Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στο Βουκουρέστι αποδείχθηκε για άλλη μια φορά ότι όλοι μαζί οι Έλληνες μπορούμε πολλά. Η Ελλάδα μίλησε με μία φωνή. Το ελληνικό εθνικό μέτωπο, με επικεφαλής τον Πρωθυπουργό, εμφανίστηκε αρραγές. Η ελληνική αντιπροσωπεία είχε στην προσπάθειά της αρωγό την ισχυρή υποστήριξη όλων των δυνάμεων στο εσωτερικό της χώρας. Είχαμε την απόλυτη συμπαράταξη του ελληνικού λαού, αλλά και του συνόλου σχεδόν του πολιτικού κόσμου της χώρας.
Κατά τη γνώμη μου, κύριοι συνάδελφοι, είναι προς τιμήν του πολιτικού κόσμου και των πολιτικών Κομμάτων ότι συμφώνησαν -έστω και για ένα χρονικό διάστημα- να αφήσουν πίσω τους τις όποιες μικροκομματικές πρακτικές.
Αυτός ήταν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, και ένας από τους βασικούς στόχους του Πρωθυπουργού και της Κυβέρνησης, όταν σχεδιάζαμε τη μεγάλη αυτή προσπάθεια πριν από αρκετούς μήνες. Μέσα από πλήρη και συνεχή ενημέρωση όλων των πολιτικών Αρχηγών της Βουλής, της Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας, του Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής, με καθαρές κουβέντες εξασφαλίστηκε –ίσως για πρώτη φορά- η ουσιαστική συναίνεση και στήριξη των Κομμάτων πάνω σε μια ρεαλιστική και σταθερή γραμμή που υπερασπιζόταν αυτό το σημαντικό για μας θέμα.
Το λέω αυτό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, διότι ακούστηκαν εδώ μέσα κουβέντες περί διγλωσσίας ή περί αδράνειας. Ούτε αδράνεια είχαμε, διότι αν είχαμε αδράνεια, δεν θα είχαμε χαράξει όλη αυτή τη στρατηγική, για να φθάσουμε μέχρι το Βουκουρέστι -και το ξέρετε πάρα πολύ καλά- ούτε διγλωσσία είχαμε, διότι για πρώτη φορά προσέρχεται μια κυβέρνηση στη Βουλή των Ελλήνων κατά τη διάρκεια των προγραμματικών δηλώσεων και δηλώνει καθαρά ποιος είναι ο στόχος της σ’ ένα σοβαρό ζήτημα της εξωτερικής μας πολιτικής. Δηλώνει καθαρά ότι πάμε για μία σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό, ίδια προς όλους.
Αυτό ελέχθη πρώτη φορά, κύριοι συνάδελφοι. Γι’ αυτό ακριβώς δεν είναι διγλωσσία. Διγλωσσία είναι, αν χρησιμοποιείς άλλη γλώσσα μέσα και άλλη γλώσσα έξω. Εμείς δεν το κάναμε αυτό. Και πρέπει ευθέως να σας πω ότι η στήριξη που έδωσαν τα πολιτικά Κόμματα στη Βουλή απελευθέρωσε την ελληνική εξωτερική πολιτική και τη διπλωματία. Διότι μπορούσαμε να πούμε ανοικτά πλέον ποιος είναι ο επιδιωκόμενος στόχος, τι θέλαμε, πού πατάγαμε και τι γυρεύαμε. Δεν ήμασταν πια δεσμευμένοι από απόψεις, που, δεν θα μπορούσαν με κανένα τρόπο να γίνουν αποδεκτές. Το είπε και ο Πρωθυπουργός. Το επαναλαμβάνω και εγώ. Βγήκε από τη διεθνή λήθη το θέμα και έφθασε πλέον να το γνωρίζουν οι πάντες και να έχουμε και συμμαχίες.
Άκουσα ότι για να έχουμε συμμαχίες κάτι δώσαμε. Τίποτα δεν δώσαμε, κύριοι συνάδελφοι! Πειστικοί ήμασταν. Νομίζω ότι έφθασε η ώρα και η Βουλή των Ελλήνων να ξέρει ότι, όταν επιχειρηματολογεί, η Ελλάδα επιχειρηματολογεί με αυτοπεποίθηση. Δεν είναι παζάρι η οποιαδήποτε διεθνής συνδιάσκεψη. Δεν είναι «τι θα σου δώσω, τι θα μου πάρεις». Αυτό, την ώρα που μία χώρα προσέρχεται για πρώτη φορά -στα πενήντα εννέα χρόνια- στην ιστορία του ΝΑΤΟ και κάνει χρήση του δικαιώματος της αρνησικυρίας.
Πιστεύει κανείς σοβαρά ότι αυτή η χώρα εμφανίζεται με τη λογική του παζαριού; Η Ελλάδα εμφανίστηκε με αυτοπεποίθηση, με επιχειρήματα, με σοβαρότητα και είπε ότι αυτό είναι ένα θέμα το οποίο για εμάς είναι μείζονος πολιτικής σημασίας και άρα δεν μπορούμε να συναινέσουμε. Είχαμε κάνει λοιπόν –δεν θέλω να μπω τώρα σε αυτήν τη μακριά κουβέντα- όλες τις προσπάθειες, για να ενημερώσουμε, να πείσουμε κ.λπ. και φθάσαμε να κάνουμε χρήση του δικαιώματος αυτού.
Αυτό είναι δεδομένο. Έγινε. Και νομίζω ότι όλα τα κόμματα μέσα στη Βουλή συμφωνούν ότι ορθώς έγινε. Από εκεί και πέρα είμαστε στη μέση του δρόμου. Θα συνεχίσουμε τη διαπραγμάτευση.
Υπάρχει μια μεγάλη διαφορά κύριοι συνάδελφοι. Η διαπραγμάτευση αυτή πλέον σήμερα γίνεται με άλλους όρους. Και νομίζω ότι και σ' αυτό είμαστε σύμφωνοι όλοι. Μέχρι τώρα από ορισμένους εθεωρείτο ένα διμερές θέμα Ελλάδος-Σκοπίων, σήμερα πλέον είναι συμμαχικό θέμα. Η ορολογία την οποία ο Πρωθυπουργός χρησιμοποίησε στη Βουλή των Ελλήνων έγινε συμμαχική ορολογία. Υπάρχει λέξη προς λέξη στα συμπεράσματα του ΝΑΤΟ. Αυτό λοιπόν, είναι μια πολύ μεγάλη διαφορά.
Μέχρι εκείνη τη στιγμή επισήμως συμμάχους στο θέμα μας δεν είχαμε. Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχαμε επισήμως καταγεγραμμένους και με υπογραφή συμμάχους. Ήμασταν εμείς. Σήμερα όλα τα μέλη της Συμμαχίας έχουν ως στόχο να επιλυθεί το θέμα. Σήμερα δηλαδή υπάρχει πλέον μία γενικότερη κινητοποίηση συμμάχων και εταίρων, ώστε να υποστηριχθούμε στη θέση μας ότι χρειαζόμαστε μία αμοιβαία αποδεκτή λύση στο θέμα του ονόματος. Αυτό νομίζω ότι είναι και η διαφορά από αυτό που είχαμε μέχρι χθες.
Έχουμε λοιπόν, μια μακρά διαπραγμάτευση μπροστά μας. Μακάρι η ηγεσία των Σκοπίων να προσέλθει αύριο στη διαπραγμάτευση. Δεν είμαι καθόλου σίγουρη πως θα το κάνει. Δεν το ξέρω. Ξέρω ότι θα την παροτρύνουν πάρα πολλοί προς την κατεύθυνση αυτή και εύχομαι να έλθουν στο τραπέζι, όπως ευχόμαστε όλοι πιστεύω, των διαπραγματεύσεων, για να λυθεί το ταχύτερο δυνατόν το θέμα αυτό.
Θέλω να επαναλάβω και εγώ για μια ακόμη φορά ότι ο στόχος της Ελλάδος πλέον –και δεν μιλάω μόνο για την Ελληνική Κυβέρνηση, νομίζω ότι αυτό το συμμεριζόμαστε όλοι- είναι να υπάρχει μια σταθερή και ευημερούσα χώρα στα βόρεια σύνορά μας. Είναι να έχουμε σχέσεις καλής γειτνίασης με τη χώρα αυτή. Είναι να ευημερούν οι λαοί μας. Είναι, εν ολίγοις, να έχουμε καλούς γείτονες. Αυτό επιθυμεί η Ελλάδα. Και αμέσως μετά από την επίλυση του θέματος, η Ελλάδα όχι μόνο θα πρωτοστατήσει, αλλά και θα χρησιμοποιήσει πραγματικά όλες της τις δυνάμεις για να υποβοηθήσει τα Σκόπια να πάνε μπροστά. Στέλνουμε δηλαδή ένα μήνυμα ειλικρινούς φιλίας. Θέλουμε να επιλύσουμε αυτό το θέμα διότι η βάση της οποιασδήποτε φιλίας είναι η επίλυση τέτοιων θεμάτων.
Θέλω να αναφερθώ και σε δύο, τρία άλλα θέματα τα οποία ακούστηκαν στη Βουλή και θα ήθελα να δώσω κάποιες απαντήσεις.
Κόσσοβο. Το θέμα του Κοσσόβου, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το έχουμε συζητήσει πάρα πολλές φορές και στην Επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας αναλυτικά. Λυπάμαι που ακούστηκε ότι δεν είναι γνωστή η θέση της Ελλάδας. Η Ελλάδα πρωτοστάτησε για ένα πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα ώστε να επικρατήσει σύνεση και νηφαλιότητα στο ζήτημα αυτό. Και επειδή αναφέρθηκε η Ισπανία, σας διαβεβαιώ ότι από την Ισπανία κάναμε πολύ περισσότερες παρεμβάσεις, για να προσπαθήσουμε να κρατήσουμε μία λογική γραμμή. Τη λογική της μη μονομερούς ανεξαρτητοποίησης του Κοσσόβου. Δεν υπάρχει κανείς ο οποίος να αρνείται ότι η μονομερής αναγνώριση του Κοσσόβου δημιουργεί προβλήματα. Προβλήματα νομικά, προβλήματα διεθνούς δικαίου, αλλά και προβλήματα πολιτικά, πραγματικότητας στην περιοχή.
Από εκεί και πέρα δε μπορέσαμε να παρεμποδίσουμε την μονομερή κήρυξη ανεξαρτησίας. Ξέρω ότι ενδεχομένως κάποιοι πιστεύουν ότι και μόνο η άποψη της Ελλάδος μπορεί να αλλάξει τον ρουν της ιστορίας. Δε μπορέσαμε να παρεμποδίσουμε την ανεξαρτητοποίηση του Κοσσόβου. Δεν έχουμε αναγνωρίσει την ανεξαρτητοποίηση αυτή. Ταυτόχρονα ανήκουμε σε εκείνους οι οποίοι πρωταγωνιστούν για να έλθει η Σερβία πιο κοντά στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ανήκουμε σε αυτούς οι οποίοι πρωτοστατούν, διότι άκουσα πάλι περί αδράνειας, από το Νοέμβριο, έχοντας καταθέσει συγκεκριμένη πρόταση πέντε σημείων, συνέχεια της ατζέντας της Θεσσαλονίκης, για να μπορέσουμε να φέρουμε πιο κοντά τα δυτικά Βαλκάνια στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και δίνουμε μάχη. Πλην όμως, θέλω να ξέρετε ότι το Ολλανδικό Κοινοβούλιο δεν εννοεί με τίποτα να δώσει την συγκατάθεσή του για να υπογραφεί το Σύμφωνο Σύνδεσης και Σταθερότητας με τη Σερβία.
Και είμαστε 26/1 αυτή τη στιγμή που μιλάμε. Κάνουμε προσπάθεια παρά ταύτα να μπορέσουμε να τους φέρουμε πιο κοντά. Διότι μακροπρόθεσμα η οποιαδήποτε λύση δοθεί, θα είναι μια λύση η οποία θα φέρει και τη Σερβία και το Κόσσοβο μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Γιατί βρισκόμαστε στο Κόσσοβο; Γιατί βρίσκεται η Ελλάδα στο Κόσσοβο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι; Άκουσα από κάποιους ότι ενδεχομένως η Ελλάδα πρέπει να φύγει από το Κόσσοβο.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Ελλάδα έχει να κάνει μια πολύ απλή επιλογή. Ποιος θα βρίσκεται στο Κόσσοβο; Ποιες θα είναι οι δυνάμεις που θα βρίσκονται εκεί; Θα είναι οι θεσμοθετημένες δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Δηλαδή η Ευρωπαϊκή Ένωση; Ή θα είναι ενδεχομένως κάποιες χώρες φίλιες προς το Κόσσοβο, οι οποίες θα πάνε εκεί και θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους και θα είναι χώρες με το καπέλο της «συμμαχίας των προθύμων»;
Η απάντηση η δική μου είναι ξεκάθαρη. Η Ευρώπη πρέπει να είναι εκεί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Διότι η Ευρώπη είναι η δύναμη εκείνη στην οποία συμμετέχουν όλες οι χώρες. Έχει συγκεκριμένους θεσμούς. Έχει συγκεκριμένους τρόπους λήψης αποφάσεων και έχει τη δυνατότητα να δώσει πραγματικά τη βεβαιότητα προς όλους, Κοσσοβάρους και Σερβοκοσσοβάρους, ότι εν πάση περιπτώσει ό,τι πρόκειται να γίνει θα γίνει με αντικειμενικότητα. Γι’ αυτό η Ελλάδα πιστεύει ότι πρέπει να είμαστε εκεί.
Άκουσα ότι δεν συμφωνεί ο Σέρβος Υπουργός Εξωτερικών. Είναι αλήθεια. Ο Σέρβος Υπουργός Εξωτερικών χθες είπε ότι δεν είναι σύμφωνος με αυτό. Κι αυτή είναι η Σερβική θέση αυτή τη στιγμή. Η πραγματικότητα είναι ότι και για τη Σερβία είναι εκατό φορές καλύτερα, κατά την άποψη τη δική μας, να υπάρχει μια δύναμη η οποία να είναι ευρωπαϊκή από μια δύναμη της οποιασδήποτε συμμαχίας, η οποία να μην έχει τη δυνατότητα να δώσει λογαριασμό ή να μη χρειάζεται καν να δώσει λογαριασμό.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, άκουσα και την επιχειρηματολογία για το Αφγανιστάν και νιώθω την ανάγκη να δώσω κάποιες απαντήσεις στη Βουλή.
Στο Αφγανιστάν η Ελλάδα βρίσκεται μαζί με άλλες σαράντα χώρες κατ’ εφαρμογή αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Βρίσκεται με άλλες σαράντα χώρες όχι διότι υπήκουσε σε αμερικανικές εντολές, αλλά διότι η Ελλάδα είναι μια χώρα η οποία έχει την ίδια ευαισθησία όπως πάρα πολλοί, για να στηρίξει μία χώρα που βρίσκεται σε καταστροφικό στην κυριολεξία, σημείο. Άκουσα ότι βρισκόμαστε εκεί μόνο και μόνο διότι θα δώσουμε δυνάμεις. Παρεμπιπτόντως, δεν πρόκειται να δώσουμε άλλες δυνάμεις. Ετέθη κι αυτό το ερώτημα. Σταματάμε σε αυτά τα οποία έχουμε δώσει. Δεν έχουμε τη δυνατότητα να δώσουμε τίποτα παραπάνω, πέραν ενδεχομένως πολιτικής παρουσίας, με την αναπτυξιακή λογική.
Να ρωτήσω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι: Η Βουλή των Ελλήνων πιστεύει ότι μπορεί να υπάρχει μία χώρα στην οποία τα κορίτσια απαγορεύεται να πηγαίνουν σχολείο; Ότι μπορεί να υπάρχει μία χώρα στο σύγχρονο κόσμο του 2008 όπου λιθοβολούνται οι γυναίκες με την υποψία ότι μπορεί ενδεχομένως να διέπραξαν το αδίκημα της μοιχείας; Ότι μπορεί να υπάρχει μία χώρα η οποία καλλιεργεί όπιο και γεμίζει τις αγορές όλης της δύσης, διότι οι αγρότες εκεί δεν έχουν τίποτα άλλο ως εναλλακτική καλλιέργεια να κάνουν; Και όλα αυτά τον ελληνικό λαό δεν τον αγγίζουν; Εσείς πιστεύετε ότι εκπροσωπείτε έναν ελληνικό λαό ο οποίος είναι αδιάφορος, όπου δεν τον ενδιαφέρει καθόλου αν αυτή η χώρα ταλαιπωρείται, όπως ταλαιπωρείται;
Εγώ, λοιπόν, δεν το πιστεύω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Εγώ πιστεύω ότι βρισκόμαστε στο Αφγανιστάν για ανθρωπιστικούς λόγους. Πιστεύω ότι οι στρατιώτες μας, αυτοί που βρίσκονται μέσα στην Καμπούλ, έχουν προσφέρει, όπως σωστά λέχθηκε. Ότι το ελληνικό νοσοκομείο το οποίο ήταν εκεί, προσέφερε τεράστιες υπηρεσίες και ότι μπορούμε να είμαστε περήφανοι για τους ανθρώπους, οι οποίοι προσφέρανε αυτές τις υπηρεσίες και για τους γιατρούς οι οποίοι ήταν στην Καμπούλ.
Πιστεύω ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να λείπει από μια μεγάλη και σημαντική διεθνή παρουσία.
Κύριοι συνάδελφοι, εγώ δεν νοιώθω Υπουργός Εξωτερικών ανασφαλής. Και δεν νοιώθω και Υπουργός Εξωτερικών ο οποίος να μην έχει την αυτοπεποίθηση να ακολουθεί την πολιτική την οποία οφείλει και πρέπει να ακολουθήσει δίνοντας λογαριασμό μόνο στον ελληνικό λαό. Αλλά δεν είμαι και Υπουργός Εξωτερικών ο οποίος αντιδρά με φοβικά σύνδρομα. Δεν έχουμε φοβικά σύνδρομα.
Και παρεμπιπτόντως για να τελειώσω –γιατί μου κάνει νόημα ο κύριος Πρόεδρος- ουδέποτε κάναμε κριτική στο Συνασπισμό. Αντίθετα είπαμε ότι κάθε επίσκεψη προς τη γειτονική χώρα είναι ευπρόσδεκτη. Μου φαίνεται ότι η μνήμη σας, σας απατά, κύριε συνάδελφε.
11 Απριλίου, 2008