Ομιλία ΑΝΥΠΕΞ κας Μ. Ξενογιαννακοπούλου στην Επιτροπή Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής σχετικά με τρία νομοσχέδια του ΥΠΕΞ:
α) «Κύρωση της Συμφωνίας Οικονομικής Εταιρικής Σχέσης μεταξύ των Κρατών Cariforum, αφενός, και της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και των Κρατών Μελών της, αφετέρου, με τις συνημμένες σε αυτήν τελική Πράξη και Κοινές Δηλώσεις»
β) «Κύρωση της Ενδιάμεσης Συμφωνίας ενόψει Συμφωνίας Οικονομικής Εταιρικής Σχέσης μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και των Κρατών Μελών της, αφενός, και του μέρους « Κεντρική Αφρική», αφετέρου».
γ) «Κύρωση της Ενδιάμεσης Συμφωνίας Οικονομικής Εταιρικής Σχέσης μεταξύ COTE D’ IVOIRE , αφενός, και της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και των Κρατών Μελών της, αφετέρου».
«Να ευχαριστήσω τις εισηγήτριες και τους συναδέλφους που πήραν το λόγο. Όπως ειπώθηκε από τις αναλυτικές εισηγήσεις οι τρεις αυτές συμφωνίες εντάσσονται σ’ ένα γενικότερο πλαίσιο. Δηλαδή, στην πραγματικότητα μιλάμε για τη μετεξέλιξη των σχέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τις χώρες ΑΚΕ, δηλαδή με ορισμένες από τις χώρες ΑΚΕ, της Αφρικής, της Καραϊβικής και του Ειρηνικού.
Είναι η νέα γενιά συμφωνιών μετά το 2000, και την υιοθέτηση στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών, των στόχων της χιλιετίας, θέτοντας ζητήματα αναπτυξιακά, καταπολέμησης της φτώχιας, περιφερειακής ολοκλήρωσης και στήριξης των οικονομιών των χωρών αυτών για την ομαλή ένταξή τους στη διεθνή οικονομία.
Θα ήθελα να κάνω κάποια γενικότερα πολιτικά σχόλια, γιατί νομίζω ότι υπήρξε μια πολύ αναλυτική παρουσίαση των επιμέρους πτυχών και ν’ απαντήσω και σε κάποια θέματα που ελέχθησαν.
Όσον αφορά στην αναπτυξιακή πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αναφέρθηκε και η κα Νικολαϊδου και ο κ. Αϊβαλιώτης, είναι αλήθεια ότι η αναπτυξιακή πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και παλιά των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, πέρασε από πολλά στάδια.
Μπορεί να πει κανείς ότι σε πρώτο στάδιο, πριν από μερικές δεκαετίες, ήταν ένα όχημα σχέσης των ευρωπαϊκών κρατών, πολλές εκ των οποίων είχαν και, όπως ειπώθηκε, πρώην αποικιοκρατικούς δεσμούς με πολλές από αυτές τις χώρες, αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι αυτή η αναπτυξιακή συνεργασία έχει εξελιχθεί, δεν έχει μείνει σ’ αυτά τα επίπεδα.
Μπορεί να υπήρχαν ανισορροπίες, να υπήρχαν προβλήματα μεγάλα και διαρθρωτικά και φυσικά και δημοκρατίας και θεσμών σ’ αυτές τις χώρες που δεν επέτρεπαν πάντα να υπάρχει πλήρης αξιοποίηση. Γιατί, ξέρετε ότι δεν είναι απλώς ο τύπος της συμφωνίας, είναι επίσης στις χώρες αυτές να υπάρχουν και οι συνθήκες εκείνες που να επιτρέπουν ισόρροπο όφελος για όλη την κοινωνία και όχι απλώς για την εκάστοτε Διοίκησή της. Άρα, λοιπόν είναι μια σύνθετη διαδικασία. Αλλά, από την άλλη πρέπει να πούμε επίσης, κι εδώ είναι το θετικό, ότι υπάρχει πλέον εμπλουτισμός και αναβάθμιση αυτής της αναπτυξιακής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι σημαντικό ότι τίθεται ως στόχος και η περιφερειακή ολοκλήρωση και αυτό το βλέπουμε μέσα από τη συμφωνία που αφορά τις χώρες της Καραϊβικής, που είναι μια από τις τρεις που καλούμαστε σήμερα να κυρώσουμε.
Ελπίζουμε ότι στο μέλλον θα υπάρξει αυτή η δυνατότητα και στις αντίστοιχες χώρες της Αφρικής, και γι’ αυτό είναι ενδιάμεσες οι συμφωνίες που κυρώνουμε σήμερα. Σε αυτή την παγκοσμιοποιημένη, διεθνοποιημένη οικονομία των αγορών όπου αυτή τη στιγμή αναγκάζονται όλες οι χώρες να λειτουργήσουν, μια λογική που βάζει πλαίσιο στις διεθνείς σχέσεις, που έρχεται ναι στηρίξει στόχους αναπτυξιακούς, στόχους και κοινωνικούς καθώς και περιφερειακής ολοκλήρωσης, έρχεται τελικά να στηρίξει και τη συμμετοχή των χωρών αυτών στη διεθνή οικονομία με κανόνες .
Άρα, υπό αυτή την έννοια, πιστεύω αγαπητοί συνάδελφοι ότι μπορούμε να πούμε ότι αποτελούν ένα ποιοτικό βήμα μπροστά.
Βέβαια τίθενται πολλά ζητήματα να εξετάσουμε πώς εφαρμόζονται αυτές οι συμφωνίες. Εδώ θα συμφωνήσω με την κα Νικολαϊδου ότι είναι ένα θέμα που ίσως και η Επιτροπή πρέπει κ. Πρόεδρε να αναλάβει πρωτοβουλία, το έχω πει κι άλλες φορές. Επειδή είναι πολλές αυτές οι συμφωνίες, και με δική σας έκκληση έχω κάνει και μεγάλη προσπάθεια με τα στελέχη του Υπουργείου Εξωτερικών τον τελευταίο χρόνο να επιταχύνουμε και να φέρουμε πολλές από αυτές για κύρωση, οι οποίες έμεναν καθυστερούσαν.
Νομίζω ότι μπορούν να οργανωθούν συζητήσεις ανά γεωγραφική περιοχή. Επειδή δε μπορούμε να δούμε όλες τις συμφωνίες μαζί, είμαι στη διάθεσή σας εφ' όσον επιθυμείτε, να γίνει μια ολοκληρωμένη συζήτηση μια φορά στην Επιτροπή μας για τις χώρες ΑΚΕ και να δούμε πού βρισκόμαστε και ενδεχομένως να έχουμε και στοιχεία από τ’ άλλα Υπουργεία.
Γιατί όπως καταλαβαίνετε η υλοποίηση μετά, ξεπερνά το Υπουργείο Εξωτερικών, είναι και θέμα αξιοποίησης των συμφωνιών και από τους φορείς τους κοινωνικούς, τα Επιμελητήρια, αλλά φυσικά και τα αντίστοιχα Υπουργεία.
Τώρα, ένα δεύτερο θέμα έχει να κάνει με το πώς τελικά επωφελείται η Ελλάδα από αυτές τις συμφωνίες.
Το πρώτο είναι αυτό που ανέφερα στην αρχή, δηλαδή ότι εμείς ως χώρα έχουμε κάθε λόγο να στηρίζουμε τους στόχους των Ηνωμένων Εθνών, αλλά πολύ περισσότερο να στηρίζουμε μια οργανωμένη, ρυθμισμένη ανάπτυξη, όχι απλώς των πολιτικών διεθνών σχέσεων αλλά και των οικονομικών και εμπορικών διεθνών σχέσεων.
Επίσης, το θέμα το αγροτικό, ετέθη και αυτό. Ήταν κάτι που σε κάποιες πτυχές μπορεί να δημιουργούσε ανησυχία, αλλά είναι όντως διαφοροποιημένα τα προϊόντα και ιδιαίτερα αυτά που συζητάμε τώρα. Ένας τομέας της αγροτικής παραγωγής ήταν ανταγωνιστικός με τη δική μας παραγωγή και έχει να κάνει με τον τομέα της ζάχαρης και τα παρεμφερή προϊόντα, κυρίως από την πλευρά της Καραϊβικής. Αλλά και εκεί όμως πλέον λόγω των μεταβατικών διατάξεων που μπήκαν μέχρι το 2015 ενόψει της απελευθέρωσης της αγοράς της ζάχαρης, και αυτό το πρόβλημα αντιμετωπίστηκε κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων.Δεν υπάρχει άλλος τομέας αγροτικός που να δημιουργεί θέμα.
Ποιες ευκαιρίες δίνονται, γιατί αναφέρεται αυτό στην έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου και ίσως μ’ έναν γενικόλογο τρόπο: Με τις χώρες της Καραϊβικής, η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν ιδιαίτερες οικονομικές σχέσεις ούτε παράδοση εταιρικών σχέσεων. Οι μόνοι τομείς που μπορώ αυτή τη στιγμή να αναφέρω είναι στο χώρο το ναυτιλιακό, όπως και κάποιες πτυχές τουριστικής συνεργασίας.
Μ’ αυτές τις χώρες όμως έχουμε μια παραδοσιακή ιστορική σχέση. Θ’ αναφέρω χαρακτηριστικά την Αϊτή. Η Αϊτή ήταν η πρώτη χώρα που αναγνώρισε την επαναστατημένη Ελλάδα το 1821, κάτι που πολλές φορές το ξεχνάμε.
Θέλω άλλη μια φορά να τονίσω ότι στις διεθνείς σχέσεις, επειδή μιλάμε για χώρες μέλη του ΟΗΕ, δεν πρέπει να βλέπουμε μόνο το άμεσο στενό οικονομικό όφελος, αλλά έναν ευρύτερο συσχετισμό δυνάμεων, ιστορικών παραδοσιακών σχέσεων και σχέσεων αρχών γύρω από τη διεθνή συνεργασία και τις εξωτερικές μας σχέσεις. Αυτό είναι κρίσιμο για την προώθηση των θέσεών μας.
Θα ήταν παράλειψή μου να μην αναφέρω το θέμα της Κούβας. Γιατί φυσικά η Κούβα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της περιοχής της Καραϊβικής. Θέλω να επαναλάβω τη σταθερή θέση της ελληνικής κυβέρνησης και οφείλω να πω, όλων των ελληνικών κυβερνήσεων τα τελευταία χρόνια, όπως έχει εκφραστεί στον ΟΗΕ. Συστηματικά υποστηρίζουμε όπως ψηφίσαμε και πέρυσι στη Γενική Συνέλευση την άρση του οικονομικού αποκλεισμού από τις ΗΠΑ για την Κούβα. Επίσης, κι αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία, ψηφίσαμε και στο Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών του περασμένου Οκτωβρίου, για την αναβάθμιση των σχέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Κούβα. Και έχουν αρχίσει συνομιλίες της Ε.Ε με την κουβανική κυβέρνηση για αναβάθμιση των σχέσεων.
Αναφέρω το θέμα της Κούβας γιατί και αυτό στην προοπτική του εντάσσεται μέσα στην ευρύτερη αυτή γεωγραφική περιοχή, ακριβώς για να ενισχύσω το επιχείρημα ότι οι οικονομικές εμπορικές σχέσεις έχουν να κάνουν και με τις ευρύτερες πολιτικές και διεθνείς σχέσεις.
Όσον αφορά την Αφρική και για τις δυο χώρες που συζητάμε, Καμερούν και Ακτή του Ελεφαντοστού, ότι η Ελλάδα έχει παράδοση οικονομικών και εμπορικών σχέσεων. Και όχι μόνο στη χώρο της ναυτιλίας. Έχουμε και στο χώρο των κατασκευών και στο χώρο της εξαγωγής κατασκευαστικών υλικών και μάλιστα από αρκετά χρόνια.
Αυτό το επίπεδο των νέων συμφωνιών, θα δώσει τη δυνατότητα αναβάθμισης και πιο σταθερής σχέσης και γι’ αυτούς τους τομείς της οικονομίας μας.
Συνεπώς, εδώ θ’ απαντήσω ότι πιστεύουμε ότι θα δώσει και τη δυνατότητα ν’ αναπτυχθούν και οι διμερείς μας σχέσεις, κάτι που εξάλλου ήδη και με τις δυο αυτές χώρες, της Αφρικής και πνεύμα που έχουν οι ενδιάμεσες συμφωνίες, γίνεται τώρα η προσπάθεια να συναφθούν και διμερείς συμφωνίες .Θα κλείσω λέγοντας ότι η ψήφιση αυτών των τριών νομοσχεδίων και η κύρωση αυτών των συμφωνιών εντάσσεται μέσα στη συνολική λογική που αναπτύσσουμε στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μπορεί να δώσει και περιθώρια αξιοποίησης από τους ελληνικούς παραγωγικούς και κοινωνικούς φορείς σε μια περίοδο κρίσης που χρειάζεται η εξωστρέφεια, με την κατάλληλη πάντα ενημέρωση και οργάνωση.»
23 Αυγούστου, 2011