Κυρίες και κύριοι βουλευτές,
Σε συνέχεια των παρεμβάσεών σας, θα ήθελα να σημειώσω τα εξής: Όχι μόνον η Σύμβαση, αλλά νομίζω και τα πρακτικά της σημερινής συνεδρίασης, θα είναι χρήσιμα για τους συναρμοδίους Υπουργούς, δεδομένου ότι με αφορμή την κύρωση της διεθνούς Συμβάσεως εξεφράσθησαν πολλές απόψεις, ευαισθησίες από όλους, τις συμμερίζομαι πλήρως και υποθέτω όλοι έχουμε τις ίδιες ευαισθησίες ως προς την αυξημένη ευθύνη την οποία έχουμε προς τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Ευθύνη και της πολιτείας και των πολιτών και των οργάνων βέβαια του κράτους.
Μέσα στα πλαίσια των υφιστάμενων δυνατοτήτων, το κράτος έχει αυξημένο καθήκον να δώσει προσοχή, ιδίως σε συνθήκες κρίσεως όπως είναι τώρα, όπου πράγματι τα άτομα με ειδικές ανάγκες αντιμετωπίζουν αυξημένα προβλήματα, μεγαλύτερα προβλήματα από ό,τι όλοι οι άλλοι. Επομένως, νομίζω ότι με αφορμή την κύρωση αυτή της διεθνούς Συμβάσεως, έγινε μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση και οι απόψεις, η κριτική, οι διαπιστώσεις, η επισήμανση των προβλημάτων η οποία έγινε, θα είναι χρήσιμη για όσους είναι συναρμόδιοι. Βεβαίως, πέραν της διαπίστωσης των προβλημάτων πρέπει να προτείνονται και λύσεις οι οποίες να είναι εφικτές, λύσεις οι οποίες να μπορούν να πραγματοποιηθούν. Εγώ είμαι άνθρωπος των πράξεων και κοιτάω τα αποτελέσματα. Αυτό με ενδιαφέρει.
Και κάτι άλλο: λίγο ακόμη και θα αισθανόμουν άσχημα που έφερα, που μάλιστα αγωνίστηκα για να μπορέσω να προλάβω, να περάσει η κύρωση του νομοσχεδίου. Μία από τις συναδέλφους είπε, γιατί καθυστέρησε τόσο πολύ; Πράγματι καθυστέρησε, αλήθεια είναι. Άλλος μου είπε, γιατί το φέρνω προεκλογικά. Καταρχήν, όταν ξεκίνησα αυτήν την προσπάθεια δεν ήταν προεκλογική περίοδος, ούτε καν πέρασε από το μυαλό μου, μία και θα το ψήφιζαν, υπέθετα, όλα τα κόμματα, αλλά βλέπετε τα περισσότερα κόμματα το ψηφίζουν, με εξαίρεση το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος και το Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό για τους λόγους τους οποίους είπαν. Εγώ, ανταποκρινόμενος στα αιτήματα των ατόμων με ειδικές ανάγκες, κυνήγησα κυριολεκτικά τις υπογραφές των συναδέλφων μου Υπουργών, ώστε να επιτύχω την κύρωση αυτής της διεθνούς Συμβάσεως, η οποία μόνο θετικά μπορεί να επηρεάσει την κατάσταση των ατόμων με ειδικές ανάγκες και στη χώρα μας.
Η Σύμβαση αυτή και το Προαιρετικό Πρωτόκολλο που τη συνοδεύει, υπογράφηκαν από τη χώρα μας το Μάρτιο του 2007 και το Πρωτόκολλο το 2010. Τα δύο αυτά διεθνή κείμενα ισχύουν διεθνώς από το Μάιο του 2008 όταν συμπληρώθηκε ο απαιτούμενος αριθμός επικυρώσεων, δηλαδή έχει ευρύτατη διεθνή αποδοχή. Γι’ αυτό και αναρωτιέμαι για τη στάση του ΚΚΕ - βέβαια μας είπε τους λόγους του, οι οποίοι συνδέονται με το γενικότερο κλίμα που υπάρχει και την κρίση - όπως και για τις ειδικότερες ευαισθησίες που εξέφρασε η εισηγητής από το Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό. Πάντως πρόκειται για δύο θεμελιώδη κείμενα προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που χωρίς να προσθέτουν νέα δικαιώματα, σε όσα ήδη προστατεύονται από τα ισχύοντα συμβατικά κείμενα στο πεδίο αυτό, εντούτοις εξειδικεύουν τα ατομικά, πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά δικαιώματα των ανθρώπων με αναπηρίες.
Νομίζω –και με αυτό θα κλείσω– ότι τόσο το κυρωτικό νομοσχέδιο αλλά και το Πρωτόκολλο και η Σύμβαση συνιστούν τομή ως προς την προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρίες σε διεθνές επίπεδο. Αποτελούν, κατά κάποιον τρόπο, τον καταστατικό χάρτη προστασίας των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρίες και σε εθνικό επίπεδο, καθώς η εφαρμογή της Σύμβασης προσδοκούμε ότι θα συμβάλλει σε μία συνολική, αποτελεσματική και σύγχρονη προσέγγιση των πολλών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι συνάνθρωποί μας με κάθε μορφής αναπηρία.
Σας ευχαριστώ πολύ.
4 Απριλίου, 2012