλίου, ως προς το νομικό χαρακτήρα του Ενιαίου Μηχανισμού Εκκαθάρισης, η αλήθεια είναι ότι πάρα πολλά βήματα προς την κατεύθυνση της εμβάθυνσης της Οικονομικής Διακυβέρνησης έχουν διακυβερνητικό χαρακτήρα. Το ίδιο το Σύμφωνο Σταθεροποίησης και Ανάπτυξης, το βασικό εργαλείο το οποίο προωθεί την Οικονομική Διακυβέρνηση, είναι μία Διακρατική Συμφωνία, είναι μία, διακυβερνητικού χαρακτήρα, μέθοδος.
Αν μπορεί το περιεχόμενο αυτού του Μηχανισμού να ρυθμιστεί κοινοτικά, δηλαδή, μέσα από τις νομοθετικές διαδικασίες που προβλέπει η Συνθήκη της Λισσαβόνας μέσω Κανονισμού, ώστε να διαφυλαχθεί η νομοθετική συναρμοδιότητα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, εμείς θα το θέλαμε πάρα πολύ. Εάν, όμως, υπάρχει και κάτι άλλο, που δεν μπορεί να ρυθμιστεί με βάση τη συνθήκη της Λισαβόνας και χρειάζεται διακυβερνητικού χαρακτήρα τροποποίηση του πρωτογενούς δικαίου και αυτό πρέπει να το αντιμετωπίσουμε με έναν πρακτικό τρόπο, για να καταλήξουμε σε ένα αποτέλεσμα, το οποίο θα έχει νόημα.
Το λέω αυτό, γιατί και στον Ενιαίο Μηχανισμό Εγγύησης Καταθέσεων είναι διαφορετικό να έχεις μία Οδηγία, που είναι κοινοτική νομοθετική διαδικασία, η οποία λέει, πώς θα εναρμονιστούν οι εθνικές νομοθεσίες και διαφορετικό είναι να έχεις έναν, πραγματικά, Ευρωπαϊκό Μηχανισμό, που είναι το έσχατο καταφύγιο, για να βρεθεί μία λύση.
Άρα, αυτά είναι ζητήματα, τα οποία θα τα δούμε με απόλυτο σεβασμό στις αρμοδιότητες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και των Εθνικών Κοινοβουλίων των κρατών- μελών.
Σε σχέση με το ερώτημα για τον Φόρο επί των Χρηματοπιστωτικών Συναλλαγών, θα έχω την ευκαιρία να μιλήσω στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου την Τρίτη για το θέμα αυτό. Η Ελλάδα ανήκει στην ομάδα των χωρών, που είναι υπέρ του φόρου. Είναι μία πολλή παλιά ιστορία. Βεβαίως, υπάρχουν άλλες χώρες, οι οποίες ειρωνεύονται το γεγονός, ότι η ευρωζώνη τείνει προς την επιβολή του Φόρου Χρηματοοικονομικών Συναλλαγών. Διατηρούν για τον εαυτό τους το δικαίωμα να είναι εκτός ευρώ και εκτός φόρου, να είναι πολύ δελεαστικοί, ως Παγκόσμιο Κέντρο Χρηματοοικονομικών Συναλλαγών, χωρίς φορολογική επιβάρυνση, αλλά η ηπειρωτική Ευρώπη έχει τις δικές της προτεραιότητες που είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό και κοινωνικές, αναδιανεμητικές.
Για το δημοσιονομικό πλαίσιο θα επιτευχθεί συμβιβασμός, αλλά πάντα μιλάμε για ίδιους πόρους, οι οποίοι είναι το 0,90% του Α.Ε.Π. της Ε.Ε.. Δηλαδή, μιλάμε για τίποτα. Μιλάμε για κάτι, το οποίο στην πραγματικότητα είναι ιστορικά αστείο για την ανάγκη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Η ερώτηση για τους Διευρωπαϊκούς Διαδρόμους και για την Ενοποίηση του Ευρωπαϊκού Χώρου από πλευράς Μεταφορών, μας φέρνει πίσω στο κεκτημένο των Ελληνικών Προεδρείων. Θέλω να αναφέρω, ότι το 1994 κατά τη διάρκεια της τότε Ελληνικής Προεδρίας, στην Κρήτη συγκροτήθηκε η μεγάλη Ευρωπαϊκή Διάσκεψη των Υπουργών Μεταφορών, επιπέδου Ε.Ε. PLUS, επιπέδου, στην πραγματικότητα, Συμβουλίου της Ευρώπης. Δηλαδή, η Ευρωπαϊκή Διάσκεψη Υπουργών Μεταφορών της Μεγάλης Ευρώπης οργάνωσε τα λεγόμενα Διευρωπαϊκά Δίκτυα και τους μεγάλους Διαδρόμους, είτε χερσαίων μεταφορών, είτε σιδηροδρομικών, είτε, βεβαίως, και δικτύων, τα οποία έχουν ποτάμιο χαρακτήρα, ο οποίος είναι πάρα πολύ κρίσιμος για πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Εμείς πιστεύουμε στην αξιοποίηση αυτών των Διαδρόμων. Απομονωθήκαμε λόγω του πολέμου στην τέως Γιουγκοσλαβία, επί χρόνια, από τη χερσαία επικοινωνία με την Ευρώπη. Άρα, είναι ζωτικής σημασίας για εμάς, όπως είναι και η πρωτοβουλία Ιόνιο- Αδριατική.Με αυτές, λοιπόν, τις σκέψεις θέλω να σας πω, ότι αποδίδουμε μεγάλη σημασία και στο Πρόγραμμα «Ευρώπη 2020», γιατί μας ξαναφέρνει στο προσκήνιο την κοινωνική Ευρώπη. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την κατανόηση που δείχνετε, σε σχέση με τα αίτια της ελληνικής κρίσης και αναφέρομαι σε όσους μνημόνευσαν σχεδιαστικά λάθη του Προγράμματος Προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας, για τα οποία θα μας δοθεί η ευκαιρία να μιλήσουμε κάποια στιγμή, γιατί η αλληλεγγύη υπάρχει. Ευχαριστούμε την Ευρώπη για την αλληλεγγύη της, αλλά το κόστος είναι πάρα πολύ ακριβό και το οικονομικό και το πολιτικό.
27 Ιανουαρίου, 2014