Π. Τσαπανίδου: Ανάκαμψη στη μέση οικογένεια πότε θα δούμε, κύριε Τσιάρα;
Κ. Τσιάρας: Κοιτάξτε, κυρία Τσαπανίδου, κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από την πραγματικότητα. Γνωρίζω πάρα πολύ καλά, ότι οι Έλληνες πολίτες στον παρόντα χρόνο είναι απαισιόδοξοι, είναι οργισμένοι, είναι αγανακτισμένοι, αγωνιούν για το μέλλον τους. Είναι μία πραγματικότητα, την οποία την καταγράφει κανείς όπου και αν στρέψει το βλέμμα του. Όμως, σε μία πολύ δύσκολη πραγματικότητα, οικονομική κατά βάση, που ζει η πατρίδα μας, μαγικές συνταγές δεν υπάρχουν. Αντίθετα, ξέρετε πολύ καλά, το γνωρίζουν όλοι οι Έλληνες πολίτες ότι το τελευταίο διάστημα η Κυβέρνηση, η οποία στηρίζεται σε τρία διαφορετικά κόμματα και έχοντας μία πολύ συγκεκριμένη στόχευση, επιχείρησε με σκληρά, είναι η αλήθεια, μέτρα, να δημιουργήσει τις προοπτικές της επόμενης ημέρας. Βέβαια, πρέπει κανείς να συνυπολογίσει ότι σε αυτήν την προσπάθεια το πολιτικό κόστος ήταν και είναι τεράστιο. Κανένα όμως πολιτικό κόστος δεν έχει αξία μπροστά σε μία αισιόδοξη προοπτική για τον τόπο. Εμείς, πιστεύουμε ότι μέσα στην επόμενη χρονιά με όλα αυτά τα μέτρα τα οποία έχουν ληφθεί και που εκτιμώ ότι είναι τα τελευταία, είναι άλλωστε και ρητή δέσμευση του Πρωθυπουργού της χώρας του Αντώνη Σαμαρά, θα μπορέσουμε να δούμε την πατρίδα μας, να δούμε την οικονομία μας, να δούμε την κοινωνία μας να ανακάμπτει και να δημιουργούνται συνθήκες αισιοδοξίας για το μέλλον.
Π. Τσαπανίδου: Ναι, στα λόγια είναι εύκολο. Το μεγαλύτερο στοίχημα για εσάς ποιο είναι; Η μεγαλύτερη δυσκολία που θα αντιμετωπίσει η Κυβέρνηση ποια είναι; Ξέχωρα από τα νούμερα, σε επίπεδο μεταρρυθμίσεων, σε επίπεδο αλλαγής νοοτροπίας, σε επίπεδο πάταξης διαφθοράς, διότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο πάλι έρχεται με έκθεσή του να σας δείξει ότι δεν έχει γίνει τίποτα προς αυτήν την κατεύθυνση.
Κ. Τσιάρας: Φυσικά. Σας είπε κανείς ότι έχουν ολοκληρωθεί αυτές οι μεταρρυθμίσεις οι οποίες έχουν επιχειρηθεί;
Π. Τσαπανίδου: Το ερώτημα είναι, έχουν ξεκινήσει;
Κ. Τσιάρας: Μα μόλις πριν από λίγο καιρό στην πραγματικότητα έχουν θεσμοθετηθεί από το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Εμείς πήραμε την απόφαση να τις υποστηρίξουμε.
Π. Τσαπανίδου: Πράξη, έχουν ξεκινήσει να γίνονται;
Κ. Τσιάρας: Στην πράξη έχουν ήδη ξεκινήσει. Γνωρίζετε ότι έχει γίνει ένα πρώτο βήμα με την πρώτη διαθεσιμότητα, σε ό,τι αφορά το θέμα του δημοσίου τομέα, γνωρίζετε ότι γίνεται μία πολύ μεγάλη προσπάθεια πάταξης, περιορισμού της φοροδιαφυγής...
[……]
Κ. Τσιάρας: …ξέρετε ότι με την επαναλειτουργία του τραπεζικού συστήματος θα μπορέσουν να ξαναδοθούν δάνεια για να μπορέσει να κινηθεί η ελληνική επιχειρηματικότητα. Από την άλλη πλευρά, ότι αντιμετωπίζοντας τις γνωστές παθογένειες που έρχονται από το παρελθόν, στις οποίες αναφερθήκαμε και νωρίτερα, θα μπορέσουμε να έχουμε ένα πιο αποτελεσματικό, πιο ουσιαστικό κράτος, το οποίο μειώνει το ρόλο του απέναντι σε αυτήν τη μεγάλη ελληνική αγορά, αλλά δίνει τη δυνατότητα της ανάπτυξης από την άλλη.
Π. Τσαπανίδου: Να πατάξετε τη φοροδιαφυγή.
Κ. Τσιάρας: Ναι, εγώ είμαι μαζί σας 100%...
Π. Τσαπανίδου: Κάντε το.
Κ. Τσιάρας: …γίνεται μία τεράστια προσπάθεια σε αυτήν την κατεύθυνση. Το βλέπετε, ήδη από χθες που ανακοινώθηκαν κάποιες αλλαγές που έχουν σαν στόχο αυτό και μόνο, δεν είναι ούτε μομφή σε πρόσωπα ούτε κάτι διαφορετικό. Αντίθετα, είναι η αναζήτηση προσώπων που θα μπορέσουν να προσεγγίσουν αυτό το ζήτημα.
[……]
Κ. Τσιάρας: Όλα αυτά ξέρετε γιατί συμβαίνουν; Οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν έχουν πάρει το εφάπαξ, δεν έχουν εκκαθαριστεί συντάξεις, υπάρχουν ένα σωρό ζητήματα. Θα μας πει κάποιος με ποιον τρόπο θα τα αντιμετώπιζε αυτά αν δεν υπήρχαν τα δανεικά για τα οποία όλοι φωνάζουν, μπορεί κάποιος να μας το πει;
Π. Τσαπανίδου: Αυτό είναι μία ερώτηση καλή για εσάς, κύριε Τσιάρα.
Κ. Τσιάρας: Διότι υπάρχει μία υπεραπλούστευση σε οποιαδήποτε προσέγγιση αυτήν τη στιγμή.
Π. Τσαπανίδου: Δεν είναι υπεραπλούστευση είναι οι δυσκολίες…
Κ. Τσιάρας: Ναι, αλλά ξέρετε αυτήν τη στιγμή ότι θα δοθούν όλα τα εφάπαξ τα οποία εκκρεμούν εδώ και δύο, τρία και τέσσερα χρόνια.
Κ. Τσιάρας: Κυρία Τσαπανίδου, εκτιμώ ότι δεν πρέπει να καλλιεργούμε ξανά φρούδες ελπίδες σε ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας και των πολιτών, γιατί απλούστατα…
Π. Τσαπανίδου: Σας διαφεύγει μία παράμετρος, ότι όσο χάνει η κοινωνία και οι πολίτες, δε θα έχουν πια άλλα να χάσουν…
Κ. Τσιάρας: Συμφωνώ μαζί σας.
Π. Τσαπανίδου: …και αυτή η παράμετρος είναι πολύ σημαντική, κύριε Τσιάρα.
Κ. Τσιάρας: Αυτό που λέτε είναι εξαιρετικά σημαντικό, είναι ένα άλλο θέμα ωστόσο.
Κ. Τσιάρας: Είναι ένα άλλο θέμα ωστόσο. Λέω λοιπόν το εξής, δεν πρέπει να καλλιεργούμε τέτοιου είδους ελπίδες, διότι όλοι μας είχαμε και εξακολουθούμε να έχουμε την πρόθεση όχι μόνο μίας πιο σκληρής διαπραγμάτευσης, αλλά σαφέστατα διασφάλισης ευνοϊκότερων όρων για την κοινωνία σε σχέση με τους όρους του μνημονίου. Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική και πρέπει αυτό να το κατανοήσουν όλοι. Ειδικά θα έλεγα η Αξιωματική Αντιπολίτευση, η οποία εκτιμά ότι με ένα δικό της τρόπο, δίκην, αν θέλετε, ενός παράγοντα που με στεντόρεια, δυνατότερη φωνή από αυτή που μέχρι σήμερα υπήρχε, μπορεί να διεκδικήσει και να πετύχει άλλους όρους στη διαπραγμάτευση ενός μνημονίου.
[…..]
Κ. Τσιάρας: Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι ότι αυτήν την περίοδο γίνεται η λεγόμενη μάχη του αυτονόητου, η λεγόμενη μάχη της κοινής λογικής. Το λέω αυτό διότι απλούστατα όσο και αν αναζητά κανείς μαγικές συνταγές ή προσεγγίζει με εύκολο, υπεραπλουστευμένο τρόπο μία πραγματικότητα, που ξέρουμε όλοι ότι είναι διαφορετική, σίγουρα δεν προσφέρει ούτε στην ωριμότητα της κοινωνίας ούτε στην αποδοχή μίας πραγματικότητας, η οποία δεν είναι ευχάριστη σε κανέναν. Αντίθετα, θα έπρεπε συνολικά το πολιτικό σύστημα, από την ίδια πλευρά, να προσπαθεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα που δημιουργείται, επαναλαμβάνω, με γνώμονα την κοινή λογική. Η κοινή λογική, δυστυχώς, μπροστά στο λαϊκισμό ή στις μικροκομματικές επιδιώξεις για άλλη μία φορά υποχωρεί. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Τώρα, ο καθένας από τη δική του πλευρά προφανώς αναλαμβάνει και το κομμάτι της ευθύνης που του αναλογεί. Η σημερινή Κυβέρνηση με μεγάλο πολιτικό κόστος επιχειρεί να ξαναδημιουργήσει συνθήκες ανάπτυξης, να δημιουργήσει αισιοδοξία για την επόμενη ημέρα και για την κοινωνία και τους πολίτες, γνωρίζοντας ότι έχει αναλάβει ένα πολύ δύσκολο έργο, σε αυτήν την προσπάθεια όμως είμαστε αναγκασμένοι να συνεχίσουμε με όλη μας τη δύναμη, διότι οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση προφανώς θα μας έφερνε σε πολύ δύσκολη θέση.
Π. Τσαπανίδου: Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα; Καταρχάς, το θέμα παραμονής στην Ευρωζώνη έχει λήξει; Κύριε Τσιάρα, το θέμα της παραμονής στην Ευρωζώνη έχει λήξει;
Κ. Τσιάρας: Εγώ εκτιμώ ότι μετά τις τελευταίες εξελίξεις έχει τελειώσει το θέμα της παραμονής στην Ευρωζώνη.
Π. Τσαπανίδου: Γιατί ακούγοντας τον Υπουργό Οικονομικών, τον κύριο Στουρνάρα, στη συνέντευξη που έδωσε στους Financial Times, είπε ότι το 2013 είναι η χρονιά η καθοριστική, του όλα ή τίποτα –πώς το είπε στα αγγλικά δε θυμάμαι– τέλος πάντων, η χρονιά που θα κρίνει την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη.
Κ. Τσιάρας: Είναι η καθοριστική χρονιά, είναι η χρονιά που οι μεταρρυθμίσεις, οι ήδη ψηφισμένες επιχειρούμενες μεταρρυθμίσεις, θα αποδείξουν την αποτελεσματικότητά τους, είναι η χρόνια που θα κριθούμε…
Π. Τσαπανίδου: Ποια είναι η πρόκληση μπροστά σας; Αν θα καταφέρετε να γκρεμίσετε το σύστημα που εσείς υψώσατε;
Κ. Τσιάρας: Τώρα, αν θέλετε να κάνουμε μία ιστορική αναδρομή, θα δείτε ότι πληρώνουμε το λογαριασμό της δεκαετίας ‘80-‘90 και βέβαια τα απόνερα εκείνης της περιόδου…
Π. Τσαπανίδου: Δε λέω εσείς προσωπικά, εννοώ αυτές τις δεκαετίες που τελείωσαν, που πέρασαν.
Κ. Τσιάρας: …σκεφτείτε, βέβαια, ποια παράταξη κυριάρχησε εκείνη την περίοδο ή ποια πολιτική νοοτροπία και αντίληψη είχε επικρατήσει και θα καταλάβετε τί εννοώ. Το δυστυχές είναι ότι από εκείνη την περίοδο και μετά και το πολιτικό σύστημα από τη μία πλευρά και η κοινωνία από την άλλη, δυστυχώς ενστερνίστηκαν αυτόν το συγκεκριμένο τρόπο αντίληψης, νοοτροπίας και συμπεριφοράς, κάτι το οποίο, όπως καταλαβαίνετε, οδήγησε τη χώρα και την οικονομία σε αδιέξοδα.
Π. Τσαπανίδου: Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημά σας τώρα;
Κ. Τσιάρας: Είναι ένα τεράστιο πρόβλημα, αυτό δεν αλλάζει από τη μία ημέρα στην άλλη.
Π. Τσαπανίδου: Τί πρέπει να γίνει για να αλλάξει;
Κ. Τσιάρας: Εγκατεστημένες νοοτροπίες και αντιλήψεις, κυρία Τσαπανίδου, οι οποίες έρχονται από δεκαετίες είναι βέβαιο ότι δεν μπορούν να αλλάξουν σε μία στιγμή.
Π. Τσαπανίδου: Τί πρέπει να γίνει δηλαδή;
Κ. Τσιάρας: Πρέπει να υπάρχει ωριμότητα του πολιτικού συστήματος και επαναλαμβάνω να αφήσουμε κατά μέρος…
Π. Τσαπανίδου: Ως προς τί; Τί θα πει, ωριμότητα τί θα πει;
Κ. Τσιάρας: …και το λαϊκισμό και το μικροπολιτικό κέρδος-κόστος, αν θέλουμε πραγματικά να δούμε την επόμενη ημέρα ως ημέρα ελπίδας για την ελληνική κοινωνία.
Π. Τσαπανίδου: Διακρίνετε τέτοια σημεία;
Κ. Τσιάρας: Να τελειώσουμε με όλες τις παθογένειες του παρελθόντος…
21 Δεκεμβρίου, 2012