Δ. ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Καλημέρα σας. Το RED (Real Estate and Development) στο οποίο αναφερθήκατε προηγουμένως, παραπέμπει βέβαια σε διάφορες σημασίες. Όπως γνωρίζουμε, υπάρχει το Red Tape, η γραφειοκρατία, που καθυστερεί την ανάπτυξη. Αυτό είναι το παρελθόν. Υπάρχει όμως και το Red Carpet (κόκκινο χαλί), που συμβολίζει τη μεταχείριση που θα έχουν πλέον επενδυτές και τουρίστες που θα αποφασίσουν να επενδύσουν και να επισκεφθούν τη χώρα μας.
Είναι, πραγματικά, ιδιαίτερη η χαρά που μου δίνεται σήμερα η ευκαιρία να απευθυνθώ σε αυτό το ακροατήριο, που ασχολείται με τις επενδύσεις, την ανάπτυξη και τον πιο ισχυρό παράγοντα για την οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας, που είναι ο τουρισμός. Αποφεύγω τη χρήση όρων όπως βιομηχανία, γιατί νομίζω ότι μικραίνει τις δυνατότητες του ελληνικού τουρισμού, ο οποίος έχει περισσότερο να κάνει με την ανάπτυξη και τον πολιτισμό.
Σήμερα, ανοίγει πραγματικά ένα καινούργιο κεφάλαιο στις προσπάθειες της Ελλάδας και της Ευρώπης συνολικά, να βάλει τέλος στην κρίση και με αποφασιστικό βηματισμό να μπει στο δρόμο της ανάκαμψης.
Οι χθεσινές αποφάσεις του Eurogroup απαντούν στο πιο κρίσιμο ερώτημα, που πλανάται τα τελευταία τρία χρόνια στην παγκόσμια οικονομία. Απαντούν στο έλλειμμα εμπιστοσύνης με τρόπο αποφασιστικό, με τρόπο οριστικό. Η Ευρώπη αποφάσισε χθες να μείνει ενωμένη, τα μέλη της να δώσουν από κοινού τον αγώνα, που θα θωρακίσει το κοινό μας νόμισμα και που θα αποδείξει σε όλο τον κόσμο, ότι δεν υπάρχει αδύναμος κρίκος στην αλυσίδα, όταν υπάρχει πολιτική βούληση.
Η Ελλάδα έκανε αυτό που της αναλογούσε. Οι τεράστιες θυσίες του ελληνικού λαού, οι δύσκολες αποφάσεις που κληθήκαμε να λάβουμε, η επιμονή μας στο δύσκολο δρόμο της ευθύνης, έδωσαν και πάλι στην πατρίδα μας τη χαμένη αξιοπιστία της. Τώρα, έχουμε τα μέσα και το χρόνο που χρειαζόμαστε, για να γυρίσουμε το παιχνίδι. Μαζί με την Ελλάδα θα κερδίσει και η Ευρώπη, γιατί ποτέ ξανά κανείς δε θα αμφισβητήσει την βούληση και την αποφασιστικότητά μας να οικοδομήσουμε από κοινού τη νέα μεγάλη μας χώρα, την Ευρώπη.
Αγαπητοί φίλοι, κυρίες και κύριοι,
ζούμε σε μία εποχή που, λόγω της κρίσης, δεν προκαλεί την ίδια αισιοδοξία που προκάλεσε η δεκαετία του ‘90 ή ακόμα και η πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα σχετικά με τη διεύρυνση και την εμβάθυνση της παγκόσμιας συνεργασίας. Η ιστορία δεν σταματά, φαίνεται όμως ότι προς το παρόν αγκομαχούσε, λαχάνιασε.
Η επιβράδυνση των ρυθμών της ανάπτυξης, η εμφάνιση αντιδραστικών και ανασταλτικών εθνικισμών, η πολιτισμική σύγκρουση που διχάζει ηπείρους αλλά και κοινωνίες, ο φόβος και η ανασφάλεια που προκαλούνται από τις ραγδαίες αλλαγές, αναχαιτίζουν το κύμα της παγκόσμιας αλλαγής. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ως γενιά ζούμε σε μία μεταβατική εποχή. Η έλευση του νέου φέρνει εκ των πραγμάτων πόνο και πολλές φορές αντιδράσεις. Ένα, ωστόσο, είναι βέβαιο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ένας από τους βασικούς παράγοντες που τροφοδότησε την ανάπτυξη της παγκόσμιας εποχής ήταν η επανάσταση στις μεταφορές, μία επανάσταση που έκανε τον κόσμο μας πιο μικρό και σίγουρα πιο επίπεδο. Ο ταξιδιώτης είναι αυτός που πάντοτε πρώτος άνοιγε και ανοίγει δρόμους επικοινωνίας, συνεργασίας, κατανόησης και εμπορικής συναλλαγής ανάμεσα στα έθνη και τους λαούς του κόσμου. Αυτή είναι μία ιστορική αλήθεια που στην εποχή μας έχει τη δική της σημασία.
Ο τομέας του τουρισμού, αγαπητοί φίλοι, όπως είπα και πριν, δεν είναι απλά και μόνο μία βιομηχανία με πολλαπλά οφέλη για το σύνολο του παραγωγικού ιστού. Αποτελεί διαχρονικά μοχλό προσέγγισης των πολιτών του κόσμου και καταλύτη στην άρση των στερεοτύπων, που χωρίζουν τους πολιτισμούς και τα έθνη του κόσμου.
Επιτρέψτε μου να κάνω μία επισήμανση εδώ. Δυστυχώς, η έννοια τουρισμός στην Ελλάδα απέκτησε από την πρώτη κιόλας στιγμή που δημιουργήθηκαν οι πρώτες υποδομές, μία όχι και τόσο θετική έννοια, θα έλεγα ότι είχε μειωτικό χαρακτήρα. Τα μεγέθη που αναφέρθηκαν πριν από λίγο, μιλούν από μόνα τους και στην κρίσιμη αυτήν περίοδο για την ελληνική οικονομία, για την ελληνική κοινωνία, όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι η αιχμή του δόρατος της αναπτυξιακής μας πολιτική δεν μπορεί παρά να είναι η πολιτική μας για τον τουρισμό. Όλοι αντιλαμβάνεστε τί σημαίνει συνεισφορά 18% στο ακαθάριστο εθνικό προϊόν της χώρας.
Η Ελλάδα για κάποιους λόγους έχασε στο παρελθόν πολλά από τα τρένα που πέρασαν δίπλα της. Οι λόγοι είναι γνωστοί. Μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ενώ η Ευρώπη ανασυγκροτείτο, στην Ελλάδα ξέσπασε ο εμφύλιος, καθυστερώντας την ανάπτυξη. Ήρθε η νέα εποχή των νέων τεχνολογιών, μείναμε και εκεί πίσω παρά τις προσπάθειες που έκανε στον τομέα αυτόν η ιδιωτική πρωτοβουλία, γιατί ποτέ δεν είχαμε στρατηγική και το κυριότερο, την ώρα που έπρεπε να αξιοποιήσουμε τις δυνατότητες που μας προσέφερε η ιστορία, εμείς ήμαστε απόντες.
Θέλω να πιστεύω ότι τα όσα ζούμε σήμερα, σε συνδυασμό με τα μαθήματα που μας έχει δώσει η ιστορία, θα μας κάνουν όλους πιο συνετούς, πιο προσεκτικούς και, το κυριότερο, θα δώσουν στην Ελλάδα μία νέα αντίληψη, την οποία εμείς, οι εκπρόσωποι της πολιτικής τάξης της χώρας, οφείλουμε να καλλιεργήσουμε.
Στην πράγματι πολύτιμη για εμένα –και θέλω να πιστεύω χρήσιμη– διαδρομή που είχα στο Υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης, έθεσα ως στρατηγικό στόχο την ανάπτυξη, για πρώτη φορά, της τουριστικής διπλωματίας.
Ο τουρισμός συμβάλλει, με την προαγωγή της διεθνούς εικόνας της χώρας, και στην ενδυνάμωση του κύρους της Ελλάδος. Ιδίως σήμερα, αυτό είναι κάτι που έχουμε ανάγκη. Η τουριστική διπλωματία γίνεται έτσι μία προέκταση, ένα παρακλάδι της εξωτερικής πολιτικής.
Έλεγα τότε στο Υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης στους συνεργάτες μου ότι η όλη πολιτική μας θα πρέπει να λαμβάνει και αυτόν τον παράγοντα υπόψη, διότι η διεθνής εικόνα της χώρας μεταφράζεται και σε πολιτικούς και σε γεωπολιτικούς και σε διπλωματικούς όρους. Ήθελα λοιπόν να ανοίξουμε και πάλι την Ελλάδα στον κόσμο, φέρνοντας στη χώρα μας επενδύσεις, τουρισμό και ανάπτυξη.
Τώρα, στο Υπουργείο Εξωτερικών, προωθούμε όλα εκείνα τα απαραίτητα μέτρα και τις πολιτικές που είναι αναγκαία για τη διευκόλυνση των τουριστικών σχέσεων της Ελλάδος με κρίσιμες τουριστικές αγορές. Μία από τις προτεραιότητές μας ήταν να αλλάξουμε το καθεστώς θεώρησης εισόδου στην Ελλάδα, που για τη χώρα μας θα είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό μέτρο.
Κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Προεδρίας, το πρώτο εξάμηνο του 2014, ένας από τους στρατηγικούς στόχους της χώρας μας θα είναι να θέσουμε επί τάπητος το ζήτημα των θεωρήσεων, επιχειρώντας να εξασφαλίσουμε μία εξαίρεση για χώρες που ως κύριο εισοδηματικό στοιχείο έχουν τον τουρισμό.
Αναπτύσσουμε λοιπόν τη στρατηγική και το σχέδιο για την ολοκληρωμένη ανάπτυξη της εθνικής εικόνας και ταυτότητας στο διεθνές περιβάλλον, ένα έργο που θα συμβάλει αποφασιστικά στην εξωστρέφεια της Ελλάδος, στην αποκατάσταση της φήμης και του λαβωμένου διεθνούς της κύρους, αλλά και στην ύπαρξη για πρώτη φορά ενός κεντρικού μηνύματος για την ανάδειξη του brand «Ελλάδα» στον κόσμο. Η εμπειρία πάλι μας λέει ότι στο παρελθόν η κατακερματισμένες πολιτικές προβολής της Ελλάδος δεν έφεραν και τα αποτελέσματα στα οποία απέβλεπαν.
Στην ταξιδιωτική εμπειρία, δεν υπάρχουν αντίπαλα έθνη, υπάρχει μόνο η διαχρονική ανθρώπινη επιθυμία για γνώση, επικοινωνία και νέες ανακαλύψεις. Αρκεί να αναλογιστούμε ότι τα τείχη του ψυχρού πολέμου έπεσαν τελικά από την ασυγκράτητη ορμή των ανθρώπων να γνωρίσουν καλύτερα τους διπλανούς τους, να γνωρίσουν άλλους λαούς και πολιτισμούς, να επισκεφτούν την άλλη πλευρά του τείχους, επανάσταση η οποία συντελέστηκε, το είπα πρωτύτερα, στον τομέα των τεχνολογιών, των μεταφορών, των επικοινωνιών και άλλαξε τελικά τη γεωγραφία του κόσμου.
Αρκεί, λοιπόν, να συνειδητοποιήσουμε ότι τα έργα, οι επενδύσεις, οι διεθνείς οργανώσεις, οι διπλωματικές πρωτοβουλίες ξεκινούν και ολοκληρώνονται από την επίσκεψη σε έναν τόπο. Η αξία του ανοίγματος και η αξία ενός ανοιχτού κόσμου αρχίζουν και τελειώνουν με την αέναη δύναμη και τις επαναστατικές αλλαγές που κομίζει πάντα ένας ταξιδιώτης. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ένας από τους παράγοντες που έχει διαμορφώσει ένα θετικότερο κλίμα στις σχέσεις της Ελλάδας με τη γειτονική Τουρκία είναι το ότι πλέον, εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες και των δύο χωρών, σπάζοντας τις ψυχολογικές προκαταλήψεις και τις ιδεοληψίες, άρχισαν να επισκέπτονται οι μεν τους δε. Αυτή λοιπόν η διπλωματία του τουρισμού ήταν, είναι και θα παραμείνει, ένας από τους πιο βασικούς πυλώνες ενός ελεύθερου και πάνω από όλα ανοιχτού κόσμου.
Η Κυβέρνησή μας και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός το έχουν θέσει ως προτεραιότητα, θα έλεγα ως προϋπόθεση, για να ξαναβρεί η χώρα μας την ανάπτυξη. Όλα τα παραγωγικά Υπουργεία, υπό τον συντονισμό του Υπουργείου Εξωτερικών και του ιδίου του Πρωθυπουργού, συνεργάζονται προς την κατεύθυνση αυτή. Θα ήθελα στο σημείο αυτό να εξάρω ιδιαίτερα τη συμβολή με το ανοιχτό πνεύμα που τον διακρίνει, του κυρίου Καλαφάτη, που είναι σήμερα εδώ, διότι πραγματικά για πρώτη φορά, αυτά τα Υπουργεία μεταξύ τους, αντί να διακρίνονται από ανταγωνισμό, διαπνέονται από την ίδια αντίληψη για συνεννόηση, συνεργασία και σύνδεση.
Εύχομαι ο τουρισμός να γίνει ένα πεδίο στο οποίο μπορούμε να συναντηθούμε και να συνεργαστούμε. Να επικρατήσει η αντίληψη, γενικότερα στον πολιτικό κόσμο της χώρας μας, για εθνική και κοινωνική συνεννόηση και ενότητα.
Σας ευχαριστώ για την πρόσκληση και εύχομαι καλή επιτυχία στις εργασίες αυτής της συνάντησης.
27 Νοεμβρίου, 2012